Yoo benim en sevdiğim yemek pirasaydi. Sevmedigim yemek olsa bile evde kafama göre yemeyip cips falan alabildiğimi de hatırlamiyorum.

Bizim evde de klasik ege mutfağı çok sebze pişer ben de çocukken yerdim çoğunu. Bizimkiler beni hiç zorlamazdı ama atıyorum o yemeği yemezsem başka yemek de yapmazlardı yani ya yiyordum ya da aç kalıyordum sanırım. Ye diye zorlamadıkları için antipati de duymuyordum.
Yeğenlerinizi siz değiştiremezsiniz ama annesi değştirebilir bence yemek yerine cips yiyebilmeleri çok yanlış evde bir yemek disiplini olmalı.

sebzeyi hiç sevmem, çoğu sebzenin tadını bilmem. bezelye de sevmediklerim arasında. şu an 188 boy 96 kiloyum. yani büyünebiliniyor sebze yemeden. zaten sebzeyle onun alakası yok, hayvansal protein almaları gerek.

çocukları zorlamamayı öğrendiğiniz de onlar da içlerinden geldiği gibi yemek yiyecekler bir gün. kavga çıkarmışsınız bir de bravo. asla istediğiniz gibi olmayacaklar bu şekilde.

kesinlikle abartmıyorsun. 19 yaşına kadar sıkı popolu nefis seksi bir beyefendiyken takip eden üç yıl içerisinde hayatını kaydırmış bir gerizekalı olarak ben seni çok iyi anlıyorum. tabii ki çocukları zorlamak doğru değil, bu tip zehirlere elbette ki merak salacaklar falan ama bir şekilde doğru beslenme alışkanlığının yerleştirilmesi gerekiyor veletlere. nasıl olur orasını ben bilmiyorum.

ben de bu işi düzene sokmuş değilim. hala kabul edilebilir sınırın çok çok üstünde şeker ve pislik tüketiyorum ama çocuklara "hediye" olarak cips alınması falan beni dehşete düşürüyor. hadi ben yine 18-19'dan sonra sapıttım, çocukluğumda nispeten sağlıklı şeyler yedim. şimdiki çocuklar ne yapacak? aldıkları hava bile zarar veriyor bebelere, ödül olarak cipsle şekerle çikolatayla büyüyorlar.

bilmiyorum. ben hak veriyorum sana. belki biz abartıyoruzdur ama bana dehşet verici geliyor çünkü ben bunları kendim gördüm. cips yiyip kola içerek çok sağlıklı ve fit birinin ne hale gelebileceğini kendi gözlerimle gördüm. basbayağı iq'mun düştüğünü hissettim, bir sürü sağlık sorunu yaşadım.

bu zalımlar bağımlılık yapıyor. bana "ulan boğazına sahip çıkamamışsın amma dramatize ettin" diyebilirsiniz ama bu çocuklar o bilince de sahip değil. onlara anlatamazsın. onlar yedikçe yer, istedikçe ister. ben 19 yaşında tadını aldığım şeyi 22 yaşımda bırakamıyorum, o iradeyi gösteremiyorum. bu bebeler 10-12 sene boyunca o pislikleri tükettikten sonra nasıl göstersinler o iradeyi? kolay iş değil bu.

hiçbir zaman şu yasaklansın bu yasaklansın adamı olmadım; zaten cips yasaklansın falan da demiyorum ama en azından bu abur cuburların falan ne kadar rezil, sağlıksız olduğunu bilsin insanlar. bilinçlenelim bu konuda. kilitli kapılar açılsın lütfen. teyze gibi teyzelere selam olsun.

Bi cocuga bezelye yedirmek istiyosan kiymali donatesli yaparsin, patatesli degil. Patatesle yapicam illa diyosan patates puresiyle verirsin. Bu sekilde kavgayla cocuk buyutulmez. Ablaniz da ayni seyi yapmistir, olmayinca da "denedim olmuyo" demistir. Siz yapin bi guzel pilav ustu kiymali bezelye, kiymali fasulye, eksili havuclu barbunya, yemesinler oyle diyin yemedi.

Sanîrim küçuk yasta damaklarini alistirmak lazimdi. Gecenlerde bir doktor şeker yiyen çocuklarin her tada alisamadiklarini çunku sekerin keskin tadinin diger tatlari bastirdiğini filan söyluyordu.

Alternatif sağlikli abur cubur makarna olabilir dediğiniz gibi. Açıkçasi yemeği ben bile severek yemedim. Sırf bezelye saglikli diye zorla bir tabak indirdim mideye.

Aslında ben de zorla yemek yedirilen çocuktum. Ama sevmediğim yemek çok az. Sağlikli beslenme takintim da saglik problemleriyle karsilasinca oldu. Su an yediklerime dikkat eden biriyim. Çocuklara karsi da boyle hissediyorum. Biraz kaderci olmak lazim belki. InsAllah sonlari güzel olur ne diyim.

Abartmıyorsun ama pes etmemen gerek. 24 yaşındayım ve ıspanak, pırasa vs. hayatımda yemedim. Küçükken zorla yedirmeye çalıştılar bir keresinde öğürerek kalktım sofradan. Sonra nelerden hoşlandığımı keşfettim. Ispanak yemeği yemem ama ıspanaklı pide yerim. Kabak yemem ama mücver yerim. Alamadığım sebzeleri farklı biçimlerde almaya çalıştım. Sen de klasik sulu yemek yerine onların farkında olmadan doğru besinleri alacağı şekilde yemek yaparsan sorun olmaz. Örneğin bezelye yemeği yemiyorlarsa bezelyeli börek yap. Kola içmeyin demek yerine sofraya direkt ayran koy. Çocuklara yapma etme demek yerine gizliden gizliye yönlendirmek daha iyi.

@dissendium +1
karnıbaharı, kerevizi yemiyorlarsa kızart. patatesli bezelyeyi, en sevdikleri makarna ile karıştır, kendileri yerler.
pişirirken yanlarında bulunsunlar bir de, yardım iste. harcanılan emeği, çıkan sonucu görsünler. kendileri yaparsa, yemeyi de isterler.
sen mutfakta tek başına pişirirken onlar içerde boş boş televizyon izliyorlarsa, olmaz.
mesela kek yap, onlara karıştırma işini ver. sebzeli börek yap, ellerini yıkayıp sarmaya yardım ettir. bırak yanlış olsun, dağınık olsun.

sevilmeyen yemegi cocuklarla birlikte yapmak ise yarayabilir
kucukken annem bana biseyler yaptirdiginda kendim yaptiysam (tabi annem hazirliyordu herseyi ama ufacik bir seyi yaptigimda bile ev ahaline sanki ben yapmisim gibi bahsediyordu) tadi umrumda olmadan heyecanla yiyordum
malzemeleri birlikte secmek, cocugun ocagin alti kapaliyken tencereyi karistirmasina izin vermek, yemegin pisme dakikasini ayarlamasina izin verip adeta oyunmuscasina onun takip etmesini saglamak hazirlanan yemegi yeme konusunda heyecan yaratabilir

Domatesli salcali makarna falan yapip koy önlerine. O yasta saglikli ya da yesil bir sey agzina koymak cool görünmüyor. Meyveye hayir demiyorlar, bol bol meyve yesinler en azindan, ona tesvik et.

Bir de biraz abartiyorsun. 10-11 yasinda pilav-döner disinda cok az sey yiyen ben, 13 yasinda kendi istegimle vejetaryen oldum, 4 senedir de veganim.

çocuklarının cips kola yemesine izin veren anne üzülmüyor sen ne üzülüyorsun boşver bi paket de malbuş koy ceplerine tüttürsünler bence.

valla ben sana çok hak veriyorum. ablanın çocukları böyle alıştırmaması gerekiyordu.

günümüzde herkes tutturmuş bir “çocuklarınızı zorlamayın, bırakın ne yiyeceklerine kendileri karar versinler, bırakın yemek istemiyorlarsa yemesinler” falan diye. ya tamam kendileri karar versin de, sen çocuğa bamya yapıp o istemiyorum diyince ona her seferinde cips alma özgürlüğünü tanıyorsan o çocuk elbette gider her seferinde cips alır. çocuğum yok, ne yapılması gerek bilmiyorum ama doğrusu bu değil yani ona eminim.

"aslında abur cubur yiyen de büyüyor, okula gidiyor, işe giriyor; sebze yiyen de. çok takılmamak gerek." diyebilirsiniz. ama sebze yiyen (ben) hakkında ilginç bir tezim var.

ben açıkçası küçükken HİÇ cips yemedim. bu kadar da kesin konuşuyorum çünkü gerçekten yemedim. kuzenim, arkadaşım falan cips aldığında bir tane bile istemezdim. çünkü kanser yapıyor demişti annem ve ben de kanser olmak istemiyordum. kolayı da yılbaşında veya yemeğe misafir geldiyse içerdim, onda da bardağın yarısına kadar su koyarlardı iğrenç olurdu. ama iyi ki de öyle yapmışlar. çünkü ben kendimi bildim bileli hiç hasta olmadım. burnum bile akmaz. en son çok küçükken ateşim çıkmıştı onu hatırlıyorum. bence tamamen çocukluğumdan beri düzgün beslenmem sayesinde olan bir şey bu.

tabi doğduğumdan beri ev yemeği yediğim için damak tadımın o yönde gelişmesi, böylece sebzenin her çeşidini çok seviyor olmam ve bu yaşıma geldiğimde bile cips/hamburger gibi şeyler yerine pırasayı tercih ediyor olmam da cabası.

bence çocuklara doğuştan alıştırmak gerekiyor. sizin yeğenler ise artık kocaman olmuşlar ve zorlamanın iyi bir yöntem olduğunu düşünmüyorum ama @part time polyanna'nın dediği çok mantıklı geldi.