Sadece Facebook hesabım var, hoşuma giden anları yayınlamayı seviyorum. Ötesinde insanların anlarına tanık olmayı çok seviyorum. 'Bugün çorba var menümde'leri bile seviyorum. Bazıları hayatlarını açık yaşamayı seviyor, ben de onların hayatlarında olmayı seviyorum. Bunların bir kısmı da beğeni kaygısı olmadan yaşıyor.
Açıkçası 'Narsisist bunlar, beğenilmek istiyorlar. Özgüvenleri yok' kısmına uç bir durum olmadıkça, ne bileyim tuvaletteki anlarını paylaşmadıkça ya da günde 30 resim paylaşmadıkça ama senin paylaşımların umurlarında olmadıkça noktasında katılıyorum sadece. Atıyorum, sen paylaşırsan umrunda olmaz ama kendi paylaşırsa 150 like beklerse ayrı bir konu, o zaman benmerkezci derim ama onun dışında hayatlarını paylaştıkları için çok mutlu oluyorum. Bir arkadaşım var mesela, çiçek gördüğünde dayanamaz mutlaka fotoğrafını çeker, o çiçekle 150 tane fotoğrafını çektirir, aynı çiçeği her gördüğünde saldırır. Bazılarımız kedi gördüğünde saldırmadan duramaz, bazıları manzaraya dayanamaz, bazıları sevgilisi ile fotoğrafını paylaşmaya doyamaz; o arkadaş da günde 5-10 tane çiçekli fotoğrafını yayınlıyor. Millet beğenmiyor ve bıktı ama o paylaşmayı çok seviyor, çünkü çiçek gördüğünde çocuklar gibi mutlu oluyor ve o mutluluğunu ben ya da başka biri beğense de beğenmese de paylaşmak istiyor. İçindeki heyecanı tutamıyor. Diğer paylaşımlar için de aynı şeyi düşünüyorum. İçindeki heyecanı tutamıyor ve paylaşıyor insan, beğenilirse o kısmı bonus ve önemli de değil. Bir komşumuz var, o da hayatının her hayatını paylaşıyor. Pişirdiği çorba, sürdüğü oje, balkonundaki çiçek, vb. Onun da öyle like derdi yok, sadece hayatını açıyor diğer insanlara. Ben biraz daha ketumum o konuda sanırım onlara göre ama keşke herkes paylaşsa herkesin istediği her anına ortak olabilsek.
Sadece selfie komik geliyor bana, bir iki tane arkadaş zoru ile çekilmişliğim var ama arkasında ilginç. bir şey, bir manzara olmayınca koskoca resimde armut gibi kafa çok komik oluyor bence.
0