ürkütüyor ve korkutuyor tabii. hadi yurtdışında okuma hayalini falan zaten unuttum da aç karnımı nasıl doyuracağımı düşünüyorum uzun vadede. zaman geçtikçe daha da kötüye gideceğini düşünüyorum. tek tesellim şu, züğürt tesellisi diyelim: birinci sınıfa başlıyorum. en boğucu, en berbat zamanı 1-2 yıl içinde kendini gösterir sanırım. ben mezun olduğumda biraz biraz ortalık canlanmaya başlar diye ümit ediyorum. yani krizin en ağır zamanında işsiz yeni mezun olmayacağım en azından galiba... öyle olduğunu düşünmek istiyorum.
ha bu bana "kriz"den ziyade "köklü bir değişiklik" gibi geliyor, yani iki sene sıkışıp geri çıkacağımızı pek zannetmiyorum ama bakalım... bir nevi sovyetlerin yıkılması gibi. iki yılda toparlanmadılar. 10 küsür sene rezillik yaşadılar, sonra putin gelince toparlandılar biraz. ki o da doğal gaz ve petrol sayesinde oldu, süper reformlar yaptıkları için değil. ona rağmen, putin'in gelişinin üzerinden 20 küsür yıl geçti ama rusya hala genel olarak fakir bir ülke.
velhasıl bu herkesi etkileyen bir bankacılık krizi falan değil, ülke olarak yaptığımız yanlışlar sonucunda çöküyoruz ve bu durum bir süre sonra kendiliğinden çözülecek bir durum değil bence.
o yüzden korkuyorum tabii. insan her şeye alışıyor, sinsi gibi adapte oluyor ama keşke daha güzel bir şeye adapte olmak zorunda olsaydık.
0