neden bilmiyorum ama tam aksine bu dönemde başvurulara dönüşler artmaya başladı.
kimseye özenmiyorum aksine herkesin bir an benimle aynı duruma düşmüş olması içten içe sevindirdi diyebilirim. ekonomik olarak demiyorum tabii, insan çalışırken çalışmaktan yoruluyor ama işsiz kalınca da işin kıymetini anlıyor, tüm arkadaşların çalışıyorken sen evde oturuyor yalnız hissediyorsun, dışarıdan bakanlar için "oh ne güzel yatıyorsun" gibi görünüyor ama şimdi anlamışlardır.
evdekilerin gözüne hiç batmadım, aksine iş bulursam üzülecekler gibi :D
gelecek kaygım iş görüşmelerine katıldıkça daha da artıyor, daha iyi bir iş bulmak, şehir değiştirmek için işinden ayrılıp iş arayanlar kategorisine geçtim fakat görüyorum ki hayat çok sıkıcı, o ilk günlerdeki yeni bir iş, yeni bir kariyer heyecanımı yitirdim diyebilirim.
hayatımda az da olsa bir şeyler değişti, en azından arada dışarı çıkıp birileriyle görüşebiliyor, şehir değiştirebiliyorduk. kafelerde çalışabiliyorduk. hiçbir şey yapmıyor olsan bile özgürlüğün elinden alınmış olması hissi kötü hissettiriyor.
0