@bigbadabum, bana ne? ben mi bu hale getirdim bu ülkeyi. kim bozduysa ya da bozulmasına yol açtıysa o düzeltsin.
şahsen ben çok mücadele verdim. benim babam da mücadele verdi. onun babası da, onun babası da. sonuçta ne oldu?
osman çavuş var babamın dedesi. savaşlar yüzünden 16 yıl askerlik yapmış. ruslar tarafından esir alınmış, vücudunda onlarca süngü izi var. bu adam savaşmış arkadaşları gibi. sonra benim dedem yıllarca hak adalet peşinde koşmuş, kendi çocuklarını ihmal edip başkalarının çocuklarıyla ilgilenmiş, başkalarının dertleriyle uğraşmış, vatan-millet-toprak demiş başka bir şey dememiş. bunları yaparken bir kuruşluk hak yememiş. sefalet içerisinde yaşamış. babam ise özgürlük isterken, adalet isterken, bunlar için sokaklarda bağırıp çağırırken tutuklanmış. işkence görmüş, hapis yatmış.
ben de onların yolundan gittim uzun süre. mücadele ettim. plastik mermi yedim, biber gazına alıştım etkilenmez hale geldim. görüşümün uymadığı insanlara olan biteni anlatmak için cebimden, ruhumdan, enerjimden ödün verdim. bir haftada 12 farklı şehirdeki protestolara katılmak için günde 2 şer saat uyudum, suriye sınırına gidip kamplarda gönüllü hizmet ettim. daha bir sürü şey.
ama yok, ben pes ettim. çünkü bu ülkeyi saran virüs gibi bir şey var artık. bu virüsü yok etmenin yolu yok. inanılmaz hızlı ve kararlı büyüyen bir virüs bu. bundan kaçmaktan başka çare görmüyorum. bu kadar şeyi yaparken aklımda ümitsizlik hiç olmadı. hiç başaramayacağız demedim. her yenilgiden her müdahaleden daha güçlü çıktığımızı hissediyordum. ama öyle değil. inanın öyle değil.
anlatılacak o kadar çok şey var ki. ama anlattığın kişi seni anlamıyor. anlasa da anladığıyla kalıyor. şu bir gerçek. bu ülkede yaşayan herkes ama herkes bu ülkede böyle yaşamayı hak ediyor. ne azı ne fazlası.
0