sankibirazsey
Sizi doğar doğmaz terk etmiş ebeveyniniz yaşlandığında, kimsesiz ve muhtaç kaldığında evinize alıp bakar misiniz? Yoksa bakımevine mi bırakırsınız? Ebeveynin zihinsel bir rahatsızlığı olduğunu da varsayalım. Akıl sağlığı yerinde değil.
Sizi doğar doğmaz terk etmiş ebeveyniniz yaşlandığında, kimsesiz ve muhtaç kaldığında evinize alıp bakar misiniz? Yoksa bakımevine mi bırakırsınız?
Ebeveynin zihinsel bir rahatsızlığı olduğunu da varsayalım. Akıl sağlığı yerinde değil.
Ebeveynin zihinsel bir rahatsızlığı olduğunu da varsayalım. Akıl sağlığı yerinde değil.
0
beni bıraktığında akıl sağlığı yerinde miymiş? yerindeyse umurumda olmaz. değilse de çok umurumda olmaz bakım evinde kalır ama yine ara ara bakarım nedir ne değildir diye.
0
bakabilecek durumdaysam bakarım.
ya da imkânlarım dâhilinde baktırırım veya bir şekilde ucundan da olsa destek olmaya çalışırım.
bakamayacak durumdaysam çözüm ararım, yapabileceğim kadarını yaparım.
bunları yaparken görüşmemeye devam da edebilirim, ikisi farklı şeyler.
onun bana bakmamış olması onunla ilgili bir sorun, onun kendi sorunu.
pişman olup olmaması, sonradan ne düşündüğü, o süreçte onun yaşadıkları onun kendi hayatıyla, iç dünyasıyla ilgili.
benim ona bakmamsa benimle ilgili bir şey.
sevmeyebilirim, kırgın ya da öfkeli olabilirim ama beni dünyaya getiren kişi(ler) olduğu için uzaktan da olsa sahipsiz bırakmam.
edit:
"bakmak" direkt olarak elinle yemek yedirmek anlamında değil.
bir şekilde bakımını üstlenmek.
ya da imkânlarım dâhilinde baktırırım veya bir şekilde ucundan da olsa destek olmaya çalışırım.
bakamayacak durumdaysam çözüm ararım, yapabileceğim kadarını yaparım.
bunları yaparken görüşmemeye devam da edebilirim, ikisi farklı şeyler.
onun bana bakmamış olması onunla ilgili bir sorun, onun kendi sorunu.
pişman olup olmaması, sonradan ne düşündüğü, o süreçte onun yaşadıkları onun kendi hayatıyla, iç dünyasıyla ilgili.
benim ona bakmamsa benimle ilgili bir şey.
sevmeyebilirim, kırgın ya da öfkeli olabilirim ama beni dünyaya getiren kişi(ler) olduğu için uzaktan da olsa sahipsiz bırakmam.
edit:
"bakmak" direkt olarak elinle yemek yedirmek anlamında değil.
bir şekilde bakımını üstlenmek.
0
insanlarla ilgili duruşumuz bizim şu an hayatta durduğumuz zeminle, değerlerimizle ilgili bir şey, başkalarının geçmiş hatalarıyla ilgili değil.
mesafeli dursam da kendi insani değerlerim gereği elimi asla tamamen çekmezdim.
mesafeli dursam da kendi insani değerlerim gereği elimi asla tamamen çekmezdim.
0
beni terk ettiğinde akıl sağlığı nasıldı ona göre davranırım.
eğer yerindeyse bakımevine bırakırım, aylık ücret neyse öderim.
yerinde değilse durumuma bağlı. eğer işim gücüm yoksa rahatça bakabileceksem evde bakarım, bakıma çok muhtaçsa ve ben de meşgulsem bakımevine bırakırım ama sık sık ziyaret ederim.
eğer yerindeyse bakımevine bırakırım, aylık ücret neyse öderim.
yerinde değilse durumuma bağlı. eğer işim gücüm yoksa rahatça bakabileceksem evde bakarım, bakıma çok muhtaçsa ve ben de meşgulsem bakımevine bırakırım ama sık sık ziyaret ederim.
0
beni terk etme sebebine bağlı. Mecbur kalmışsa elimden geleni yaparım. Bile isteye keyfi sebeplerden bırakıp gitmişse cenazesine bile katılmam.
Boşa kan bağı duyarım yok. Ona harcayacağım parayı SMA hastası çocuklara harcarım.
Boşa kan bağı duyarım yok. Ona harcayacağım parayı SMA hastası çocuklara harcarım.
0
Bu o kadar kişiye özel bir şey ki. Onunla ilgili içiniz soğudu mu? Affedebildiniz mi? Onu hayatınıza aldığınız zaman ne hissedeceksiniz. Bütün bunları düşünmek gerekiyor. Evde hasta/yaşlı bakmak hiç kolay bir şey değil. Hele böyle zamanında size annelik/babalık yapmamış insana karşı tahammül etmek kolay değil. Eve almak kolay, evden çıkartmak zor gelir. Ben muhtemelen bakımevine koyar oradan gözkulak olmaya çalışırdım. Ki bu bile aslında külfet.
0
Terkettiğinde akli dengesi yerinde değilse, parayla birini bulur baktırırdım.
0
Huzur evleri bunun için var. Ki zaten huzur evine vereceğim para fazlasıyla yeterli olur 'bakıyorum' demek için.
0
Valla beni dogar dogmaz terketmis birini evime de alip bakmazdim, bakimevine birakip masraflarini vs de ustlenmezdim.
0
Bakabilecek durumdaysam bakarım. Onun için hangisinin daha konforlu olduğunu da düşünmek lazım. Bazıları illa evde bakalım diyor, ama profesyonel bakamadıkları için yatak yaraları vb problemlerle uğraşıyorlar. Hastaya en az eziyet olacak şekilde ayarlamaya çalışırdım.
0
Anne babaya evde bakma beklentisine oldum olası kızmışımdır. Üstelik böyle bir durumda x2 bakmazdım. Bakımevine yerleştirirdim en fazla.
0
sankibirazsey
Annem hayatında çok kötü şeyler yaşamış bir insan. Şu an 50li yaşlarda ve psikologa devam ediyor. Onun öncesinde senelerce antidepresanlarla yaşamıştı. Çocukluk travmaları kırmızı oda dizisindeki hikayelerden daha beter. Sorum şu ki psikologun tavrı normal mi diye merak ediyorum çünkü annem anlattık
Annem hayatında çok kötü şeyler yaşamış bir insan. Şu an 50li yaşlarda ve psikologa devam ediyor. Onun öncesinde senelerce antidepresanlarla yaşamıştı.
Çocukluk travmaları kırmızı oda dizisindeki hikayelerden daha beter.
Sorum şu ki psikologun tavrı normal mi diye merak ediyorum çünkü annem anlattıkça kadın "ah vah neler yasamissin çok korkunç vs" diyor. Sen nasıl hayatına devam edebildin bunları yaşayıp diyor. E napsin öldürse miydi kendini? Ne saçma bir tepki. Bu arada bunları annem psikoloğu çok iyi diye anlatıyor. Kadın süper bir psikolog çünkü beni anlıyor diyor.
Onun haricinde cidden 50 sene geçmiş travmayı açmak ayrıntılı anlattirmak doğru bir şey mi? İlla dönmek zorunda miydi çocukluğuna? Kadın tekrar tekrar hatırlıyor şimdi. Kafası hep orada.
Ay bilemedim ya. 4 seans oldu şimdi. Daha da devam etsin mi yoksa başka biriyle değiştirsek mi bilemedim.
Çocukluk travmaları kırmızı oda dizisindeki hikayelerden daha beter.
Sorum şu ki psikologun tavrı normal mi diye merak ediyorum çünkü annem anlattıkça kadın "ah vah neler yasamissin çok korkunç vs" diyor. Sen nasıl hayatına devam edebildin bunları yaşayıp diyor. E napsin öldürse miydi kendini? Ne saçma bir tepki. Bu arada bunları annem psikoloğu çok iyi diye anlatıyor. Kadın süper bir psikolog çünkü beni anlıyor diyor.
Onun haricinde cidden 50 sene geçmiş travmayı açmak ayrıntılı anlattirmak doğru bir şey mi? İlla dönmek zorunda miydi çocukluğuna? Kadın tekrar tekrar hatırlıyor şimdi. Kafası hep orada.
Ay bilemedim ya. 4 seans oldu şimdi. Daha da devam etsin mi yoksa başka biriyle değiştirsek mi bilemedim.
0
ah vah dememesi gekekir, 50 senelik travmayı açtırması kendi yöntemine bağlı onu psikolog belirler. travmayı açmak veya detaylandırmamak psikoloğun kendi bileceği şey. siz cerraha fazla kesmiş çok dikmiş diyebiliyor musunuz?
0
ah vah mı çok saçma, bence acilen değiştirin bir an önce. kadın diyecek ki şuna bak psikolog bile ah vah ediyor bana demek ki cidden durumum kötü. ayrıca normal 50 sene önceye dönmesi çünkü zaten bugünkü psikolojimizi geçmişimiz belirliyor.
0
yüzden fazla, farklı terapi ekolü var. yani her psikolog freudiyen bakış açısı ile karşınızda nötr durmak zorunda değil. psikoloğun faydası bağ kurulduğu anda başlar. ancak psikolog bu "ah-vah" seramonisinin bir kaçışa sürüklenmemesini, seansın çay sohbetinden ileri giderek ufak da olsa bir çözüm getirmesini amaçlamalıdır. malesef dışarıdan bu bilgiler ile iyi-kötü yorumu yapmak pek mümkün değil. annenize iyi geliyorsa, devam etmek istiyorsa bırakın etsin. bazen sadece anlaşılmak ve yalnız olmadığını hissetmek bile faydalı olur.
0
ah vah demişse değiştirin tabii.
ama gerçekten ah vah mı dedi yoksa zor zamanlardan geçmişsiniz gibi bir şey mi dedi?
korkunç falan diyorsa zaten direkt değiştirin.
ama travma anlattırma konusunda @mikahakkinen +1. malesef bunları seansta konuşma çok acılı olmasa da bazen detaylar önem arzedebiliyor. contexte bağlı tamamen, burdan biz ne desek boş
ama gerçekten ah vah mı dedi yoksa zor zamanlardan geçmişsiniz gibi bir şey mi dedi?
korkunç falan diyorsa zaten direkt değiştirin.
ama travma anlattırma konusunda @mikahakkinen +1. malesef bunları seansta konuşma çok acılı olmasa da bazen detaylar önem arzedebiliyor. contexte bağlı tamamen, burdan biz ne desek boş
0
Odada ne olduğunu bilemeyiz. Ah vah dememiştir diye umuyorum. Bütün bu zorluklarla nasıl baş ettiniz, ne kadar güçlüsünüz vs demek istemiştir diye yoruyorum.
0
uzman bir psikologun empati gostermemesi lazim. ne yaptigini bilen birine benzemiyor. Terapist anneni anlayip, problemlerini paylasmak icin orda degil. Onu aile ve arkadaslar yapar.
0
ah vah etmesi gereken zaman da vardır, empati göstermesi gereken zaman da.
anneniz iletişim kurabildiğini düşündüyse, kurabilmiş demektir.
terapilerde herkese göre farklı davranılabiliyor, bu psikologun annenizle iletişim kurma şekli de olabilir.
diğer yandan, tabii ki travmalarıyla yüzleşecek.
yüzleşmeyecekse terapiye neden gidiyor ki?
şu andaki durumun gidişatına göre, hayatına göre bunun belli bir sırası ve yöntemi vardır.
bir yerden başlamışlar belli ki.
kafası orada da olacak, zaman zaman depresifleşecek, ağlayacak da.
sorunlar böyle çözülür.
terapiye gitmek mutluluk içinde gezilen bir süreç değil, gayet zorlu ve ağır bir süreç zaten.
diğer yandan, 50 yaşındaki annenizin terapistini "değiştirsek mi?" diye bir soru çok yanlış.
gerekiyorsa kendi değiştirir zaten, müdahalede bulunmayın.
bu ülkede psikologların ve psikiyatrların en büyük sorunlarından biri, danışanlarının eşinin, dostunun, akrabasının, çocuğunun terapiye müdahil olma çabasıdır.
annenizin sürecine saygı duyun, bu aşırı kişisel bir süreç.
anneniz iletişim kurabildiğini düşündüyse, kurabilmiş demektir.
terapilerde herkese göre farklı davranılabiliyor, bu psikologun annenizle iletişim kurma şekli de olabilir.
diğer yandan, tabii ki travmalarıyla yüzleşecek.
yüzleşmeyecekse terapiye neden gidiyor ki?
şu andaki durumun gidişatına göre, hayatına göre bunun belli bir sırası ve yöntemi vardır.
bir yerden başlamışlar belli ki.
kafası orada da olacak, zaman zaman depresifleşecek, ağlayacak da.
sorunlar böyle çözülür.
terapiye gitmek mutluluk içinde gezilen bir süreç değil, gayet zorlu ve ağır bir süreç zaten.
diğer yandan, 50 yaşındaki annenizin terapistini "değiştirsek mi?" diye bir soru çok yanlış.
gerekiyorsa kendi değiştirir zaten, müdahalede bulunmayın.
bu ülkede psikologların ve psikiyatrların en büyük sorunlarından biri, danışanlarının eşinin, dostunun, akrabasının, çocuğunun terapiye müdahil olma çabasıdır.
annenizin sürecine saygı duyun, bu aşırı kişisel bir süreç.
0
