hayatımın arka fonunu oluşturan gelecek kaygısı, geçim sıkıntısı ve sağlık sorunları gibi faktörlere rağmen benim açımdan fena geçmedi bu yıl. ilk yarısı daha keyifli ve güzeldi. ikinci yarısında ekonomik olarak ciddi anlamda zorlanmaya başladım. en yakın arkadaşımın şehirden ayrılmasıyla birlikte çok daha yalnız hisseder oldum. yine de fena değildi açıkçası, uzun vadede gülümseyerek ve güzel hatırlayacağım şeylerin sayısı kötülere kıyasla daha fazla.
2019 zaten pek bi' şey beklediğim bir yıl değildi işin açığı. hazırlığı da sayarsak 5 yıllık üniversite macerasını yarıladım sayılır. tam ortada, fazlasıyla sıradan, ne yeni başlamış olmanın büyüsünü ne de sona yaklaşmanın endişesini taşıyan bir yıldı benim açımdan. sıradan, düz, rutin... ne dersen. şikayetçiyim diyemem. yalnız yeni yıla giriş açısından hayatımın en kötü yılı 2019 olacak. muhafazakar ailede büyüdüm, bizde böyle şeyler kutlanmazdı. ona rağmen o dönemlerde yaşadıklarım ve hissettiklerim bile daha civcivliydi. yarın gece ciddi anlamda HİÇBİR ŞEY yap(a)mayacağım. en azından içerim diyordum, param yok. arkadaşım yok. yani var aslında ama onlarla bir şey yapmak istemiyorum, zaten onların da böyle bir isteği olduğunu zannetmiyorum. öylece odamda oturacağım, dizi-film izlerim belki. herhalde kuruyemiş ve kola bile almayacağım. öyle yapayalnız, bomboş... hiç böyle olmamıştı. hemen her yıl ya ailem ya arkadaşlarım olurdu yanımda. sevgilim ya da. bu sefer kimse yok. tuhaf geliyor biraz.
***
yeni yılda sağlığıma kavuşmak, 75-100 arası kitap okuyabilmek, okul performansımı ciddi ölçüde etkilemeyecek ve bana biraz olsun insanca yaşama hakkı tanıyacak bir iş bulabilmek, erasmus sınavını kazanarak 2021'i mümkünse letonya'da karşılayabilmek istiyorum. büyük beklentilerim yok, daha ziyade uzun vadede işleri yoluna koyabilmek adına küçük adımlar attığım bir yıl olmasını bekliyor/temenni ediyorum.
herkesin yeni yılını ENİŞTEN dileklerimle kutlarım.
0