inanç ve inançsızlık kişinin kendi seçimi ve kanaatidir. başkalarıyla tartışmak zaten akılsızlıktır. bu şekilde davrandığın sürece mesela ateistlerin "din insanları savaşa iter" görüşünü de körüklemiş olursun. en başından saçma yani. inancını inançsızlığını kendine sakla ve başkalarınınkine de saygı göster. yeterlidir.
ateizmin temelleri de sırtını bişeylere (bilim dışı inançlara, kadere, yaratıcı kavramına, kutsal düzen kavramına vs) dayamamaktan kaynaklanır, mesela budizm de tanrısız bir din olduğundan ateizme yakındır aslında ama yine de inançtır, inançsızlık değildir. ateistler gözüynen görmediği, bilimle kanıtlamadığı hiç bir kavram ve mite inanmaz. din de ise bu kavram ve mitler tümüyle "gerçek" olarak değerlendirilir. temel bu şekilde kurulur, bina bunun üstüne çıkılır. ateizm bu temelleri en başından yadsır. evrim teorisi en büyük silahlarıdır.

bir de teizm vardır (yanılıyor olabilirim- heh işte deizm miş) dinlere karşıdır ancak tanrı, yaratıcı, bizim aklımızın ermediği özel bir düzen inancı vardır.

@kediebesi: deizm o.

çoğu bilmiyor ve bilmemesi de daha iyi.
kimseyle uğraşmaya gerek yok, tartışmalar döner dolaşır sonuca ulaşmaz çünkü. aklı başında adamlarla konuştuğunuza inanırsanız konuşabilirsiniz tabi.
kolaya kaçma olayı kişiden kişiye değişir. başkalarına göre namaz kılmamak, oruç tutmamak kolaycılık olarak görülse de, bir çok olayın sonucunda "allah bunların cezasını verecek, onlar öbür dünyada görecek günlerini" diye kendini huzura erdiremiyorsun.

Benim hikayem şöyle;

Köken olarak alevi bir insanım, ve evdekiler hiçbir zaman dini olarak bir telkinde bulunmadılar, dedikleri tek şey "evladım biz aleviyiz bunu bil" oldu. Bunu bilirken malum okulda sünni islam öğretildi. Önceleri bunu pek sorgulamazken lise ile beraber ait olduğum kültüre dair merak hasıl oldu ve alevi külliyatına daldım. Malum o zamana kadar da sünni islama dair bayağı birşey öğretilmişti. Ve alevilik ile sünnilik arasındaki anlayış farklarını görünce bende diğer alternatifleri araştırma sevdası başladı. Gittim önce kuran tefsiri okudum, üstüne incil okudum fekat tevratı bulamadım.

Bunları okudukça ve bilgilendikçe birşey görmeye başladım ki oradakiler beni tatmin etmeyi bir kenara bırak, çelişkili geliyor. O zaman kadar kendimi ateist ya da agnostik olarak tanımlamıyordum. Ta ki bakunin'in tanrı ve devletini okuyana kadar. Daha ilk sayfada bakunin şunu soruyordu. Kutsal kitapta sonsuz iyiliğin kaynağı olarak gösterilen tanrı nasıl olur da şeytan insanın önünde eğilmeyi reddettiğinde birden hiddetlenir ve onu sonsuza kadar lanetler. Sonra başka bir soru soruyordu. Bu hikayedeki iyi ve kötü karakterler aslında kim? İnsana herşeyi verip bilgi ağacının meyvesini yasaklayan, onu bilinçsiz bir kukla olarak bırakan, tanrı mı? yoksa insana bilinç kazandıran ilk isyankar şeytan mı? Sanırım bu iki soru yeterli oldu benim tüm din kavramının saçmalığını kavramamda.

Etrafımdaki herkes, ailem dahil, ateist olduğumu biliyor. Çoğu ortama ve aileye kıyasla gayet demokratik bir ortamda bulunduğum için herhangi bir sorunla karşılaşmadım şimdiye kadar. Kimseden de saklama gereği duymadığım gibi bazıları gibi bağıra çağıra duyurma ihtiyacı da hissetmedim.

ölümü ise kafana takma ölünce bir bok olmayacağını bilmek hayatın güzelliğini görmene engel olmamalı.

Ateizim inanç değildir!

bende lise de başlamıştı. üç beş kitap okuyup kendimce kesin bir karara varmıştım.

ailem bilmesede arkadaşlarımın çoğu biliyor. arkadaşlarıma söylediğimde eyvallah hacı insanlık hali dediler. oturup tartıştığım(iyi anlamdan) arkadaşlarımda oldu. ne ben onun dini inancına bir şey dedim ne o bana. işin özüde orda sen adama "lan saçma salak şeylere inanıyorsun mal mısın" demediğin sürece bir sorun olmaz.

bir kaç seneye üniversiteye gittiğinde bu düşüncen tam oturmuş olur. şu an, acaba ergenlikten mi diye sorgulamana gerek yok.

ölünce bir yere gitmek istiyorsan yol yakınken dön yolundan :)

binlerce kulak değiştirmiş dini mitlerdeki algılarımızın kanıksayamadığı bazı bilgileri anlamsız bulmak nedeniyle geliştirilmiş ateistlik, inançsızlık ve dinsizlik tam bir gerzeklik doğrusu. :)
ateistler bir de tabi doğal olarak ruha da inanmaz. yani sen bedeninden ibaretsindir, içinde bir "can" yoktur tanrıdan gelen. ölünce de solucan yemi olursun.
ateist olacağını düşüneceğiniz çoğu bilimadamı bile bu konulara bu kadar keskinlikle yaklaşmaz. olayın özü dini baskılara bir karşılıktır. başka bir tutar tarafı da yoktur.
dünya dinleri, inanışları genel olarak değerlendirildiğinde durumun anlamsızlığı da pekişir. müslümanlık, hıristiyanlık, musevilik baskısı altındakilerde inançsızlık daha sık rastlanan bir durum. bu tarz baskıcı olmayan düşünce sistemlerinde ise tepki doğmadığından ateizm durumu da bulunmaz.

ateizm inançtır tam anlamıyla ve çok da dandiktir ve özentiliktir hehehe :P kafanın almadığı bir konuyu kafanın almadığı ama sana daha yakın gelen bir başka konu ile değiştirmektir.

eheheh hem tartışmak gerzekliktir diyip hem de tartışıyorum di mi
gerzeklikte de eğlenceli bir taraf mevcut netekim.

he bir de şunu diyeyim
inanca mantık ile ulaşamazsın.

çatışmak açısından değilde tanıdığım bütün insanlara olmadığım biri gibi davranmak çok zoruma gidiyor.

@lpgli tosbaga kitabı not aldım bulup okuycam başka var mı faydalı olabileceğini düşündüğün?

@I'mNotDone tamam zaten bizde aksini idda etmedik niye gaza geldin ki birden?

sen ne kadar ateist olursan ol sonun belli 50 de tövbe edersin 60 a kadar para biriktirir 60 da bi hac olay tamamdır cennet garanti. onun için sen bu işlere fazla takılma boşver zaman herşeyin ilacı.

22 yaşlarında oldum.ailem ultra muhafazakâr.yaptıkları bütün kötülükler din'e aykırı geldiği için dinden soğumaya başlamıştım.gerçek islam ne diyor diyip açıp kuran'ı okumaya koyulmuştum ki yarısına gelmeden okumaya bırakmıştım..ilahi bir kudretin eserinden ziyade bağnaz bir arabın elinden çıkmışa benziyordu.

şu an 25 yaşındayım.ailem hâlâ ultra muhafazakar.her ramazan oruç tutmadığım için yada bayram namazına gitmediğim için tartışma oluyor...çevrem hâlâ dindar insanlarla dolu.kimseye ateist olduğumu söylemeye cesaret edemiyorum.ilişkilerin bozulacağına adım gibi eminim.

sizce bende arkadaşlarıma söylemelimiyim? nasıl karşılayacakları hakkında hiçbir fikrim yok. adapazarındayım unutmayın.

ateist düşüncelere sahip olduğu için vicdan azabı çekmek de bence ahmaklık :) ne var yani inanmıyosan inanmıyosun, ama neye inanmadığını iyi bil. kitaba mı, peygambere mi, allaha mı? o şu bu dine mi? yoksa hepsine mi? nedir?

soran olursa söylersin fikrini. sormayana afişe etmene gerek yok. ya da o sana ben şuna inanıyorum dediğinde iyiymiş der susarsın. fikrini kendine saklarsın. o insanı bozup ezmeye veya kurtarmaya çalışmaya ne gerek var?

sadece kendıne yakın buldugun, her konuda rahatlıkla tartışabileceğine inandığın birisine söyle. yoksa beyler ben ateistim diye ortaya çıkmana gerek yok. lisede hele ülkücü abilerimizin yığıldı bir lisede böyle ünlenmek istemezsin emin ol.

@kediebesi,burasının tarrışma platformu olmadığını biliyorsun ve adam ateistlere sormuş.senin yaptığın karmarulez'in cevap almasını engellemkten başka bişey değil.

soruya geleyim.ben tam kararımı 17 yaşında verdım.lise 3 e gidiyordum.aslında bundan 1-2 sene önceye kadar sartre,camus,nietzche,orwell gibi ateist yazarların kitaplarını okuyup etkileniyordum ama kendime asla ateist demiyordum.korkudan.din benim için oldukça kalın bir kabuktu ve benim bu kabuğu kırmam çok zamanımı aldı.sonra sokağa çıkıp bağırmadım tabi ben ateist oldum diye,ateizm tişörtleri filan da giymedim.yavaş yavaş konu açıldıkça arkadaş çevresi ve ailede rengimi belli etmeye başladım.ailem saygı duydular,arkadaşlarımda saygı duydu.(gerçi samimi arkadaşlarım atesitdi ama diğerlerinden de aşırı bir tepki almadım).


şimdi 23 yaşındaym ve görüşlerim değişmedi.ama ben 17imde bu kararı aldığımda da ergenlik hevesi olmadığını biliyordum.yani anlıyacağın herkes içinde anlar heves olup olmadıını.eğer hezse bir yıla kalmaz başka bir hevese tutulur ve unutursun ateizmi değilsede devam eder.

gerekli olmadığı takdirde sakın kimseyle paylaşma.nasıl bir toplumda yaşadığımızı biliyorsun.yaşın gereği, ateizm'in karizmasından faydalanma olasılığın yüksek.hiç girme o triplere.orası sana kalsın.


@kediebesi ; bu saçma sapan tespit ve önyargılarınla saygınlığını yitiriyorsun.

yarın bi arkadasıma belki soylerim rahatlarim biraz o zaman. @kediebesi ateist oldugum icin degil yalan soyledigim icin boyle hissediyorum. @jpsartre isin karizmasinda degilim zaten ama burda karizmayi birak afedersin s.kerler adami.

valla aynı yollardan 40 kere gidip gelmiş biri olarak ben de fikirlerimi yazdım. şu an inançsız olmamam geçmişte düştüğüm şüpheleri yok etmiyor sonuçta. :) üstelik inanç veya inançsızlığın belli dini kalıplarla değerlendirilmesi de bir şart değil. taraf tutmak zorunda değil kimse, bu baskılar olmasa. ayrıca cevaplarım karmarulez un soruları ve şüpheleri için gayet de uygun cevaplardır diye düşünüyorum, izin ver de buna kendisi karar versin e mi jpsartre?

saygın olmak gibi bir kaygım olduğuna ne ara karar verdiniz? böyle bir kaygım olsa "ulen ben de tartışıyorum kek gibi, amma gerzekliktir bu" der miyim sizce?

ayrıca günde karşıma en az 50 adet ateist sitesi 50 adet de karşıt site geliyor. ikisinde de yazılanları, tüm bu tartışmaları çok ahmakça buluyorum. dindarların savaşlarını yeren ateistler de dindarlara büyük savaşlar açıyor. mantıken bile ters durumlar hehehe

üstelik niçe ateist değildir. kader inancı vardır. amor fati gibi bir kavramı savunmuştur. naziler gibi ateistler de düşüncelerini kendine yontmuştur. tanrı öldü demek ile tanrının öldüğünü değil, insandaki tanrı inancının öldüğünü anlatır. tanrının varlığını değil, insanın tanrıya bakışını irdeler.

ateist miyim bilmiyorum da etrafımızda görüp bildiğimiz dinlere pek inanasım gelmiyor, fazlaca hayal ürünü ve çelişkili, bir o kadar da basit görünüyorlar bana. nasıl dinden çıktım anlatayım, zaten lisede dinle pek alakam yoktu ama yetiştiğim küçük yerde ateist falan hak getire, yoktu öyle şeyler, bilmezdik nedir ne değildir falan ama yine de din bana alttan alta saçma görünürdü. zamanla din kuralları ile yasalar, insan hakları, modern hayat, özgürlük vs gibi pek çok şeyin çeliştiğini gördüm, biraz kutsal kitaba merak sardım neden sonra, belki türkçesini okumaya başladığımdan mıdır bilmiyorum "bu ne lan? ahahah" deyip kapattım. kimisi tefsir lazım falan diyor, o zaman "allah bu kitabı olduğu gibi herkes anlasın diye gönderdi" diyen ayetleri ne yapacağız? bir de ekşi'de dindeki saçmalıkları ortaya döken bir sürü yazar var, onların da biraz etkisi var sanırım. 1 sene önce falan tamam dedim, çıktım ben dinden. artk daha mutluyum, allahın da köküne kibrit suyu.

benim etrafımdaki insanlar anlayışlı tipler hep, düşündüklerimi açıkladığımda annem babam eheheh deyip bizi karıştırma naparsan yap dediler. arkadaşlarım da zaten benim gibi genelde. açık açık müslümanım ben ccc allah peygamber ccc diyen tiplerden de uzak durmaya çalışıyorum. ha bir de şunu söyleyeyim, allah'a inanmayanların sayısı düşündüğünden daha fazla.

duyduklarına inanasın gelmiyorsa ama inançsızlık da zor geliyorsa sana iki önerim var biri budizm, diğeri de felsefe. :) kolay gelsin.

zaten o olum korkusu cikardi bu dinleri basimiza :)
o endise baslarda bende de vardi, ama okudum ogrendim simdi cok daha huzurluyum.

zaten o olum korkusu cikardi bu dinleri basimiza :)
o endise baslarda bende de vardi, ama okudum ogrendim simdi cok daha huzurluyum.

ateist olduğunuzu lütfen saklamayın. gerektiği yerde yüksek sesle söyleyin. herkes birbirinin inançlı ya da inançsız olmasına saygı duymak zorunda. inancın kendisine değil, o inanca sahip olan ya da olmayan İNSANa saygıdan bahsediyorum.

@karmarulez sözkonusu kitabın sorularına cevap vereceğini sanmıyorum zira o kitap tanrının varlığı ya da yokluğunu sorgulama gibi bir konu içermiyor. Kitabın konusu tanrı kavramının otorite devlet, tarafından nasıl kullanıldığı. Bakunin okuyarak da tanrıya dair soruların cevaplarını bulmaz anca anarşist olursun :).

Tahminim öncesinde tanrının varlığından şüphe duyduğun gibi şimdi de yokluğundan şüphe duyuyorsun ve teknik olarak ateist değil agnostiksin. Eğer asıl önemli soruya yani "neden tanrıya inanıyoruz" sorusuna cevap arıyorsan şu anda aklıma gelen ve tavsiye edebileceğim Daniel Dennet amcamızdır.

edit: ingilizce biliyorsan şu sunumu bir izle derim www.youtube.com

kimseye birsey soylemek zorunda degilsin. son zamanlardaki bir kisim ateistlerin ateist olduklarini dile getirme ihtiyacinin, dinle tasak gecme ihtiyaclarinin, inanan kisilerin icindeki cihad duygusundan, hatta bir kisminin iclerindeki magra adamlarindan assagi kalir olmadigini goruyorum. yani "o kadar insanla ugrasip hala akil sagliginizi yerinde tutmak" artik cift tarafli bir durum. ateist insan mantikli bulmadigi icin inanmamayi secer. o yuzden mantigini dinle ve senin mantigini, mantikli bulmayacak kisilerle tartismaya girme. sakla demiyorum, sorarlarsa soyle ama uzatma. bu memlekette herkes birbirinin inanclarina ancak bu sekilde tahamul edebiliyor. muhabbetini etmeyerek. inanclara saygi da bundan ote bir sey degil.

bir de lise de ateist oldugunun yayilmasi sagligin icin hic iyi olmaz. hem de adapazari gibi bir yerde.. 23, 24 yasina kadar idare et.

@lpgli tosbaga evet araştırdım biraz dediğin doğru teknik olarak agnostik oluyorum. bana saçma gelen yaratıcı kavramı değil, bu üç büyük dinler.

üç büyük dinler derken bursaspor'u da unutmayalım.

Benim de senin gibi ergenlik döneminde başlamıştı kuşkularım. Eğer çalışan soran sorgulayan bir kafaya sahipsen zaten bu zamanlarda ateizmle tanışman çok normal. Üniversite de öğrendiğin bilgilerle de düşünlerinin altını doldurabilirsen için de rahatlamış olur. Ha yok hala isyankar ergen triplerine devam edip huzursuz bir birey gibi kendini onaylatmaya çalışıyorsan anlarsın ki ateist falan değilsin aslında. Demek istediğim insanlar ölüme ve hayata bir anlam verememenin boşluğundan kurtulmak için dine inanca ihtiyaç duyar sen güçlü akıllı bir bireysen bunlara ihtiyaç duymadan hayatın tadını çıkararak sorup sorgulayıp araştırarak edinirsin değerlerini. Tebrik ediyorum seni böyle aydın bir genç olduğundan dolayı.

Ailene de söylemene gerek yok bence, ben söylemedim ama onlar da zorlamazlar beni inancımı beyan etmem için. Kafa dengi, senin gibi kafası çalışan arkadaşların varsa onlar da anlayacaktır seni zaten. Benim de korkuya kapılıp boşluğa düştüğüm zamanlar olmuştur. bir de senin gibi 3-5 ateist arkadaşla bir araya gelince inançlılar kakadır öcüdür aptaldır gibi tavırlar sergilemek ergenliğin yan etkisidir aklında bulunsun grup psikolojisine kapılmamanı tavsiye ederim.