keinechance
Merhaba arkadaşlar,Öncelikle genelde bu tür soruları ben de pek sevmezdim ancak bazen insanın yazması, tanımadığı kişilerden fikir alması gerekiyor gerçekten.Aslında 1 saat öncesine kadar çok farklı şeyler yazacaktım ama şimdi biraz daha sakinim.Ben, bildiğiniz loser bahtsızlarındanım.Şimdi, 30 yaşı
Merhaba arkadaşlar,
Öncelikle genelde bu tür soruları ben de pek sevmezdim ancak bazen insanın yazması, tanımadığı kişilerden fikir alması gerekiyor gerçekten.
Aslında 1 saat öncesine kadar çok farklı şeyler yazacaktım ama şimdi biraz daha sakinim.
Ben, bildiğiniz loser bahtsızlarındanım.
Şimdi, 30 yaşında, hiç çalışmamış (1-2 firmada çok kısa süreli -totalde 5-6 ay- çalıştım), eğitimi üniversite olan ama diplomayı ancak alabilmiş, askerliğini yapmamış, son bir kaç senedir mecburen ailesi ile ikamet eden (ki en büyük problemim de bu), arkadaşı neredeyse hiç olmayan, bundan sonrası ile ilgili en ufak bir planı da olmayan, arasıra intiharı düşünen ama asla gerçekleştirecek götü olmayan biriyim.
Neresinden tutsan elinde kalır bir hal aldı.
Askere gitsem gelsem sorunlar çözülmüyor (gerçi mecburen gideceğim ama...), iş bulsam ailemle yaşamanın stresi var, ki iş bulmak gibi bir şansım neredeyse kalmadı (yüzlerce başvuru, 0 geri dönüş, yaşın'da olumsuz etkisi var muhakkak), aileden ayrılsam aç kalırım, kaldıki ayrılacak para nerde gidecek arkdaş nerede...
Ne yapsam he sözlük ? bir kendinizi yerime koyarsanız (ki düşmanımın dahi başına gelmesin) nasıl bir çözüm bulursunuz ?
Aslında çözümü yok, moral de aramıyorum, ne bok yemeye yazdım onu da anlamadım, belki bir umut iyi bir akıl veren çıkar.
Öncelikle genelde bu tür soruları ben de pek sevmezdim ancak bazen insanın yazması, tanımadığı kişilerden fikir alması gerekiyor gerçekten.
Aslında 1 saat öncesine kadar çok farklı şeyler yazacaktım ama şimdi biraz daha sakinim.
Ben, bildiğiniz loser bahtsızlarındanım.
Şimdi, 30 yaşında, hiç çalışmamış (1-2 firmada çok kısa süreli -totalde 5-6 ay- çalıştım), eğitimi üniversite olan ama diplomayı ancak alabilmiş, askerliğini yapmamış, son bir kaç senedir mecburen ailesi ile ikamet eden (ki en büyük problemim de bu), arkadaşı neredeyse hiç olmayan, bundan sonrası ile ilgili en ufak bir planı da olmayan, arasıra intiharı düşünen ama asla gerçekleştirecek götü olmayan biriyim.
Neresinden tutsan elinde kalır bir hal aldı.
Askere gitsem gelsem sorunlar çözülmüyor (gerçi mecburen gideceğim ama...), iş bulsam ailemle yaşamanın stresi var, ki iş bulmak gibi bir şansım neredeyse kalmadı (yüzlerce başvuru, 0 geri dönüş, yaşın'da olumsuz etkisi var muhakkak), aileden ayrılsam aç kalırım, kaldıki ayrılacak para nerde gidecek arkdaş nerede...
Ne yapsam he sözlük ? bir kendinizi yerime koyarsanız (ki düşmanımın dahi başına gelmesin) nasıl bir çözüm bulursunuz ?
Aslında çözümü yok, moral de aramıyorum, ne bok yemeye yazdım onu da anlamadım, belki bir umut iyi bir akıl veren çıkar.
0
önce askerlik, ardından kpss sınavı. hatta fırsat olursa sınava askerde hazırlanmak.
0
@serseri marti, kpss için yaş sınırları oluyor, 30 yaşında olduğumu yazdım. biraz araştırdım hatta 2 hafta sonraki kpss için kayıt oldum, ancak çalışamadım, daha doğrusu iyi puan alsam bile yerleşme şansım yok, bu yaşta birini alan kurum bulmak çok zor dediler (askerliği de ekleyince.)
@ashh, işletme
@ashh, işletme
0
once askere gidiniz ki "30 yasinda bir de askere gitmemissin, niye alalim seni ise" geyigi ile ugrasmayin :). donunce (veya donmeden) is basvurularina baslayabilirsiniz.
neredeyse hic arkadasiniz olmamasini avantaj olarak kullanip turkiye'nin surasi veya burasi gibi noktalarda (ve hatta turki cumhuriyetler, rusya vs gibi yerler de mumkun herhalde) is bulup aile ile yasama sikintisini da is ile birlikte uzerinizden atabilirsiniz gibime geliyor.
madem sosyal degilsiniz (bu kismini yanlis anlamadigimi umuyorum) caliskan olun, dezavantaj gordugunuz seyi avantaj olarak kullanin. basarilar dilerim :)
neredeyse hic arkadasiniz olmamasini avantaj olarak kullanip turkiye'nin surasi veya burasi gibi noktalarda (ve hatta turki cumhuriyetler, rusya vs gibi yerler de mumkun herhalde) is bulup aile ile yasama sikintisini da is ile birlikte uzerinizden atabilirsiniz gibime geliyor.
madem sosyal degilsiniz (bu kismini yanlis anlamadigimi umuyorum) caliskan olun, dezavantaj gordugunuz seyi avantaj olarak kullanin. basarilar dilerim :)
0
askerlik olmadan 30 yaşında iş bulmak çok zor olabilir, normaldir. o nedenle ilk önce askerlik yapmak gerek. sonra gelincede eşe dosta başvurup bu yaşa rağmen bi meslek edinmek gerek. yoksa geçici işlerde çalışmak vakit harcamak olarak geri döner diye düşünüyorum.
zor bi durum seninki.
başarılar ve bol şanslar.
zor bi durum seninki.
başarılar ve bol şanslar.
0
askerlik tam bu durumda iyi bi kaçış olabilir. (ben böle yapardım) aile ile kalmaya devam ederek çalışmaktan çok daha iyidir. ayrıca ailenle aran da düzelir, askerdeki oğulları için evhamlanırlar.
sonrası için kafanızı orda toplayın. askerlik biter bitmez, en azından bişeyleri değiştirme sürecinin beyinde biten kısmını halletmiş olursunuz. düşünmek için bol bol zamanınız da olacak..
amma askerden geldikten sonra gözünüzün kara olması lazım. bir yerlere gidebilmek için hiç arkadaşım yok, param da yok gibi bahanelere artık sığınamazsınız. otostop var, hiç olmadı sahil bölgelerindeki oteller var. karın tokluğuna işe başlayıp, başka iş bulduğunuzda oraya zıplarsınız. olmaz olmaz.
size, sağlam bir hava değişimi iyi gelicek, onu da askerlik sağlayacak. zati o saatten sonra sizin de hayata bakışınız değişecek. bu ara ailenize de bir cümle ile bi açıklama yapmanız faydanıza olacak. şöyle ki, askere gitme kararınızı açıklarken, "anne baba bugüne kadar benden beklentilerinizi yerine getiremedim, bunun için ben de üzgünüm, bu halimle bana iyi katlandınız, ben sizin yerinizde olsam böyle bi oğula demediğimi bırakmazdım, bunların farkındayım. askerden sonra herşery farklı olacak, kendi hayatımın iplerini elime alacağım, merak etmeyin."
sonrası için kafanızı orda toplayın. askerlik biter bitmez, en azından bişeyleri değiştirme sürecinin beyinde biten kısmını halletmiş olursunuz. düşünmek için bol bol zamanınız da olacak..
amma askerden geldikten sonra gözünüzün kara olması lazım. bir yerlere gidebilmek için hiç arkadaşım yok, param da yok gibi bahanelere artık sığınamazsınız. otostop var, hiç olmadı sahil bölgelerindeki oteller var. karın tokluğuna işe başlayıp, başka iş bulduğunuzda oraya zıplarsınız. olmaz olmaz.
size, sağlam bir hava değişimi iyi gelicek, onu da askerlik sağlayacak. zati o saatten sonra sizin de hayata bakışınız değişecek. bu ara ailenize de bir cümle ile bi açıklama yapmanız faydanıza olacak. şöyle ki, askere gitme kararınızı açıklarken, "anne baba bugüne kadar benden beklentilerinizi yerine getiremedim, bunun için ben de üzgünüm, bu halimle bana iyi katlandınız, ben sizin yerinizde olsam böyle bi oğula demediğimi bırakmazdım, bunların farkındayım. askerden sonra herşery farklı olacak, kendi hayatımın iplerini elime alacağım, merak etmeyin."
0
