sultansulumaninfeyki
Bugün benim biriciğim anneannemi, hastahaneye kaldırdım, küçükken annem babam çalıştığı için o büyüttü beni. Şimdi burada bahsetmeye takatimin olmadığı çeşitli sağlık sorunları yüzünden zamanımızın daraldığını hissediyorum, daha önce hiç böyle bir acı görmedim ben. bu gece durumu kritik atlatsa bile
Bugün benim biriciğim anneannemi, hastahaneye kaldırdım, küçükken annem babam çalıştığı için o büyüttü beni. Şimdi burada bahsetmeye takatimin olmadığı çeşitli sağlık sorunları yüzünden zamanımızın daraldığını hissediyorum, daha önce hiç böyle bir acı görmedim ben. bu gece durumu kritik atlatsa bile en fazla birkaç ayımız olacağını biliyorum. Bu düşünceyle nasıl başederim, haftaya psikiyatır randevum var ancak saatler geçmezken bir hafta dayanabileceğimi sanmıyorum
Tavsiye, teselli verin lütfen
Teşekkürler.
Tavsiye, teselli verin lütfen
Teşekkürler.
0
Ben de çok sevgili babamı düşününce senin gibi hissediyorum. Sanırım şöyle düşünmek gerekiyor; en nihayetinde bir gün olacak olan bir son ve buna çok anlam yüklemek doğru değil. Geliyor ve geçiyoruz tıpkı bizden önceki milyarlar gibi.
Birlikte geçirilen onca güzel anıyı düşün ve bir gün belki tekrar bir araya gelme ihtimaline sarıl. Ayrıca yaşlanmanın verdiği acıların ızdırabın tek çözümü bu, ölüm.
Acı çekerek yaşayacağını bilmektense sonsuza kadar özlem büyütmeyi tercih ederim.
Birlikte geçirilen onca güzel anıyı düşün ve bir gün belki tekrar bir araya gelme ihtimaline sarıl. Ayrıca yaşlanmanın verdiği acıların ızdırabın tek çözümü bu, ölüm.
Acı çekerek yaşayacağını bilmektense sonsuza kadar özlem büyütmeyi tercih ederim.
0
hayatta elimizden bir sey gelmeyen durumlar hayatin gercegi ve bunlari kabul etmek zorunda kaliyoruz, elden bir sey gelmedigine odaklanip zamanin bu acilara katlanmaya yardim edeceginden emin olarak (yardim da alarak gerekliyse -zaten yardim talep etmissiniz-) metanetli davranmaya calismak gerekiyor. cogunlukla yaslilikta insanlar zor zamanlar gecirdikleri icin son bu konuda onlara kurtulus gibi gorunebiliyor bu acidan bakildiginda son ilgililer icin daha secilebilir bir durum olarak gozukebiliyor
0
Galiba en çok ölümden korkuyorum ben. Her ne kadar inançsız birisi olsam da çocukken geceleri sevdiklerim ölmesin diye dua ederim.
Ve benim ailem hep ölüm ile sınandı. Garip bir cümle oldu ama öyle. Elbette her aile gibi zorluklar çektik ama onlar geçti bi ölümler geçmedi.
Galiba büyüdükçe ölümlere alışmaya başladım ve çok kötü bir huy edindim. İnsanların ölümlerine hazırlamaya başladım kendimi. Yani bu şu demek değil; herhangi bir gün oturup yahu bilmem kim ölse tepkim ne olurdu acaba değil de. Hastanede yatan ve doktorun "kendinizi her şeye hazırlayın" dediği bir durumda ben artık hep en kötüsüne hazır hissederim kendimi. Bu nedenle galiba henüz hiç kimsenin ölümünde ağlamadım.
Fakat bu kişi annem babam kardeşim olursa naparım hiçbir fikrim yok.
Ve benim ailem hep ölüm ile sınandı. Garip bir cümle oldu ama öyle. Elbette her aile gibi zorluklar çektik ama onlar geçti bi ölümler geçmedi.
Galiba büyüdükçe ölümlere alışmaya başladım ve çok kötü bir huy edindim. İnsanların ölümlerine hazırlamaya başladım kendimi. Yani bu şu demek değil; herhangi bir gün oturup yahu bilmem kim ölse tepkim ne olurdu acaba değil de. Hastanede yatan ve doktorun "kendinizi her şeye hazırlayın" dediği bir durumda ben artık hep en kötüsüne hazır hissederim kendimi. Bu nedenle galiba henüz hiç kimsenin ölümünde ağlamadım.
Fakat bu kişi annem babam kardeşim olursa naparım hiçbir fikrim yok.
0
