duygumsu
ergenliğin herkesin hayatındaki en mutsuz dönem olduğuna katılıyormusunuz?katılıyorsanız ya da katılmıyorsanız neden?
ergenliğin herkesin hayatındaki en mutsuz dönem olduğuna katılıyormusunuz?
katılıyorsanız ya da katılmıyorsanız neden?
katılıyorsanız ya da katılmıyorsanız neden?
0
katılmıyorum geleceği düşündükçe katılamıyorum malesef...
ergenlik dediğin nedir ki ya. sorumluluk falan diye bir şey yok.. hayat çok kebap aslında buna eminim yıllar geçtikçe daha çok emin olacağım için de korkuyorum be. Bak illa bir genelleme yapmak gerekiyosa şöyle diyim sana en mutlu olacağın zaman çocukluğundur sonra gittikçe o mutluluk illa ki azalacaktır.. dertler artacaktır çünkü.. nerden biliyorum diye sorma hissediyorum hem de çok pis
ergenlik dediğin nedir ki ya. sorumluluk falan diye bir şey yok.. hayat çok kebap aslında buna eminim yıllar geçtikçe daha çok emin olacağım için de korkuyorum be. Bak illa bir genelleme yapmak gerekiyosa şöyle diyim sana en mutlu olacağın zaman çocukluğundur sonra gittikçe o mutluluk illa ki azalacaktır.. dertler artacaktır çünkü.. nerden biliyorum diye sorma hissediyorum hem de çok pis
0
ergenlikte deli gibi mutluydum, sen bir de iş hayatına atıldığın günü gör.
0
ergenlikte genellikle hayatın ciddi tarafları hakkında pek de bir şey biliyor olmuyor insanlar. aile ile yaşıyorsun, yemek kira harçlık derdi yok, ekmek elden su gölden, bünyeyi ruhu rahatsız eden şeyler sadece beğenilmeme-kabul edilmeme kaygısı, insan ilişkilerinde yaşanan absürd fail durumları falan filan. bir de anadoluda küçük bir şehirde geçtiği için benim ergenliğim çok gözü kapalı, çok izole geçti, ha mutlu muydum, değildim tabii pek de ama şu an çok çok çok daha mutsuzum çünkü sorumluluklar arttıkça, büyük resmi daha detaylı görebildikçe umutsuzluk daha da artıyor.
0
ben şahsen ergenlik bunalımına girmemiştim, o yüzden "ergenlik çok bunalım yeaa" diyenleri hiçbir zman anlayamadım.
ama ergenliği çok sorunlu geçmiş birisi olsan bile en mutsuz olduğun dönem kesinlikle olamaz, daha yaşanacak çok daha büyük mutsuzluklar var önünde.
ama ergenliği çok sorunlu geçmiş birisi olsan bile en mutsuz olduğun dönem kesinlikle olamaz, daha yaşanacak çok daha büyük mutsuzluklar var önünde.
0
Katılmıyorum. Sadece yaşa ve gör diyebilirim. Hatta belli bi yaştan sona logaritmik olarak artıyor.
0
ben ergen değilim ki:)
hani böyle sorunlu oluyorlar falan ya.
ne bileyim pişman olduğunuz bir tarafları yok muydu ergenliğinizin.
ama şu anki duruma göre değil bir ergen gibi düşünecek olursak.
çabucak büyümek istemez miydiniz mesela?
hani böyle sorunlu oluyorlar falan ya.
ne bileyim pişman olduğunuz bir tarafları yok muydu ergenliğinizin.
ama şu anki duruma göre değil bir ergen gibi düşünecek olursak.
çabucak büyümek istemez miydiniz mesela?
0
ben bir ergen olarak cevap vermiştim zaten :)
ergenliğimde yeterince sıkıntılı ve mutsuzdu, ciddiyim öyleydi ama en azından hayal kurmak daha kolaydı önceden şimdi gittikçe hayallarle kendinizi kandırarak mutlu etmek bile zor oluyor... ya da bana bşiler oluyor..
ergenliğimde yeterince sıkıntılı ve mutsuzdu, ciddiyim öyleydi ama en azından hayal kurmak daha kolaydı önceden şimdi gittikçe hayallarle kendinizi kandırarak mutlu etmek bile zor oluyor... ya da bana bşiler oluyor..
0
ergenliği 13-17 saysak 17den sonra geçirdiğim 4 yıl herhalde mutsuzluk olarak 13-17 arasındaki 4 yılı 10a falan katlar. arkadaş bir kere ölüm diye bir gerçek var şu dünyada. düşün ki ne kadar az kaldın bu dünyada, o kadar az eksiksin. onun dışında özellikle 20den sonra sorumluluklar giriyor insanın hayatına. ergenlikteki gibi kolay insan harcayamıyorsun. bunların hepsi mutsuzluk sebebi.
tamam ani hormon değişimleri vs. yüzünden ergenlik melankolik geçer ama insan hayatının en mutsuz dönemi değildir. en azından benimkinin değildi.
ps: büyük şehirde össye hazırlanacam diye ot gibi de bir ergenlik geçirdiğimi belirtmek isterim.
tamam ani hormon değişimleri vs. yüzünden ergenlik melankolik geçer ama insan hayatının en mutsuz dönemi değildir. en azından benimkinin değildi.
ps: büyük şehirde össye hazırlanacam diye ot gibi de bir ergenlik geçirdiğimi belirtmek isterim.
0
ergenlik çok afedersiniz en skik dönem.. büyüyünce sorumluluk, dertler falan artıyor ama daha akıllı, daha ayakları yere basıyor oluyorsunuz..
0
katılmıyorum. sıkıntıları olabilir o dönemin, ama neden en mutsuz dönem olsun ki? tabii 50 sene önce ergenlik mutsuzluğu diye bişiy (ufak tefek huysuzluklar falan dışında) var mıydı acaba? zamane bişiy olmasın sakın?
ben hissediyordum herhalde sakata gelineceğini, hiç büyümek için acele etmedim.
ben hissediyordum herhalde sakata gelineceğini, hiç büyümek için acele etmedim.
0
bence ergenliğin çok boktan bir dönem gibi gelmesinin en büyük sebebi resmi olarak muhteşem geçen çocukluk dönemini bitirmesi. yavaş yavaş fiziksel değişimler başlıyor, ne bileyim adet filan görüyorsun ve eskiden it gibi sokaktan çıkmazken şimdi annen babam genç kız oldun artık otur evinde deyip tepene biniyorlar vs. çocukluğun hemen ardından gelmesi ve o güzel günlerin hatırası tazeyken birden her şeyi değiştirmesi beni çok mutsuz etmişti.
0
ergenlikte insan yaşadığı her olumsuzluğu sanki görüp görebileceği en büyük şey olarak gördüğünden en mutsuz zamanlarmış gibi geliyor ama büyüdükçe yani merkezden uzaklaştıkça ve hayatın gerçek yüzünü gördüğünde asıl mutsuzluğun ya da "sıkıntının" ne olduğunu anlıyor. işim dolayısıyla ergenlerle baya bir içli dışlı olduğumdan bunları görebiliyorum. sınav kaygısı bile acayip davranmalarına yetiyor ve siz uzaktan ve bu yaşınızda izleyen biri olarak onlara tebessüm ederek bakıyorsunuz ve her ne kadar bunun geçici bir durum olduğunu söyleseniz de size asla inanan gözlerle bakmıyorlar hayat hep böyle olacakmış gibi düşünüyorlar. gençlik işte.
0
