günde 6 ton şeker tüketen bir şüşko olarak donuttan nefret ediyorum. kaldı ki çocukluğumda oturup hayalini kurduğum bi şeydi donut, böyle amerikan filmlerindeki gibi kutuyla gelse de yanında kahve içerek yesek, diğer polis kekelerle "akşam nasıl çaktı toronto size" geyiği yapsak falan. yabancısı olduğum için çok çekici ve değişik geliyodu. istanbul'a gelince yedim bikaç tane ama o hayal nesnemin bu kadar tırt bir şey olabileceğine inanmak istemediğimden olsa gerek, farklı zamanlarda yine yemeye devam ettim tek tük. sonra tamamen pes ettim. aşırı şekerli ya. gerçi belki benim yediğim yerler öyle yapıyodur bilmiyorum ama ne bileyim yani bence özelliği olan bi şey değil, ekmek arası peripella yerim aynı şey.
0