ersnntn
27 yaşındayım.Öyle ya da böyle, hayatta çok şey yaşadım. Ailevi problemlerden, kişilik karmaşalarına kadar, okul ders zart zurt mevzularından gönül işlerine kadar...Nispeten eli yüzü düzgün, ağzı laf yapabilen bi adamım.Büyükler tarafından parmakla gösterilen, efendi saygılı Türk genci imajı çiziyor
27 yaşındayım.
Öyle ya da böyle, hayatta çok şey yaşadım. Ailevi problemlerden, kişilik karmaşalarına kadar, okul ders zart zurt mevzularından gönül işlerine kadar...
Nispeten eli yüzü düzgün, ağzı laf yapabilen bi adamım.
Büyükler tarafından parmakla gösterilen, efendi saygılı Türk genci imajı çiziyorum.
Kısa böyleyim uzunca anlatmaya kalksam torunlarınızda anca biter.
Sorum şu ki canlar, bu hayatta o kadar çok kişiyi, o kadar çok insanı, o kadar çok şeyi sevdim hatta hak etmeyen, gerek duyulmayan, imkanı olmayan şeyleri de sevdim ama...
Ben kendimi sevmiyorum? Sevemiyorum?
Kendi kendime düşmanım neredeyse? Kendi öz güvenimi, öz saygımı yerle bir etmekte, kendi kendime sorunlar çıkarıp mutsuzluğa düşmekteyim her daim bilinçli ve/veya bilinçsiz...
Çocukluğuma inmek de gerekebilir, yarını mı düşünmek de!?
Hali hazırda, uzun yıllardır süren ve çok ağır çok derin olduğunu tahmin ettiğim bir depresyon yaşıyorum sanırım. Kısa bi süre antidepresan kullanmışlığım da oldu sonra kendime yediremediğim için bıraktım...
Mutsuzum, huzursuzum, yorgunum, stresliyim, takıntılarım yeni yeni ortaya çıkan tiklerim var...
Şimdi bana söyleyin canlarım, ben kendimi nasıl sevebilirim? Bunun için ne yapabilirim? Nasıl yapabilirim?
Öyle ya da böyle, hayatta çok şey yaşadım. Ailevi problemlerden, kişilik karmaşalarına kadar, okul ders zart zurt mevzularından gönül işlerine kadar...
Nispeten eli yüzü düzgün, ağzı laf yapabilen bi adamım.
Büyükler tarafından parmakla gösterilen, efendi saygılı Türk genci imajı çiziyorum.
Kısa böyleyim uzunca anlatmaya kalksam torunlarınızda anca biter.
Sorum şu ki canlar, bu hayatta o kadar çok kişiyi, o kadar çok insanı, o kadar çok şeyi sevdim hatta hak etmeyen, gerek duyulmayan, imkanı olmayan şeyleri de sevdim ama...
Ben kendimi sevmiyorum? Sevemiyorum?
Kendi kendime düşmanım neredeyse? Kendi öz güvenimi, öz saygımı yerle bir etmekte, kendi kendime sorunlar çıkarıp mutsuzluğa düşmekteyim her daim bilinçli ve/veya bilinçsiz...
Çocukluğuma inmek de gerekebilir, yarını mı düşünmek de!?
Hali hazırda, uzun yıllardır süren ve çok ağır çok derin olduğunu tahmin ettiğim bir depresyon yaşıyorum sanırım. Kısa bi süre antidepresan kullanmışlığım da oldu sonra kendime yediremediğim için bıraktım...
Mutsuzum, huzursuzum, yorgunum, stresliyim, takıntılarım yeni yeni ortaya çıkan tiklerim var...
Şimdi bana söyleyin canlarım, ben kendimi nasıl sevebilirim? Bunun için ne yapabilirim? Nasıl yapabilirim?
0
kendinle dalga geçebilmeyi, kendine gülebilmeyi dene. Fazla gurur göte vurur. Heyecanını kaybetmişsin belli. Yarını merak et. Ne olacakları fazla düşünme.
0
Yapabiliyorum zaten hali hazırda bunları. Egom yok. Hatta belki de hiç yok ki zaman zaman bu bile canımı sıkıyor.
Yarınım tamamen bilinmez. Planlar var, hayaller var, programlar var ama hep AMAlar da var...
Ve kendimi engelleyemiyorum düşünmekten. Herşeyi her zaman her şekilde her yerde düşünüyorum... Sırf bu yüzden dinlenemediğim, uyuyamadığım, konuşamadığım oluyor...
Beynim her daim meşgul. Bu yüzden inanılmaz hafıza problemleri yaşıyorum. Unutkanlık benim diğer adım olmaya başladı...
Sırf bu beynimi uyuştursun diye antidepresan kullanmış, o dönemde de başarılı olmuştum...
Yarınım tamamen bilinmez. Planlar var, hayaller var, programlar var ama hep AMAlar da var...
Ve kendimi engelleyemiyorum düşünmekten. Herşeyi her zaman her şekilde her yerde düşünüyorum... Sırf bu yüzden dinlenemediğim, uyuyamadığım, konuşamadığım oluyor...
Beynim her daim meşgul. Bu yüzden inanılmaz hafıza problemleri yaşıyorum. Unutkanlık benim diğer adım olmaya başladı...
Sırf bu beynimi uyuştursun diye antidepresan kullanmış, o dönemde de başarılı olmuştum...
0
neden bir psikologdan yardım almayı denemediniz ? antidepresan kullanmayı gururunuza yedirememişsiniz. psikologa gitmeyi de gururunuza yediremem dersiniz bu ayrı bir psikolog mevzusu olur zaten.
hiç kimseyi küçümsemek için söylemiyorum lakin buradaki insanlar konu hakkında pek bilgi sahibi olmayan, tecrübelerinden yada düşüncelerinden yola çıkarak yardımcı olma duygusuyla cevap yazan insanlar. belli ki sizde de major depresyon belirtileri var. major depresyon ile yaşadığınız süre arttıkça ondan kurtulmak için harcayacağınız zamanın, paranın, enerjinin de artacağını biliyor musunuz ?
hiç kimseyi küçümsemek için söylemiyorum lakin buradaki insanlar konu hakkında pek bilgi sahibi olmayan, tecrübelerinden yada düşüncelerinden yola çıkarak yardımcı olma duygusuyla cevap yazan insanlar. belli ki sizde de major depresyon belirtileri var. major depresyon ile yaşadığınız süre arttıkça ondan kurtulmak için harcayacağınız zamanın, paranın, enerjinin de artacağını biliyor musunuz ?
0
adam akıllı birini bulmak gerek. gitmek anlatmak konuşmak gerek.
inanır mısınız, konuşasım dahi yok. anlatasım, söyleyesim, dertleşesim, kendimi ifade edesim, kendimi anlatasım...
ben konuşmaktan da vazgeçeli çok oluyor çünkü ben anlatmaktan, anlatmaya çalışmaktan vazgeçeli gerçekten çok oluyor...
antidepresanı ise dediğim gibi, beynimi uyuşturup ona söz geçirebilmek için kullandım bi süre, yettiğini düşününce benim ilaca kimyasal bi maddeye ihtiyacım yok kendim yapabilirim ne istiyorsam diyerek bıraktım. yoksa gururuma yediremediğim şey psikoloji bilimi, psikologlar falan değil hatta tam tersi şu an onlardan bi tanesine yemekten sudan daha fazla ihtiyacım var, eminim...
sanırım siz profesyonelsiniz. ne önerebilirsiniz peki bana?
inanır mısınız, konuşasım dahi yok. anlatasım, söyleyesim, dertleşesim, kendimi ifade edesim, kendimi anlatasım...
ben konuşmaktan da vazgeçeli çok oluyor çünkü ben anlatmaktan, anlatmaya çalışmaktan vazgeçeli gerçekten çok oluyor...
antidepresanı ise dediğim gibi, beynimi uyuşturup ona söz geçirebilmek için kullandım bi süre, yettiğini düşününce benim ilaca kimyasal bi maddeye ihtiyacım yok kendim yapabilirim ne istiyorsam diyerek bıraktım. yoksa gururuma yediremediğim şey psikoloji bilimi, psikologlar falan değil hatta tam tersi şu an onlardan bi tanesine yemekten sudan daha fazla ihtiyacım var, eminim...
sanırım siz profesyonelsiniz. ne önerebilirsiniz peki bana?
0
çaba göstermeden maalesef depresyonlar pek kurtulunabilir bir şey olmuyor.
"antidepresanı ise dediğim gibi, beynimi uyuşturup ona söz geçirebilmek için kullandım bi süre, yettiğini düşününce benim ilaca kimyasal bi maddeye ihtiyacım yok kendim yapabilirim ne istiyorsam diyerek bıraktım."
bakın düşünce yapınızda sorun var. antidepresanı, depresyondan kurtulma yolunda yardımcı bir araç olarak görmüyorsunuz. daha çok "öğrenileni" uyguluyorsunuz yaşamınıza ki burada öğrenilen antidepresanların hep uyku verdiği, hayattan soyutladığıdır. halbuki gerçekten işe yarayan antidepresanlar vardır (kişiden kişiye değişir antidepresanların etkisi. kişiye bağlı olarak plasebo etkisi de oluşabilir) ben psikiyatr değil psikoloji üzerine uzmanlaşıyorum. farmakoloji görsem de hakim değilim bu konuya.
toparlarsam; ilaçları size yardımcı olan bir araç olarak görün. o da olmazsa ise psikologa başvurun. psikolog seçimi önemli. lisedeyken kendinize özel ders hocası seçiyormuş gibi düşünün. iyi anlattığını düşünmediğiniz bir hocaya gitmezsiniz. siz de sizi iyi anlayamadığını, iletişim kopukluğu yaşadığınızı düşündüğünüz psikologları tercih etmeyin. deneyin birkaç psikolog.
"antidepresanı ise dediğim gibi, beynimi uyuşturup ona söz geçirebilmek için kullandım bi süre, yettiğini düşününce benim ilaca kimyasal bi maddeye ihtiyacım yok kendim yapabilirim ne istiyorsam diyerek bıraktım."
bakın düşünce yapınızda sorun var. antidepresanı, depresyondan kurtulma yolunda yardımcı bir araç olarak görmüyorsunuz. daha çok "öğrenileni" uyguluyorsunuz yaşamınıza ki burada öğrenilen antidepresanların hep uyku verdiği, hayattan soyutladığıdır. halbuki gerçekten işe yarayan antidepresanlar vardır (kişiden kişiye değişir antidepresanların etkisi. kişiye bağlı olarak plasebo etkisi de oluşabilir) ben psikiyatr değil psikoloji üzerine uzmanlaşıyorum. farmakoloji görsem de hakim değilim bu konuya.
toparlarsam; ilaçları size yardımcı olan bir araç olarak görün. o da olmazsa ise psikologa başvurun. psikolog seçimi önemli. lisedeyken kendinize özel ders hocası seçiyormuş gibi düşünün. iyi anlattığını düşünmediğiniz bir hocaya gitmezsiniz. siz de sizi iyi anlayamadığını, iletişim kopukluğu yaşadığınızı düşündüğünüz psikologları tercih etmeyin. deneyin birkaç psikolog.
0
sanırım tam anlatamadım ki yanlış anlaşılma oldu.
aslına bakarsanız tam da araç olarak gördüm ben antidepresanı. kendi kendime beynim söz geçiremediğim için, çok düşündüğüm çok hayal ettiğim çok yorulduğum için antidepresan kullandım ve beynim kimyasallar ile sünger kıvamına gelince ben düzenledim beynimdeki düşünceleri fikirleri planları programları. yani ben bu niyetle kullanıp araç olarak gördüm diyebiliyorum. tabi ki uzman olan sizsiniz, siz daha iyi bilirsiniz ama kendimi daha iyi ifade edebildim sanırım.
aslına bakarsanız tam da araç olarak gördüm ben antidepresanı. kendi kendime beynim söz geçiremediğim için, çok düşündüğüm çok hayal ettiğim çok yorulduğum için antidepresan kullandım ve beynim kimyasallar ile sünger kıvamına gelince ben düzenledim beynimdeki düşünceleri fikirleri planları programları. yani ben bu niyetle kullanıp araç olarak gördüm diyebiliyorum. tabi ki uzman olan sizsiniz, siz daha iyi bilirsiniz ama kendimi daha iyi ifade edebildim sanırım.
0
