şöyle ki; sadece sinir stres anlamında değil, fevrilik ve bişeyi "hemen olsun" istemek gibi de olabiliyor bu...
eskiden fevri, tezcanlı filan bi tiptim ergenliğimde, çocukluğumda... bu hep böyle sürdü. elimi attığım şeyi çabuk bitirmek ister, bitmeyince sıkılır, bırakırdım. bu yüzden dil öğrenememiştim filan...
ne zaman değişti bu dersen, sanırım iş hayatım; daha doğrusu işim öğretti bana sabrı. ilk başlarda 10 x kalitede işler çıkarabilecekken, "üf hadi bitsin" diye 3 x kalitede işler yapardım. ama sonradan bu basna büyük bi rahatsızlık vermeye başladı. içime sindiremedim yani onu... dedim ki "olmaz böyle"
işlerime üşenmemeye başladım... ve sonra farkettim ki hayatımın kalan alanlarına da sirayet etti zamanla bu durum...
dsabır ve tevekkül iyidir yani. ben memnunum şu anki halimden.
yalnız işte biraz gençlik deliliğinin geçmesi, bi de vesile lazım o hale gelmek için... bi neden, bi bahane...
0