İlişkinin en başında böyle bir sorun açık açık söylenseydi, ayrılınabilir bir şeydi ama nişanlılık bu. Bunun benim için anlamı 'Ben bu adamla hastalıkta sağlıkta bir arada olmayı kabullendim, bu niyetle bir adım attım' demek. Yargılamak olmasın, yaşamadan bilemeyiz ama empati kurmakta çok çok zorlanıyorum. Nişanlı demek, canından çok sevdiğin adam demek. 'Seni on yıl beklerim' ya da 'İstersen, on hastalık yakana yapışsın, ben yanındayım' demek gibi geliyor bana. Varsın, çocuk olmasın. Tabii, çocuk için evleniyorsa haksız değil.
Adamın yerine kendimi koydum ve 'Çocuğumuz olmayacak' diye ayrılındığını düşündüm. 'Bu adam beni hiç sevmemiş' derdim içimden herhalde. Zaten adam kendini eksik ve suçlu hissediyordur, üstüne nişan da atılınca iyice yıkılmıştır. Bana ayıp geldi ama haklı olabilir.
Sevgilimin çocuğu olmayacak olsa 'Woohoo! Korunmasız sevişeceğiz bundan sonra!' diye zil takarak göbek atarım, dilencilere para dağıtırım. Çok çocuk istersek evlat ediniriz, hem de doğum yapmamış, o süreci geçirmemiş olurum; bir taşla iki kuş. Ama doğum yapmak istemesini de anlıyorum.
Oda arkadaşıma 6 yıl önce benzer bir şey söylemişlerdi. Yumurtası tutunmuyordu, kalitesizdi, vb. Art arda ameliyatlar geçirdi birkaç yıl boyunca. 'Çocuk olma ihtimali çok çok az' demişlerdi ama bu Mart'ta doğum yaptı. Hem de tüpsüz müpsüz. Tabii, erkek için belki biraz zordur. Tıp hızlı gelişiyor, hemen çocuk sahibi olmazlar veya en az üç çocuk yapmazlar ama bir zaman çocukları olabilir bir şekilde.
O kadının dünya görüşüdür, suçlu diyemem ama ben öyle biriyle olmak istemezdim.
0