Önceki duyurunu biliyorum ama cevap yazmamıştım. Buna kendimden örnek vererek yazayım:
3 yıla yakın bir süre gayet güzel giden ilişkimiz -hayatımın aşkıydı, kimseyi onun kadar sevmedim- ciddiye binmeye döndüğünde sevgilim bi sessizleşmişti, ben de kendince muhakeme yaptığını hissederek hiç rahatsız etmedim onu. Bir haftalık bir sessizliğin ardından beni aradığında dedim neye karar verdin? -Bak bu arada ara verelim falan dememiştik, normalde sabahları arardı beni, bir sabah aramadı. Ben aradım açmadı, mesaj da attım dönmedi. O zaman anladım ne yapmak istediğini. -
Dedi ki ben seni aramadım tamam ama sen de beni neden yoklamadın kaç gündür? Bu adam napıyor demedin mi hiç? Ya dedim belli kafan karışık bakalım ne çıkacak dedim.
Düşünmüş taşınmış anlattı; benim hırssız bir insan olduğumu, kariyer hedefim olmadığını, onun işini geliştirmek, ilerlemek için çok şeyler yaptığını falan söyledi. Ben okuldan sonra 3 ay iş bulamayıp bir çağrı merkezine girmiştim ama başka iş bakmıyordum o dönem, biraz az da olsa düzenli maaşla kendimi toparlayayım istemiştim. oysa babasının bayaa fabrikası vardı, mezun olup orada gm yardımcısı olmuştu asfagafs
Sanki şartlar eşit de bana hırssız diyor mk.
Pardon.
Böyle düşünüyorsan beni hiç anlamamışsın, daha fazla dolanmanın anlamı yok dedim telefonu kapattım. Öyle üzüldüm öyle üzüldüm, çok ağladım, 1 yıldan fazla kimseyi denemedim bile ama zamanla geçti. O başlarda kalan eşyam vs çeşitli bahanelerle görüşmek istedi ama gururum çok kırılmıştı.
Demem o ki; kimse benden değerli değil. Senden de öyle.
Kendimizi kandırmak kolay, ben de kandırabilirdim, o aradığında görüşebilirdim, laflarını aslında beni sevdiği ve iyiliğim için söylediği şeklinde yorumlayabilirdim ama kendime olan saygım buna engel oldu.
Geçiyor hepsi kaç yıl olursa olsun. Lütfen kendini ezdirme. Belli ki seni anlamamış.
0