Sorunum tam olarak bu mu ondan bile emin değilim.Tek istediğim uyuyup sonsuza kadar uyanmamak.Çok çocukça biliyorum ama sürekli bir şeyler düşünmekten çok ama çok ama çok fazla yoruldum.Düşünmeyi durduramıyorum her gün, her saat, her dakika kafama yeni bir şey takıyorum.Hatırlamak istemediğim olaylar bir zincir gibi sırayla aklıma gelip duruyor ve kendimi saçma sapan şeylere vererek unutmaya çalışıyorum.Hakkımda kimsenin kötü düşünmesini istemiyorum, çok saçma bir düşünce gibi gelebilir biliyorum.Gerçekten salak birisi olduğumu düşünmeye başladım.Hoşlandığım kız tarafından s*klenmedikten sonra(ya da ben öyle düşünüyorum) kendimi hiç beğenmemeye başladım.Bazı konularda kendimi kanıtlamaya ihtiyacım olduğunu düşünüyorum ama buna da gücüm kalmadı.Eksikliğini yaşadığım çok duygu oldu.Fakir edebiyatı yapmak istemiyorum ama ailemin durumu eskiden şu ana göre epey kötüydü.Hep ikinci sınıf insan gibi hissettim kendimi.Şu entryde yazana o kadar çok katılıyorum ki eksisozluk.com .Yapay özgüvenim de olumsuz olaylara karşı bu kadar idare edebildi beni.Üniversitem uzuyor bir yandan kafamı kemiren olay bu.10 gündür dönem arası nedeniyle memleketimdeyim.Dışarı 1 ya da 2 kere çıktım.Bütün günümü internette ve oyunlarla harcıyorum.Kendimi çok güçsüz ve işe yaramaz hissediyorum.Sadece içimi dökmek istedim.