proje ıcınse ' en son' ıfadene takılmayayım dedim.
- yıllar önce kardeşim sokakta bulduğu hasta, yavru bir köpeği eve getirmişti. vet. gençlik hastalığı dedi ve ilerlemiş olmasına rağmen tedaviye başlandı. bizim köpeğe bulaşmasın diye arka odaya koymuştuk. ayakta duramadığı için yatıyordu. yanına ne akla hizmetse oyalansın diye küçük bir top koymuştuk. patisi güçlükle uzatıp, yattığı yerden topa uzanmaya çalıştığı an... odakule'de dibinden umursamadan geçen yüzlerce insan, kader vs. her ne ise sorumlusu, o ufaklığın o topu hiç oynayamayışı sızlatır. topu yanına koymuş olmak vicdanıma ağır gelir. sonrasında uyuttuk, o zamandır da özlerim. neyse konuyu saptırmiim, en hatırladığım budur.
- sokakta tanıştığım dilenen bir kadın vardı. 2. sefer gördüğümde sohbet ettik. hastaydı tedavi olamıyordu, aslında dilenmek istemiyordu ama hasta olduğundan iş bulamıyordu. adresini ve telefonunu aldım ve ona yardım etmek için araştırma yaptım epey. bir yerlere götürcektim bazı başvurular için ama telefonu hep kapalıydı. evi çok uzak diye koca kıçımı kaldırıp gitmedim. istiklal'de, harbiye'de dolaşırken gözlerim arar onu ama rastladığımda 3, 5 kuruş vermek dışında hiç bir şey yapmadım onun için.
0