kuzdolabıbapagi
öncelikle özür diliyorum. nedense utandım sahte hesapla soruyorum. azcık da uzun...şimdi şöyle bir sorunum var benim. yeni insanlarla tanışırken ne yapacağımı bilemiyorum. tutarsız davranıyorum. kahvede maç izlerken tanıştığım kişilere sarılıyorum eve gelen akrabalara ülkücü gibi kafa tokuştuyorum f
öncelikle özür diliyorum. nedense utandım sahte hesapla soruyorum. azcık da uzun...
şimdi şöyle bir sorunum var benim. yeni insanlarla tanışırken ne yapacağımı bilemiyorum. tutarsız davranıyorum. kahvede maç izlerken tanıştığım kişilere sarılıyorum eve gelen akrabalara ülkücü gibi kafa tokuştuyorum filan. sırf bu da değil. ilk tanıştığım insanlara kimi zaman başarılarımdan bahsediyorum durduk yere, kimi zaman takmıyomuşum gibi yapıyorum. ukala artist bişey olup çıkıyorum. sonra düşününce ne yaptım ben yahu diyorum ama iş işten geçiyor tabii ki. kendim olamıyorum bir türlü. ama zaman geçtikçe rahatlıyorum. kendim olabiliyorum. o zamana kadar bana sabır gösterenlerin ilk söylediği şey de "seninle bu duruma geleceğimizi hiç düşünmezdim hiç sevmemiştim seni" oluyor. en yakın arkadaşım lisede tanışsaydık döverdim tanıştığımız gün seni filan diyor şimdi. istisnasız herkesten duyuyorum bunu. şimdiye kadar ben de böyleyim yahu deyip geçtim ama ilk izlenim de çok önemli. gideyim şunun üstüne biraz.
belki etkisi vardır:
sosyal olarak pek de sorunlu sayılmam. avoidant kişilik bozukluğu diye bir şey olduğunu öğrendiğimde aha lan benim işte bu demiştim. sonra baktım her okuyan "aaa ben bu" diyince dötünüzden hastalık uydurmayın kafasına girdim. herkesin ortak tedirginliklerine hastalık demişler diye pek üstünde durmadım. ama ihtimal dahilinde. bir de ortamda benden daha baskın biri varsa suskunlaşıyorum ezilip büzülüyorum filan. yoksa canavar kesiliyorum. ve her zaman rahatsız olup kalkıp eve gitmek istiyorum. arkadaş ortamında geçen gün muhabbeti döndü. ilk sen kalkmak istiyosun her zaman diye. yaş 20 filan işte. daha ne diyeyim bilmem ki.
her türlü cevabınız kabulüm. bi el atın da düzeltin beni yahu :/
şimdi şöyle bir sorunum var benim. yeni insanlarla tanışırken ne yapacağımı bilemiyorum. tutarsız davranıyorum. kahvede maç izlerken tanıştığım kişilere sarılıyorum eve gelen akrabalara ülkücü gibi kafa tokuştuyorum filan. sırf bu da değil. ilk tanıştığım insanlara kimi zaman başarılarımdan bahsediyorum durduk yere, kimi zaman takmıyomuşum gibi yapıyorum. ukala artist bişey olup çıkıyorum. sonra düşününce ne yaptım ben yahu diyorum ama iş işten geçiyor tabii ki. kendim olamıyorum bir türlü. ama zaman geçtikçe rahatlıyorum. kendim olabiliyorum. o zamana kadar bana sabır gösterenlerin ilk söylediği şey de "seninle bu duruma geleceğimizi hiç düşünmezdim hiç sevmemiştim seni" oluyor. en yakın arkadaşım lisede tanışsaydık döverdim tanıştığımız gün seni filan diyor şimdi. istisnasız herkesten duyuyorum bunu. şimdiye kadar ben de böyleyim yahu deyip geçtim ama ilk izlenim de çok önemli. gideyim şunun üstüne biraz.
belki etkisi vardır:
sosyal olarak pek de sorunlu sayılmam. avoidant kişilik bozukluğu diye bir şey olduğunu öğrendiğimde aha lan benim işte bu demiştim. sonra baktım her okuyan "aaa ben bu" diyince dötünüzden hastalık uydurmayın kafasına girdim. herkesin ortak tedirginliklerine hastalık demişler diye pek üstünde durmadım. ama ihtimal dahilinde. bir de ortamda benden daha baskın biri varsa suskunlaşıyorum ezilip büzülüyorum filan. yoksa canavar kesiliyorum. ve her zaman rahatsız olup kalkıp eve gitmek istiyorum. arkadaş ortamında geçen gün muhabbeti döndü. ilk sen kalkmak istiyosun her zaman diye. yaş 20 filan işte. daha ne diyeyim bilmem ki.
her türlü cevabınız kabulüm. bi el atın da düzeltin beni yahu :/
0
"ortamda benden daha baskın biri varsa suskunlaşıyorum ezilip büzülüyorum filan. yoksa canavar kesiliyorum."
panpa bu kisim disindakiler normal bence. senden baskin birinin oldugu ortamda, o artistlik yaptgin arkadaslarindan biri cikip 'hadi simdi de konussana amina kodugum' dese yeridir. hatta boyle bisey yasasan belki duzelirsin :)
panpa bu kisim disindakiler normal bence. senden baskin birinin oldugu ortamda, o artistlik yaptgin arkadaslarindan biri cikip 'hadi simdi de konussana amina kodugum' dese yeridir. hatta boyle bisey yasasan belki duzelirsin :)
0
@nawres o artistlik yaptıklarım arkadaşım olmuyor ki hiç:) bi kaçıyolar görmen lazım. yani normalde hiç öyle biri de değilim anlattıklarım "sözlükçülerin eften püften başarıları"na yazılacak cinsten ama kendimi küçük görüp savunmaya geçiyorum herhalde. bak ben de boş değilim niyetine. ama böyle düşünmüyorum anlatırken; tahmin sadece.
0
karşındakiler şikayetçi olmadığı sürece mesele yok... kendin ol rahat ol kasma..
0
@inanmazsan inanma. ben de şimdiye kadar bu şekilde önemsemedim ama ortak arkadaş filan olduğunda arada kalıyor filan istenmeyen durumlar yani. yoksa "ben böyledim"
0
kendini kastığın zaman arkadaşların daha çok şikayet edecek. niye böylesin. suskunsun. bir şey mi oldu? falan filan. bence arkadaşlarına açıkla:)
0
@inanmazsan inanma, onlar biliyor zaten durumu. işin kötü yanı kendimi kasmadığım zaman böyleyim ben. yoksa rol yaparak çok kolay arkadaş edinebiliyorum. ama sahte oluyor yahu.
0
bazi aslan burclarinin tipik ozelligidir; disaridan nasil gorundugune veya karsidaki kisinin onun hakkinda ne dusundugune cok takarlar, bu yuzden ilk defa tanistiklari kisilere kendi karakterlerini direk gostermezler ve genelde rol keserler, ya da bocalarlar iste. baskasi ortamda sivrildiginde bunlarin sus pus olmalarinin nedeni de odur bi bakima, bir nevi kendi kendine yarattigi eziklik piskolojisi.
0
