sevgili kardeşim inanmak insanın tamamen kendiyle alakalı. şimdi sen durup duruken "bak göremiyorum o zaman allah yok galiba yaa" dersen buna zamanla da kendini inandırabilirsin. bunun ıspatı da olmaz zaten. küçüklüğünü hatırla o zaman düşünmüyordun böyle şeyler daha mı mutsuzdun. yani tanrının varlığını reddetmek senin açından sana daha güzel bir dünya mı verecek. tanrının varlığını ya da ytokluğunu sorgulamak gerçekten normal bir durum değildir. inanan insanlar da bunu düşünüp durmaz. mesela bir hristiyan dini düşünüp durmaz müslüman da böyle. asıl sorun bunu sorgulayacak duruma gelmektir. sana naçizane tavsiyem allahın varlığını sorgulama, düşünme. hayatına devam et. ara sıra zorda kalırsan dua et. o duyar seni. buna inan.
sevgilerle...
edit: tanrının varlığını sorgulayıp durmak anormal bir durumdur dedim. evet bu böyledir. mesela hayatla sorunlu,hiçbir zaman kendiyle barışamamış, nietzsche var. bu adamı öyle büyütüyorlar ki anlayamıyorum. neredeyse peygamber ilan edecekler adamı. bu adam gerçekten dedi. bu tarz şeyleri tanrıyı,kadınları falan sorgulaya sorgulaya kafayı çizmiş adam. hiç gerek yok böyle şeylere.bak aşağıdaki filmi izle. ne dediğimi anlayacaksın.
(bkz:
when nietzsche wept)