Şöyle, sessiz, sakin bir odaya çekiliyorum. Kapıyorum gözlerimi ve diyorum ki içimden : "Ben bu götverene ne diye sinirleniyorum lan? Dur hele bir sakinleş bakalım. Düşün hele bir bunu". Sonra yavaşça o öfkelendiğim kişiden soyutlanıp, sadece öfkemle başbaşa kalıyorum. Bu aşamadan sonra, çoğunlukla kendimle ilgili bir takım şeyler keşvediyorum.
Bi bu. bir de ani sabrımı sınayan durumlarda, tam çoşacakken, 5,6 ya kadar sayıyorum. O da iyi geliyor bak. birden bire uçuveriyor öfke.
0