steve rogers
hayatımda ilk defa 25 yaşında vefasız arkadaş sendromu yaşıyorum. liseden beri görüştüğüm ve özellikle son yıllarda “ha işte gerçek dostum, arkadaşım buymuş” dediğim biri var. lisede de samimiydik, üni başlarında fazla görüşmedik ve üni ortalarında bir gün bir mekanda karşılaştıktan sonra eskisinde
hayatımda ilk defa 25 yaşında vefasız arkadaş sendromu yaşıyorum.
liseden beri görüştüğüm ve özellikle son yıllarda “ha işte gerçek dostum, arkadaşım buymuş” dediğim biri var. lisede de samimiydik, üni başlarında fazla görüşmedik ve üni ortalarında bir gün bir mekanda karşılaştıktan sonra eskisinden daha da samimi olduk. 3-4 senedir de böyleyiz.
insanları darlamayı sevmem, çok sık aramam arkadaşlarımı (sürekli arayarak rahatsızlık verdiğimi düşünürüm) insanların kişisel hayatına kim olursa olsun saygılıyım yani. bu arkadaşımla 6-7 ay öncesine kadar haftada 1-2 kez telefonda muhabbet ederdik, bazen 10 dk bazen 1 saat, münkün olduğunca dışarı da çıkardık. 1.5 sene önce 3 yıllık ilişkisi bittiğinde çok zor günler geçirdi psikolojik açıdan. bayağı destek oldum. motive edici konuşmalar, kafası dağılsın diye eline kitap, film falan vermeler, beraber psikologa gitmeler falan. yaklaşık 6-7 ay önce tinder kullanmaya başladı, oradan biriyle tanıştı ve kafaları uyuştu. çok mutlu olmuştum iyi anlaşıyorlardı çünkü. flört aşamasını geçip sevgili oldular ve sevgili olduktan sonra ne aramaya ne benim haftada yaptığım max 1-2 aramalarıma çıkmamaya başladı. 1 saat mesafeki komşu şehirde yaşıyor üniye gittiği için. önceden her hafta sonu gelirdi ama son 6-7 ayda sadece 2 defa geldi. aylardır telde konuşmuyoruz çünkü ben 2-3 defa dönmeyince artık aramayı bıraktım. 6-7 ayda 1 defa yüz yüze görüştük. ben ilişkinin ilk 3-4 ayı olduğu için birbirleriyle vakit geçirmek istiyorlar diye düşünüp çok kasmamıştım bu durumu. ama geldiğimiz şu noktada saçma sapan şeyler düşünmeye başladım artık.
çünkü bir önceki ilişkisi iyi giderken de benzer şeyleri yapıyor, ilişkisi kötü gidince bana gelip dertlerini anlatıyor, sabahlara kadar farklı konularda geyik muhabbeti yapıyorduk.
insanlar neden bu kadar bencil? yoksa bana bencili mi denk gelmiş? şu güne kadar neden dostum diyebilecek kadar fazla insanla samimiyet kurmadığımı hatırlattı resmen bu arkaşım bana. düşüncelerinizi merak ediyorum? siz de buna benzer bir şeyler yaşadınız mı? yani bir insan sevgilisiyle vakit geçirmeli çok doğal ama haftada bir de 10 dk da olsa telefonda bana vakit ayırsın bir zahmet. bu arada arkadaşım sadece okula gidiyor, iş veya başka bir şeyler uğraşmıyor.
edit: erkeğiz
liseden beri görüştüğüm ve özellikle son yıllarda “ha işte gerçek dostum, arkadaşım buymuş” dediğim biri var. lisede de samimiydik, üni başlarında fazla görüşmedik ve üni ortalarında bir gün bir mekanda karşılaştıktan sonra eskisinden daha da samimi olduk. 3-4 senedir de böyleyiz.
insanları darlamayı sevmem, çok sık aramam arkadaşlarımı (sürekli arayarak rahatsızlık verdiğimi düşünürüm) insanların kişisel hayatına kim olursa olsun saygılıyım yani. bu arkadaşımla 6-7 ay öncesine kadar haftada 1-2 kez telefonda muhabbet ederdik, bazen 10 dk bazen 1 saat, münkün olduğunca dışarı da çıkardık. 1.5 sene önce 3 yıllık ilişkisi bittiğinde çok zor günler geçirdi psikolojik açıdan. bayağı destek oldum. motive edici konuşmalar, kafası dağılsın diye eline kitap, film falan vermeler, beraber psikologa gitmeler falan. yaklaşık 6-7 ay önce tinder kullanmaya başladı, oradan biriyle tanıştı ve kafaları uyuştu. çok mutlu olmuştum iyi anlaşıyorlardı çünkü. flört aşamasını geçip sevgili oldular ve sevgili olduktan sonra ne aramaya ne benim haftada yaptığım max 1-2 aramalarıma çıkmamaya başladı. 1 saat mesafeki komşu şehirde yaşıyor üniye gittiği için. önceden her hafta sonu gelirdi ama son 6-7 ayda sadece 2 defa geldi. aylardır telde konuşmuyoruz çünkü ben 2-3 defa dönmeyince artık aramayı bıraktım. 6-7 ayda 1 defa yüz yüze görüştük. ben ilişkinin ilk 3-4 ayı olduğu için birbirleriyle vakit geçirmek istiyorlar diye düşünüp çok kasmamıştım bu durumu. ama geldiğimiz şu noktada saçma sapan şeyler düşünmeye başladım artık.
çünkü bir önceki ilişkisi iyi giderken de benzer şeyleri yapıyor, ilişkisi kötü gidince bana gelip dertlerini anlatıyor, sabahlara kadar farklı konularda geyik muhabbeti yapıyorduk.
insanlar neden bu kadar bencil? yoksa bana bencili mi denk gelmiş? şu güne kadar neden dostum diyebilecek kadar fazla insanla samimiyet kurmadığımı hatırlattı resmen bu arkaşım bana. düşüncelerinizi merak ediyorum? siz de buna benzer bir şeyler yaşadınız mı? yani bir insan sevgilisiyle vakit geçirmeli çok doğal ama haftada bir de 10 dk da olsa telefonda bana vakit ayırsın bir zahmet. bu arada arkadaşım sadece okula gidiyor, iş veya başka bir şeyler uğraşmıyor.
edit: erkeğiz
0
ben 25te de yaşadım, evlendim 33e geldim 30da da yaşadım. zaman değişti. insanlar artık pragmatist, ancak arkadaşlıkta sevgili yapılınca durum değişiyor.
önemli olan arkadaşın işi düştüğünde gelmesi değil, her zaman gelmesidir. bu hayal kırıklıklarını hep yaşayacaksın...
biz de yaşayacağız. vefa istanbul da bir semttir.
önemli olan arkadaşın işi düştüğünde gelmesi değil, her zaman gelmesidir. bu hayal kırıklıklarını hep yaşayacaksın...
biz de yaşayacağız. vefa istanbul da bir semttir.
0
cinsiyetleri merak ettim ben ikinizin de, bence fikir yürütebilmek için önemli bir faktör.
0
bakis acin yanlis bence. benim 20 senelik arkadaslarim var bazen 2 sene arayip sormam sonra bulusunca oturur sabahlara kadar konusuruz. cunku arkadaslik baki ama hayat devam ediyor, oyle her allan gunu arayip soramam adami, onlar da ayni sekilde. ama gotu sikisinca hemen beni ararlar ben de onlari. ne durumda falan anam analarindan ogrenir o derece arayip sormam adamlari. ne konusacam erkek erkege telefonda, sacma.
0
ikili erkek ilişki dinamiklerinde ortak bir eğlence anlayışı şart. kamp yaptığım 15 yıllık dostumla kamp harici çok nadir görüşüyoruz çok yakın olsak da. o içmeyi sevdiği için başka arkadaş grubuyla daha samimi ya da daha sık görüşür araşır, whatsapp geyik grubu falan var onlarla. ben de tanıyorum hepsini ama denk geldiğimde giderdim yoksa çağırmazlar özellikle. bi başka 15 yıllık vardı onunla da haftada 2 kere buluşur kahve içer bol bol sohbet ederdik. sonra o küstü mesela iş bul çalış dedik diye :) 30 yaşında evde takılmayı seviyordu. henüz 2 ay geçmişti küseli, babamın öldüğünü haber veremedim misal adama, açmadı telefonunu. 2 senedir konuşmuyoruz şimdi.
dost nedir biliyor musun? ayrıldıktan sonra eski sevgili gibi bıçaklamaya çalışmayandır. tek fark o. herkes gider, dost giderken can acıtmaya uğraşmaz sadece sevgililer gibi.
dost nedir biliyor musun? ayrıldıktan sonra eski sevgili gibi bıçaklamaya çalışmayandır. tek fark o. herkes gider, dost giderken can acıtmaya uğraşmaz sadece sevgililer gibi.
0
İnsanın tek dostu ailesidir. onun dışında herkes geçici. hayatının bir süresinde dahil olup ayrılıyorlar sadece. bir benzerini 2 defa yaşadım. şimdi napıyorum ben de arayıp sormuyorum. onlar da arayıp sormuyor zaman bir şekilde geçiyor.
0
böyle biri vardı benim için de. nişanlandı, evlendi, çocuğu oldu hiç birinde yanında değildim. zaten yanında olmami isteseydi çağırırdı. en son sosyal medyadan engelledim. artık eskisi gibi olamayacağımızı da açık açık belirttim. biraz napsam ne etsem aramızı düzeltsem moduna girdi ama sonra aynı terane. o hayatına baktı ben de. şimdi amerikada kocası ve çocuğuyla.
başka birisi daha vardı. onunla da sürekli mesaj atan, arayan, buluşup görüşmeye çalışan bendim. bunları yapmayı bırakınca özür mesajı attı. kendimle vakit geçirmek daha iyi geliyor dedim ona da. bitti gitti uzun zamandır görüşmüyoruz.
velhasıl insanlar böyle dostum. alınmayacaksın, gücenmeyeceksin. ama sınırını da koyacaksın. görüşmek, buluşmak için heveslenen, çaba gösteren sen olursan basit insan kategorisine giriyorsun benim tecrübelerime göre.
başka birisi daha vardı. onunla da sürekli mesaj atan, arayan, buluşup görüşmeye çalışan bendim. bunları yapmayı bırakınca özür mesajı attı. kendimle vakit geçirmek daha iyi geliyor dedim ona da. bitti gitti uzun zamandır görüşmüyoruz.
velhasıl insanlar böyle dostum. alınmayacaksın, gücenmeyeceksin. ama sınırını da koyacaksın. görüşmek, buluşmak için heveslenen, çaba gösteren sen olursan basit insan kategorisine giriyorsun benim tecrübelerime göre.
0
Tony soprano abimizden sana gelsin.
"Ne kadar yakın olduğunun bir önemi yok, Arkadaşlar eninde sonunda seni yarı yolda bırakır. Tek gerçek şey ailedir."
"Ne kadar yakın olduğunun bir önemi yok, Arkadaşlar eninde sonunda seni yarı yolda bırakır. Tek gerçek şey ailedir."
0
Temel nokta beklentiye girmemek. Biliyorum insan duygusal bir varlık ama günümüz ilişkilerinde az sayıda insana kendini endekslemeyeceksin. Birarada olduğun zamanlarda keyfine bak. Sen faydalan, diğerleri senden faydalansın. Günün sonunda kendinle başbaşa kalmaktan korkma. İlber hoca hep der insan yalnız kalmayı öğrenmeli Türk insanı yalnız kalmayı başaramıyor diye.
0
adam tam bir ezik demek ki. kız arkadaşından ayrılırsa geri dönüş yaşar aramalarına merak etme. oradan anlarsın ayrıldıklarını.
böyle insanlara katlanamıyorum.
böyle insanlara katlanamıyorum.
0
aynısını hatta beterini yaşıyorum aylardır. biz de erkeğiz, seninle yaşıtız. benim olayımın kişisi de çook yakın bir dostumdu, aşırı emek verdiğim ve özen gösterdiğim, benim için çok çok çok çok önemli ve değerli bir insandı hayatımda. haftada en az 1 kez yüz yüze görüşürdük, meslektaşız.
bahsini geçirdiğim bu değerli dostum ilk flört döneminde kız arkadaşı ile epey sorunlar yaşamışlardı, biz her şeyi konuşurduk, anlatırdı, benimle dertleşirdi, beraber çözüm bulmaya çalışırdık.
o dönem baya soğumuştu kızdan, ben destek ve teşvik oluyordum ona "kıza böyle yapma anlayışlı ol, ılımlı yaklaş" falan diye (meğer kendi ellerimle mezarımı kazmışım)
zamanla sorunlarını aştılar, 4-5 ay önce ilişkiye başladılar ve başlamaları ile iletişimimiz canım dostum tarafımdan bitirildi, yani bitirilmiş. yaşayarak fark ettim.
o zamanlar yeniler diye ben sıkboğaz etmemek için aramadım ve yazmadım, onun aramasını/yazmasını bekledim (öyle olmalıydı, ilişkisi yeni başlayan oydu, o ne zaman müsait hissederse o zaman elbet yazar diye düşünmüştüm, aksi hiç aklımın ucundan geçmezdi) ama aramadı ve yazmadı maalesef.
çok dehşet bir şekilde yıkıldım çünkü en değer verdiğim dostumdu. dehşet üzüldüm.
ilk acısı gibi değil şu an elbette ama onun yerine koyabildiğim/koyabileceğim (büyük konuşmayayım) bir hemcins dostum yok. o başkaydı, kardeş gibiydi bana.
canı sağolsun, iyi olmasını ve iyi şeyler yaşamasını dilerim. ama dehşet yıprandım.
soruna geleyim; bu bencillik midir bilmiyorum, belki kendi somut durumuma bunu kondurmak istemiyorum. senin de umarım durumların düzelir, özel mesajdan da iletişime açığım istersen, damdan düşen hesabı. beklerim.
bahsini geçirdiğim bu değerli dostum ilk flört döneminde kız arkadaşı ile epey sorunlar yaşamışlardı, biz her şeyi konuşurduk, anlatırdı, benimle dertleşirdi, beraber çözüm bulmaya çalışırdık.
o dönem baya soğumuştu kızdan, ben destek ve teşvik oluyordum ona "kıza böyle yapma anlayışlı ol, ılımlı yaklaş" falan diye (meğer kendi ellerimle mezarımı kazmışım)
zamanla sorunlarını aştılar, 4-5 ay önce ilişkiye başladılar ve başlamaları ile iletişimimiz canım dostum tarafımdan bitirildi, yani bitirilmiş. yaşayarak fark ettim.
o zamanlar yeniler diye ben sıkboğaz etmemek için aramadım ve yazmadım, onun aramasını/yazmasını bekledim (öyle olmalıydı, ilişkisi yeni başlayan oydu, o ne zaman müsait hissederse o zaman elbet yazar diye düşünmüştüm, aksi hiç aklımın ucundan geçmezdi) ama aramadı ve yazmadı maalesef.
çok dehşet bir şekilde yıkıldım çünkü en değer verdiğim dostumdu. dehşet üzüldüm.
ilk acısı gibi değil şu an elbette ama onun yerine koyabildiğim/koyabileceğim (büyük konuşmayayım) bir hemcins dostum yok. o başkaydı, kardeş gibiydi bana.
canı sağolsun, iyi olmasını ve iyi şeyler yaşamasını dilerim. ama dehşet yıprandım.
soruna geleyim; bu bencillik midir bilmiyorum, belki kendi somut durumuma bunu kondurmak istemiyorum. senin de umarım durumların düzelir, özel mesajdan da iletişime açığım istersen, damdan düşen hesabı. beklerim.
0
