nedenini bilmiyorum ama evet çoğu öyle. kendim gibi insana nadir rastladım.
çalıştığım iş yerinde günde bir paket sigara neredeyse otlakçı arkadaşlara giderdi, giden çakmağın da haddi hesabı yok.
sigara içer, cebinde sigarası yok; çakmağı da yok! cebinde 1 tl dahi parası yok, telefonunda tl yok!
3 yıl içinde 4 şarjım gitti.
bu "enayilik yapma, verme sen de" meselesi değil. bir değiller, iki ya da üç değiller. sokağa çıkıp sigara yaktığında sigara isteyen biri çıkıyor hemen, köşeyi dönüyorsun "abi açım", "yolda kaldım"...
hani zengin olsam "bir ferrariye rahat bindirmiyorlar diyeceğim, o derece. bir işte eşşekler gibi çalışıp ve fakat bu asalak insanlarla her yerde karşılaşmak çok sinir bozucu.
genel bir dilencilik kültürü, fakirlik edebiyatı var. beni 100'e katlayacak iş arkadaşım bile benden ısmarlama bekliyor, ben o kadar ağlamıyorum lan!
bakın, düşünce fark ettim ki; 1 liranın dahi hesabını yapacaksın. seninle aynı kafada olmayan adamla takılma, ikram etme. bu, iyi adam olmak falan değil. kendini kullandırtmak resmen.
0