Frances
Bunu nasıl başarıyorsunuz?hiç kimseyi ve hiçbir şeyi kafaya takmamayı?
Bunu nasıl başarıyorsunuz?hiç kimseyi ve hiçbir şeyi kafaya takmamayı?
0
Bu biraz doğuştan biraz da büyüdüğün ortama göre şekillenen bir durum. Ben tamamiyle gamsız değilim ama gamsız tarafa daha yakınım. :) Takınca düzelmeyen şeyler umrumda olmuyor. Kendi halinde rayını buluyor. Öyle.
0
bir insan gamsız değilse gamsız olması çok zor. yani kişinin karakterinde olan bir şey bu, sonradan olan bir şey değil.
0
bunun en ideali degistremeyecegimiz seyleri kafaya takmamak. bence bu ogrenbilebilen bir sey ve bu insanlar gamsiz degiller aslinda, akillilar sanirim. bir de biz sadece kendimizden sorumluyuz, kirici olmadigimiz surece baskalarinin bunu nasil algiladigi konusunda bize sorumluluk dusmuyor, bunu da unutup kendimizi heba etmemek lazim.
0
Genetik olabilir, küçükken her şeyi takardım, ergenlikten sonra tam tersi olarak gelişti. Onlarca fırsatı sadece o anda istemiyor olduğumdan teptim. Sonra da gram pişmanlık duymadım. Bana göre böyle olması gerekiyor çünkü. Hayata bir kere geliyoruz. Onu da biz kontrol etmeyecek isek çok saçma olur.
0
bu bence hayatta bir sürü şeyi tecrübe etmekle alakalı, kendiliğinden oluşmuyor. kafaya takılan şeylerin üzerinden belli süreler geçtikten sonra aslında ne kadar önemsiz olduğunu veya kafaya taksanız da takmasanız da bişeyleri değiştiremiyor olduğunuzun farkına varıyorsunuz. böyle böyle filtrelemeye başlıyorsunuz bişeyleri. bu da bi yerden sonra amaaan olacağına varır işte herşey napalım modunu getiriyor.
0
bu adam benim babam. 10 yaşında da aynıymış 53une geldi hala aynı.
Sonradan olabilecek bir şey olduğunu sanmıyorum o yüzden.
Sonradan olabilecek bir şey olduğunu sanmıyorum o yüzden.
0
öncelik bencillik ve kafanın düzgün çalışmasında, üstüne de tembelligi ekliyiyoruz tamam oluyor. bakış açımızda espirili bir yön hep vardır. özet olarak merak etmiyoruz. bence en güzel tanım budur.
0
