[]
15 Yaşındaki Gence Maneviyat Desteği
Arkadaşlar merhaba.
Yakınımda 15 yaşında bir genç var. Ailesi muhafazakar. Çocuğu ise gayet özgür yetiştirmeye özen göstermiş bir aile. Bu özgür ortama rağmen çocuk ergenliğe girdikten sonra anlaşamıyorlar bir türlü doğal olarak. Çocuk kendini okumaya veriyor. Eve kitap girmeyen bir ortamda çocuk Celal Şengör yazılarıyla tanışıyor. O zamanlara kadar haylaz, dersleri kötü olan çocuk kafayı bilime takıyor. Gece gündüz okuyor. Yaz boyu bir yerde çalıştı ve kazancının tümüyle kitaplar aldı. Herneyse, geçen birkaç sene içerisinde kimseyle paylaşamadığı bir durumu benle paylaştı. Abi dedi, okudukça, düşündükçe ve ailemle beraber yaşadığımız bazı kederlere şahit oldukça, ayrıca dünyada ve ülkemizdeki bazı adaletsizlikleri gördükçe inançtan uzaklaştım. Kendime ne ateist diyebilirim, ne deist, ne teist (evet teist dedi), sadece inancı veya inançsızlığı önemsemeyen biri oldum.
Ama çok huzursuzum. Zor zamanlarda içimi rahatlatacak hiçbir şeyim yok, başıma bir hastalık gelse, çok sevdiğim birisine bir şey olsa, dua edecek, bir anda beklemediğim faydayı sağlayacağına inandığım bir güç olmaması fikri beni çıldırtıyor. Altından kalkamadığım durumlardan beni kurtarması için yalvaracağım bir kudretin varolmaması fikri beni mahvediyor diyor. Manevi destek arıyorum, içim hiç rahat değil diyor.
Ve aynen meramını bu cümlelerle ifade etti. Bu çocuğa nasıl yaklaşmalıyım sizce?
Yakınımda 15 yaşında bir genç var. Ailesi muhafazakar. Çocuğu ise gayet özgür yetiştirmeye özen göstermiş bir aile. Bu özgür ortama rağmen çocuk ergenliğe girdikten sonra anlaşamıyorlar bir türlü doğal olarak. Çocuk kendini okumaya veriyor. Eve kitap girmeyen bir ortamda çocuk Celal Şengör yazılarıyla tanışıyor. O zamanlara kadar haylaz, dersleri kötü olan çocuk kafayı bilime takıyor. Gece gündüz okuyor. Yaz boyu bir yerde çalıştı ve kazancının tümüyle kitaplar aldı. Herneyse, geçen birkaç sene içerisinde kimseyle paylaşamadığı bir durumu benle paylaştı. Abi dedi, okudukça, düşündükçe ve ailemle beraber yaşadığımız bazı kederlere şahit oldukça, ayrıca dünyada ve ülkemizdeki bazı adaletsizlikleri gördükçe inançtan uzaklaştım. Kendime ne ateist diyebilirim, ne deist, ne teist (evet teist dedi), sadece inancı veya inançsızlığı önemsemeyen biri oldum.
Ama çok huzursuzum. Zor zamanlarda içimi rahatlatacak hiçbir şeyim yok, başıma bir hastalık gelse, çok sevdiğim birisine bir şey olsa, dua edecek, bir anda beklemediğim faydayı sağlayacağına inandığım bir güç olmaması fikri beni çıldırtıyor. Altından kalkamadığım durumlardan beni kurtarması için yalvaracağım bir kudretin varolmaması fikri beni mahvediyor diyor. Manevi destek arıyorum, içim hiç rahat değil diyor.
Ve aynen meramını bu cümlelerle ifade etti. Bu çocuğa nasıl yaklaşmalıyım sizce?
O yaşta hepimize oluyordu böyle şeyler. Şaka şaka, biz o yaşlarda günde 10 saat kolasına maç yapıyorduk ayı gibi, Celal Şengör'müş bilimmiş maneviyatmış çok bilmiyorduk, kolasına maç yapınca pırıl pırıl oluyorduk, çözüm kolasına maç, ya da bu dönem kendi akranları ne yapıyorsa onları yapsın, düzelir. Bu yaşta gereksiz yere varoluş sancısı çekiyor.
- angelus
(13.07.18 11:08:03)
iki tane dünyamız var, birisi iç dünyamız, birisi de dış dünyamız.
kendini iç dünyasına (yani dünyanın bu genel haline) bu kadar kaptırmasın. biraz dış dünyaya da (o anki fiziksel etrafına mesela parklardaki basket sahaları, basket topu, onu oradan attırabilmek, biraz terlemek filan?) ayık olsun. ayrıca hiçççç bilemez, öyle bir an olur ki (etrafta baya da var) bilim bilim derken bir an kendini ibadet ederken bulan insan sayısı azımsanamayacak kadar çok. (ya da tam tersi)
uçlara çok gitmesin, gri diye de bir renk var.
ayrıca arkadaşlar, sex, deniz güneş, kızlar espiriler falan bunlar da güzel şeyler. yine çok kaptırmıyoruz. herşey dozunda.
kendini iç dünyasına (yani dünyanın bu genel haline) bu kadar kaptırmasın. biraz dış dünyaya da (o anki fiziksel etrafına mesela parklardaki basket sahaları, basket topu, onu oradan attırabilmek, biraz terlemek filan?) ayık olsun. ayrıca hiçççç bilemez, öyle bir an olur ki (etrafta baya da var) bilim bilim derken bir an kendini ibadet ederken bulan insan sayısı azımsanamayacak kadar çok. (ya da tam tersi)
uçlara çok gitmesin, gri diye de bir renk var.
ayrıca arkadaşlar, sex, deniz güneş, kızlar espiriler falan bunlar da güzel şeyler. yine çok kaptırmıyoruz. herşey dozunda.
- füt
(13.07.18 11:12:45 ~ 11:14:53)
bu çocuğa yaklaşmak için en az onun kadar birikim edinilmesi, daha önce bu yollardan geçilmesi ve bu açmazdan çıkabilmiş biri olunması gerekir. Bu özellikleri taşımıyorsanız sadece laf salatası olur en son da "çok düşünmeyeceğn olum gafayı yersin, salla boşver"e çıkar.
Şahsen bende dönem dönem bu çukurlara düşen biri olarak, benzer durumlarda hiç konuşmamayı tercih ediyorum.
Yalnız bırakmayın yeter bence.
Şahsen bende dönem dönem bu çukurlara düşen biri olarak, benzer durumlarda hiç konuşmamayı tercih ediyorum.
Yalnız bırakmayın yeter bence.
- firemanjonny (13.07.18 11:15:21)
karismamani tavsiye ediyorum.
birak kendi sorularina kendi cevaplarini bulsun. arastirsin, okusun, dusunsun kendine bir kisilik olustursun. onu dusunce tembelligi ile tanistirma. sen simdi manevi destek verdiginde sana veya hayati boyunca kafasindaki sorulari/sorunlar icin birine bagimli hale gelecek. hep birinin gelip bu sorunlarini cozmesi icin bir sey soylenmesini bekleyecek.
onu kendi haline birak.
birak kendi sorularina kendi cevaplarini bulsun. arastirsin, okusun, dusunsun kendine bir kisilik olustursun. onu dusunce tembelligi ile tanistirma. sen simdi manevi destek verdiginde sana veya hayati boyunca kafasindaki sorulari/sorunlar icin birine bagimli hale gelecek. hep birinin gelip bu sorunlarini cozmesi icin bir sey soylenmesini bekleyecek.
onu kendi haline birak.
- tomcruise (13.07.18 11:26:34 ~ 11:27:44)
Bence sadece arkadaş olabilirsin. Abi ya da baba olmaya çalışma bence.
- Traveller (13.07.18 11:28:14)
Rana beri-anda kalmak bu kitabı okusun.
- robernarkha (13.07.18 11:39:45)
Süreç benim de yaşadığım bir süreç ama bahsettiğiniz düzeyde okuma yapmadığım için herhal pek derin bir kaygı yaşamamıştım.
Allah her zaman yanında diye yetiştirilmiş birisinin Allah'ın olmadığı düşüncesine gelmesi zor oluyor.
Uçlara gitmek, bunalıma girmek gibi süreçler olmadığı sürece tahmin ediyorum kendisi yolunu bulacaktır.
Allah her zaman yanında diye yetiştirilmiş birisinin Allah'ın olmadığı düşüncesine gelmesi zor oluyor.
Uçlara gitmek, bunalıma girmek gibi süreçler olmadığı sürece tahmin ediyorum kendisi yolunu bulacaktır.
- yasasin yemek yemek (13.07.18 12:09:48)
Psikolog a gitsin bilimsel yardım alsin.
- westblack (13.07.18 13:41:17)
Bence normal, kabuğunu kırmaya çalışan herkes yaşıyordur o yaşta. Küçükken etrafında safsatalara çok maruz kalanların kırması daha zor oluyor. Halbuki Allah'ın yanında olduğu düşünülünce cihada bile gidebiliyor. Bu kadar etkili bir hissiyatın eksilmesinden bahsediyoruz, kolay olmayacaktır ama bulur elbet yolunu. Endişelenecek bir şey varsa bir psikolog yardımcı olabilir.
- osssy (13.07.18 14:39:47)
1
