ailede tek çocuk değilim. ama güzel yönleri olsa olsa şöyle olurdu diye düşünüyorum: fazla sorumluluktan başın ağrımaz, diğerlerinin hatasının peşinden koşmaktan yorulmazsın, onların yaptığı hatadan ya da yakaladığı başarılardan sana pay çıkarılmaz vs.
ama bunlar sadece gülün diken kısımları. çünkü ailen haricinde seni mutlak olarak eksik veya gediğinle kim sevebilir ki? senin yaptığın hatalara, zaafından kaynaklı yanlışlarına kim çok fazla tahammül edebilir ki? "en yakın arkadaşım" diyebileceğin kişi bile seni küçük bir hatanda silmeye meyilliyken, kardeşlerinde bu en büyük hatanda bile mümkün olmuyor.
0