Gerzek olduğunu düşünüyorum bu tiplerin. Samimiyetimi bu davranışlarına göre aynı seviyeye düşürürüm. Çok nadir istisnalar hariç insanlar mesajlara düzenli cevsp vermeyecek kadar yoğun değil.

böyle insanlara 1-2 kere soruyorum 3.de ne sorarım ne de bi daha yazarım.

Benzer seyler oluyor. Uzun sure gorusmeyince nasilsin iyi misin diye - mesaj yoluyla - soran, sonra "evet", "tamam" gibi tek ergen kiz usuluyle konusmayi bitiren arkadasim var:) Soguk tavir alinca ben arayip sormayi keserim, sonra hic sesin cikmiyor diye tekrar arar.

Senin yerinde olsam mesaj falan atmam ama. Cevap almamak kadar nefret ettigim bir sey yoktur herhalde. Bir sey soyledigimde adam yerine konup cevaplanmayi beklerim, gerekirse cevap olarak kufur edilsin ama cevap verilsin. Cevap vermemek karsindakini insan sinifina sokmamak demektir.

Edit: Kisi mesaj yoluyla iletisim sevmiyordur, o zaman ayri. Bana kalsa ben de sesli gorusmeyi tercih ederim.
Ayrica gec donus olmasi da problem degil, onemli olan donus olmasi. Donus olmuyorsa hic zorlamam zaten.

var. iletişimi kesiyorum.

Şöyle ki ben biraz hayırsızım genelde beni aradıklarında bi iki tanesi çok tripli olur hiç sormuyorsun falan diye. Daha sonra hal hatır sorduğumda tek kelimelik tamam iyi, ok, iyi çalışmalar gibi kısa tripli cevaplar alınca daha da yazmamaya başlıyorum. Telefonda ne konuşmayı ne de mesajlaşmayı severim, he genelde arkadaşlarım yazınca cevap veren tipler; fakat kendime dışarıdan baktığımda ne yazan ne de telefonla kimseyi arayan bir tipim.

çok arkadaşım yok, olanlar da böyle. ben de aynı şeyi yaptığım için bir şey demiyorum açıkçası, herkesin işi gücü ve öncelikleri var. "meister yazsın da cevaplayayım" diye beklemediklerini biliyorum. acil bir durum yoksa yeri geliyor ben de iki gün yazmıyorum, ya müsait olmuyorum ya da canım o an konuşmak istemiyor. arkadaşız sonuçta overly attached girlfriend değil. bi durum olursa zaten "nerdesin rospu çocuğu" şeklinde uyarı gönderiyoruz birbirimize.

velhasıl tembel olduklarını düşünüyorum, tıpkı benim gibi.

Hayatta herkese verdiğimiz öncelik ayrı. Demek ki o arkadaşın sana değil o anda başkalarına öncelik veriyor. Bunda kızacak bir şey yok. Bana aynı anda 3-4 kişi mesaj attığında ilk önce benim için daha önemli olan, daha fazla sevdiğim insanlara dönerim. Diğerlerine dönmeyi unuturum bile. Saatlerce, hatta bazen günlerce aklıma gelmezler. Bazen aklıma gelseler de yazmam çünkü canım istemez.

Aynı şekilde ben de birinin ilk tercih ettiği, önceliği olmayabilirim. Mesajlarıma anında cevap beklemem, bana da saatler sonra yazanlar olur. Onlara kızmam. Çünkü bilirim ki o anda belki sevgilileri ile konuşuyorlar ya da daha samimi oldukları arkadaşları ile. Ya da başka bir işle meşgul olup beni unuttular veyahut o an canları benimle konuşmak istemiyor. Bundan daha doğal bir şey olamaz.

Geçen bir arkadaş ile tartıştım sırf bu yüzden. Benden anında cevap bekliyor, cevap vermeyince de "heeey neredesin!!" "Şu an benimle konuşmaktan daha önemli ne işin olabilir ki? :p" vs. diye ardı ardına mesaj yolluyor. Dünyayı kendi etrafında dönüyor sanan malın tekiydi. "Rahatsız oluyorsan mesaj atmayayım? :s" falan dedi ve ben rahatsız olmadığımı, yalnızca o an ona mesaj yazmak için uygun olmadığımı, başka önceliklerim olduğunu bir türlü anlatamadım ve arkadaşlığımız bitti. Çok da iyi oldu.

Edit: Söylemeyi unutmuşum, bana mesaj yazan herkese er ya da geç dönerim, kimseyi cevapsız bırakmam. Lakin kimilerine daha erken kimilerine (eğer ortada çok hayati, anında cevap gerektirecek bir durum yoksa) daha geç dönerim

Üniversitede samimi olduğumuzu "zannettiğim" arkadaşım, mezun olunca direkt evlenip amerikaya gitmişti, kocasının masterından dolayı. Bi zaman sonra hal hatır mesajı attı, cevapladım. Ben de hal hatır ve daha başka şeyler de sormuştum. 2 gün geçti cevap yok, 4 gün geçti cevap yok.

Tam 2 HAFTA SONRA cevap verdi, "Cınım çık yığınım kısırı bıkmı" şeklinde. Cevap yazmadım.

O "çok yoğun" olup da bana 4-5 satırlık mesajı gönderemediği dönemde 13 dakikalık videoyu izleyip paylaşmış, arkadaşının fotoğraf albümünde gezinip like'lar atmıştı.

Arkadaşlık konusunda içimi soğutan ve benim için milat olan bazı olaylar var bunun gibi. Direkt "vasıfsız" sınıfına atıyorum böyle insanları, yokmuş gibi davranıyorum. Birkaç yıl sonra mesaj attı yine, cevap yazmadım.

Bir tane var, ama anasına babasına kardeşine de öyle. O yüzden kızmıyorum alıştım.

var.
çok fazla samimiyet kurmuyorum.
10 şey diyorsa, 8'ini düşüyorum.
yapacağını söylediği şeylere inanmıyorum.