en kötü durumu hesaplıyorum. mesela 5 yıl önce üniversiteyi bırakıp tekrar sınava girmiştim, çok stresli bir dönemimdi ama en kötü odtü'yü kazanacağımı bildiğimden -netlerim yüksekti odtüye nazaran- o stres anlarında içimi rahatlatıyordum -istediğim bilkent'i kazandım sonunda-. orhan pamuk'un bir röportajında okumuştum, adam gazeteciliği bırakıp yazar olmaya karar verince oturup hesaplıyor, hayatı boyunca hiç para kazanamasa bile ailesinden kalan parayla decent bir hayat sürebileceğini farkediyor. mesela şu anda yurtdışına master'a gidiyorum, buradan harvard'a da gidebilme ihtimalim var tıpış tıpış tr'ye dönme ihtimalim de; ama en kötü durum bile biraz kurtarıyor açıkçası o yüzden rahat sayılırım.
0