zenginlik bence cebinde 200'lük banknot olabilmesidir.

nöt: ilk çıktığında 1 kere, onu da televizyonda gördüm.

orta doğu ülkesinin birinde savaş çıktığında sevinen tarafta olmaktır.

zenginlik tavuk doner yerken ilk ayranin bittiginde ikincisini soyleyebilmektir:(:(:(:(

pasaport icin kolay vize alabilmek demektir.

hergün başka ülkede uyanabilmektir.

teras katındaki evinde, sevdiğin kadınla gün batarken rakı balık yapmaktır.

sevdiğinin seni sevmesidir.

behzatç mode on:
@ceymısın, zenginlik her gün sushi yiyebilmekse, zengin olma zaten
behzatç mode off.

3 yaş altı mercedes'ini, kafan boş sürebilmektir.

aga zenginlik çalışma saatlerinin dışında dinlenirken yakaladığın konfordur.. hiç çalışmazsan konforun tadına varamazsın o yüzden bi önce çalışacan çalışma bitince de yapacağın tatil dinlenme her neyse 4 4lük olacak bnce budur..hem çalışma verimli olur hem huzur olur..

karşımdaki insanla bi yere oturduğumda çıkışta bırak ben ödeyim diyebilmektir. anasını satayım zamanında nasıl rezil olduysam içimden çıkmadı lan.

evdeki bütün yiyecek soğan ekmek olmasına rağmen onu başkasıyla paylaşmak isteyecek gönüle sahip olmak demektir.

geceleri rahat uyumaktır. yoksa yemişim öyle zenginliği. herkese benden çay diyebiliyorsan zenginsindir.

Ahırında atlarım olan, kahya mı denir kalfa mı neyse genel işleriyle onların ilgilendiği, istanbul'a yakın, eşi dostu ağırlayabileceğim bir çiftlik sahibi olmak ve sevdiklerimle keyfini çıkarmaktır. Tabii tadını çıkarabilmem için sabahın 6'sında kalkıp işe gitmemem gerek. Çiftliğe bağlı bir iş VEYA çalışmamı gerektirmeyecek kadar para..

Çiftlikteki huzur, zenginlik budur..

edit: çok mu ciddiye almışım acaba soruyu? =))

için rahatsa, aman boşver oluruna bırak diyecek kadar kafan rahatsa asıl zenginlik odur. sokarım parasına, yatına katına. kapıda 70.000 € değerinde araban olsa ne olmasa ne?

suşi yapmayı öğren her gün suşi ye. yapması o kadar da zor değil bu arada...

he zenginlik bence hmmm. ne bileyim, işte araba ev manita falan filan.

karı koca her şey dahil eve aylık 100bin lira girmesidir.

karizmatik duygusal soyut yanıtları bir kenara bıraktım.

süpriz/fantazi iddia kuponuna 1000 misli basabilmektir

tuvalet kağıdının kalınını alabilmektir.

geçen gece baktığın yeni zelanda biletini first class alabilmektir. bi de nikon 14-24mm ile 14mm lens var onu söylemek istemiyorum..

hiç durmadan hareket etmek ve bunu sağlayabilecek paranın bulunmasıdır.
dünyanın etrafında dolaşmaktan bahsediyorum. evde boş odada sürekli sağa sola koşturarak zenginliğe ulaşabileceğini düşünenler varsa sakinleşip biyere çömelin hemen.

güzel bir bisiklet, sağlam bir fotoğraf makinası ve kamp ekipmanıyla kıyı şehirlerinden yardırarak kamp yapabilmektir. paradan bağımsız soyut cevaplar ve saçma mercedes'lerden farklı bir cevap verdim bak.

kafana estiğinde uçağa atlayıp dünyada istediğin yere istediğin sürece gidebilmektir.

istediğin zaman çalışmayı bırakma özgürlüğü.

sağlıklı olmaktır.
3 5km yürüyebilirsin mesela hiç sıkıntı olmaz. dişlerin sağlam olduğu için bayat ekmekleri kemirirsin dert mi? sonra fıtık olmadığın için hamallık yaparsın. gözlerin sağlam olduğu için şoför olursun. beynin de yoksa bir problem okul okursun, sermaye işletirsin, fırsatları koklarsın... tek başına tuvalete gidebildiğin için kimse senden iğrenmez, acımaz. var mı şu hayatta bundan daha büyük zenginlik acaba?

arada bir acile gidin şöyle bi bakının. sonra rastgele bi kata çıkın. feryat figan bağıran birilerini görürseniz de başınızı çevirip hızlı hızlı yürümeyin. bi teselli vermeye çalışın bakalım. neler olacak

her şeyin başı sağlık.

(kocakarı mode on)

kuru fasulyeye ekmek banmamaktır.
ama zengin olsamda ben gene banarım o ayrı,

istediğim bir ev ve istediğim bir arabayı aldığımda ben zenginim...

dışarda yemek yiyip sonradan mali açıdan acısının çıkmayacağını bilmektir :( küçük düşünüyorum evet

ben de her gün makaron yiyebilecek kadar zengin olmak istiyorum :) tanesi 3-4 lira arası değişiyor. bütçemi zorluyor epey.

(bkz: tuğçe peker darcan)

önerebilirim ancak ücreti uygun olur mu bilemem?

www.ipe.com.tr

ben ufakken aynen senin gibiydim, aşırı bir köpek korkusu vardı. yani seninki ve benim bahsettiğim bir "fobi" oluyor aslında, yani rasyonel olmayan korku. ve mantıklı olmadığının sen de farkında oluyrosun aslında, ama elden bir şey gelmiyor.

bir gün bir evin bahçe duvarında oynarken bahçeden içeriye düştüm. kapalı, kilitli bir bahçe ve bir bekçi köpeği var, direk hayvanın üzerine düştüm. o yaşta beni bir güzel kovaladı, ısırdı oramı buramı, ufacık çocuğum tabi... tuhaf bir şekilde sonra azaldı korkum, yine de biraz kaldı. daha sonra çok köpekli bir yere taşındık, zaman içinde bir şey olmadığını anladıkça geçti. şimdi evimde bir tane köpeğim var hatta.

yaş ilerledikçe zorlaşıyor anlaşılan, irrasyonel korkuları yenmek çok zor. yani ben şimdi sana gündüz vakti sokaktaki bir köpeğin durup dururken gelip seni ısırması sayısal loto kazanma ihtimalin kadar desem de olmayacak. fakat geceleri iş değişir, grup halinde dolaşan köpekler cidden tehlikeli olabiliyorlar.

benim için köpeğin niyetini anlamak çok önemli, ve bu yetiyi köpek besledikten sonra öğrendim. sokakta öylesine duran bir köpeğin bakışından, kulaklarından, kuyruğundan, oturuşundan o andaki ruh halini hemen anlayabiliyorum. tehdit edici bir hale çok çok nadir rastlıyorum, hemen belli ediyor kendini, hiç bakmadan biraz uzaktan gidiyorum. bu yetiyi kazanmamdaki en büyük etken evimde köpek beslemem oldu. evde hayvan bakma durumun varsa, güzel küçük bir kuçu edinebilirsin bence. köpekleri tanımana baya yardımcı olacaktır, ve bir köpeğin niyetini bir bakışta hemen anlayabileceksin ki bu da baya yardımcı olur sanıyorum.

bir de not: bir köpek cidden durup dururken ısırma amaçlı saldırmaz kolay kolay. fakat canı bişeye sıkkındır korkutmak için bölgesini korumak için havlaya havlaya üzerine gelebilir. başıma bri kaç kere geldi, yüksek ses ile bağırıp(ama çok yüksek) üzerine iki rap rap adım atarsan geri giderler. bunu gece deneme tabi, gece köpek sürüsü ile karşılaşmamaya çalış, taksi maksi kullan gereğini yap. bu fobi ile alakalı bir şey değil, cidden tehlikeli olabiliyor.

çok karmaşık yazdım sanırım ama sözün özü, tavsiyem ufak bri köpek alman veya bir yerdeki köpeği ara ara beslemen falan olur.

cevap için teşekkürler. doğru yazmışsın aslında. ama bu halde köpek besleyemem. birinci sebep çok korkuyorum, öyle böyle değil. ikinci sebep canım sıkılır, gezmeye giderim, bir hafta sonra dönerim. köpek edinmek çocuk sahibi olmak gibi, ciddi bir şey. ama mesela dışardan bakıp mantıklı düşününce, evde beslediğim köpeği severim gibi geliyor. bir gün bu fobiyi aşıp da evime bir köpek alacağımı düşünürüm mesela. küçük minicik köpek de sevmiyorum, kocaman şirin olanlarından alırım hemi de.

ama şu var, sokak köpeği hayvanını uzaktan görüyorum ya mesela, göz göze gelince ben hemen geri gidiyorum ya da bekliyorum gelecek mi gidecek mi diye. o zaman hemen bana doğru havlayarak geliyor hayvan. korkumu anlıyor demek ki ve iyice artırıyor. tanıdığım biri geçiyor aynı yerden, köpekte tık yok. bir bakıp oturuyor aşşaa. aslında bir bilse ki bana iyi davranıp havlayarak koşturmasalar dört nala, ben onu ne de güzel beslerim, hepsini severim.

geçen gün üzerime doğru kesin ısıracak, hatta parçamı bırakmayacak bir edayla dili dışarda havlayarak koşan kızgın köpek geldi. kendimi caddeye attım ya. ciddi bir kazaya ramak kala durumu oldu. şöför kardeşten birkaç küfürle kurtardım durumu. hayat kalitemi etkiliyor.

çok üzgünüm be sözlük.

köpek kovucular var, hani daha rahat hissetmek için.

yangına körükle gitmek gibi olacak ama köpekten korkmakta fayda vardır. tedbiri elden bırakmamak lazım. ne yapacakları belli olmuyor bu hayvanların. kedi gibi değiller sonuçta. bir köpeğin her zaman için zarar verme ihtimali söz konusudur. sadece başıboş köpekler için demiyorum, sahibinin elindeki cici köpekler bile bazen kafayı sıyırıp saldırganlaşabiliyor. hele başka köpek falan gördülerse tamam artık.

1. Köpekleri sevin ve onlardan korkmayın!!!... Kendim bile gülüyorum bu önerime. Köpeklerden neredeyse hiç korkmayan, üstelik nedense köpekler tarafından sevilen birisi olmama rağmen geceleyin ıssız bir yerde bir köpekle karşılaşsam ödüm kopar. Köpekten korkmamanın köpeklerin saldırma olasılığını düşürdüğü doğrudur ama nasıl olacak bu açıklayan yok. Evet evde köpek beslemek köpek korkusunu biraz azaltır ama tamamen ortadan kaldırmaz. Evde beslenen eğitimli, yaşam savaşı vermeyen bir köpekle sokak köpeklerinin reaksiyonları aynı değildir.
2. Köpekten korkmaktan korkmayın. Köpekten korkmak sağlıklıdır ve dahi gereklidir. Sokak köpekleri genellikle durup dururken saldırmaz ama hiç saldırmayacaklarının da bir garantisi yoktur. Biraz once okşadığınız kedinin kokusu üzerinize sinmiştir, bilmeden yavrularının bulunduğu tarafa doğru gidiyorsunuzdur, korktuğunuz için artan adrenalin salgınızın kokusunu alır ve o adrenalini saldırıya hazırlandığınız için salgıladığınızı düşünür, biraz önce birinden sopa yemiştir, açtır, karısıyla kavga etmiştir, vesaire, vesaire.
3. Evinizin civarındaki köpeklere ara sıra yiyecek bir şeyler verin. Yanınızda da köpek kurabiyesi türü şeyler taşıyın. Rüşvet bu ülkede oldukça etkili bir metottur unutmayın.
4. En ciddi önerim ise paranıza kıyıp (50-100 TL olmalı) köpeksavar almanızdır. Pille çalışan bir cihaz. İnsan kulağının duyamayacağı ama köpekleri rahatsız eden frekansta bir ses çıkarıyor. Hiç bir köpek size on metreden fazla yaklaşamaz.

köpeksavar olayını çok duydum ama hiç ciddiye almamıştım açıkçası. kullandığım taktirde yanıma yaklaşmaz ama hadi ya kıllanırsa köpek, karga gibi kinciyse, takip ederse beni ne bileyim.. bunu düşüncem..

bir de şu kafama takıldı. yanımda yiyecek bulundursam, versem, o yiyeceği yedikten sonra daha da istemez mi bu hayvan? ya da madem varmış üzerinde diye, hani altın yuymurtlayan tavuğu kesip karnını arama misali (teşbihte taha olmaz) saldırırsa?

köpekten korkmak normaldir ve gereklidir, mesajlarına da teşekkür ediyorum ayriyetten. normalim ben. normalim ben.

öncelikle fazla takılmayın, normal birisiniz. dünya üzerinde köpekten korkan pek çok insan vardır, hatta ben köpek korkusundan mahalleden taşınan insanlar biliyorum, veya statü gereği köpek sahibi olup kendi köpeğinden korkan.

ben de yıllarca köpeklerden korktum. bir kangal yüzünden elektrik direğine tırmanmışlığım bile vardır. ancak daha sonra neden korktuğumu araştırmaya karar verdim ve kendimi köpeklerin içinde buldum. gerçekten muhteşem hayvanlar, buna emin olun. ben yavru bir köpek alarak işe başladım, onun üzerinde hakimiyet kurdukça, sokakta olan köpeklere de salça oldum, çünkü bir köpeğe hakimiyet kurduğunuz zaman, ortamda olan diğer köpekler ister istemez kendileri sizin buyruğunuz altına giriyor.

bu yöntem doğru mu? değil. pek çok köpek sahibi, kendi köpeği dışında olan köpeklerden korkar. yapacağınız şey basit, mümkünse bir köpek eğitim çiftliğine gidip, eğitimli bir köpek izleyeceksiniz. daha sonra o köpeğe yaklaşacaksınız. bu köpek sosyalizasyon tamamlamış ve komut dışında diş göstermeyeceği için rahat olun, ben kefilim öyle köpeğe;) ha orada olan eğitmen dingillik yapıp; tut tut derse bilemem tabi.

yalnız şunu unutmayın, bir köpek bir insandan güçsüzdür, yani teke tek mücadele içine girseniz, rahatlıkla yersiniz o köpeği. neticede köpeğin beyni kıvrımlı değildir,insan gibi düşünemez. ama sizin adrenalin salgılamanızı veya ter kokunuzu yaklaşık 1 km2 lik bir alanda zorlanmadan alır. yani yol değiştirmeniz yeterli değil, hormonlarınıza da hakim olmalısınız. nasıl olacak; insan>büyük. bunu kafanıza işleyin.

izmir civarında bafi k-9 diye bir çiftlik olmalı, gidin oraya bence.

annem en tatlı köpekten bile korkan biriydi. kendisinin anlattığında göre, bir gün, gittiği kuaförde bir rottweiler görmüş. köpeğin komutlara uyması, ve de ayak dibinde sessizce beklemesi fln çok hoşuna gitmiş. sonradan dokunmaya fln alıştı. en sonunda da ben de köpek istiyorum diye tutturmuştu :)

yiyecek verirseniz, evet, daha fazla sırnaşacaktır. hiçbir şekilde ilgi göstermezseniz bir süre sonra gidiyor sokak köpekleri.

üzerinize doğru hızla koşan köpekten kaçmanız içgüdüsel bir durum, her canlıda varolan bir şey. fight or flight response diye geçiyor sanırım. üzerinden gelmeniz ise bence koşa koşa üzerinize gelen bir sokak köpeğini, eğer yapabilirseniz, iyice tartaklamanızdan sonra olacak.

hayvanları gercekten cok sevdigim halde ben de köpeklerden cok korkuyorum
universitedeyken sabahın köründe köpegin gibi bacagıma yapışmıştı bornovada :(
sanırım bacagımla çiftleşmek istemişti, hayatımın en korku dolu anlarıydı- alay eden olmasın cok ciddiyim -

o günden beri en küçügünden bile olsa köpeklerden çok korkuyorum. mesela her an elimi kapıcak veya üstüme atlıcakmış gibi geliyor. hele sabah karanlık oldugunda cok korkuorum sokaklarda havladıklarını duyunca. ama ben sunu anladım köpege cantamı savurup "kışt" diyince zaten gidiyor. bi şekilde el kol savruldugunu görünce hemen yandan yandan kaçmaya baslıyolar. zavallı köpecikler :( hayat sokakta onlar için cok zor
ha bide aklınızda bulunsun naylon poset e de geliyola, posetlerden yemek buldukları icin elinizdeki posette hayvana yemegi cagrıstırıcaktır..

insan bilmediğinden korkar.
git bir kaç köpeği sev onlara yaklaşmayı öğren. bu hayvanlar, hele hele senin o mahallenin insanı olduğunu bildikleri durumda seni ısırmayı bırak tersine seni korur. kaçmak, yolunu değiştirmek, köpek kovucusu geçici çözümdür. ama bu köpek milletiyle enseye şaplak olursan hem bu derdinden kurtulur, hem de hayatta yeni bir keyif keşfetmiş olursun. git bir kaçına yemek ver. önce önlerine at sadece. sonra otur, toplansınlar başına parça parça yedir. zamanla elinden alsınlar. bakmışsın korkacak birşey yok. bir köpeğin kafasını okşamak büyük keyif. kaçırma derim.

aynı korku bende de vardı ve yenmek adına ne yapabilirim diye düşünürken gidip rottweiller aldım bi tane, yaklaşık 5-6 senedir de benimle köpek korkusunu bırakın hayatımda önemli değişikliklere yol açtı. köpek korkusu konusunda psikolojik yorumlar yapmayacağım zira gerekenler yazılmış ama köpeklerin sudan pek hoşlanmadıklarını biliyorum bu nedenle dışarı çıkarken yanında bulunduracağın dolu bir pet şişe (mümkünse büyük) bir nebze de olsa engelleyici olabilir :)