Yaklaşık 1,5 aydır geçmeyen bir kulak çınlaması yaşıyorum. Uyku düzenim tamamen bozuldu; çınlama sesi o kadar rahatsız edici ki, uyuyabilmek için müzik açarak sesi bastırmam gerekiyor. Şanslıysam birkaç saatliğine uykuya dalabiliyorum. Gün içinde sürekli basım ağrıyor; bir şeye odaklanmak çok zorlaştı. Nörolojiye gittim, iki farklı MR sonucu temiz çıktı. KBB’ye de göründüm, işitme testi dahil her şey normal dendi. Artık psikolojik olabileceğini düşünmeye başladım. Yaşamımı çok ciddi derecede etkilemeye başladı. Benzer bir şey yaşamış, bu süreçten geçmiş birileri var mı aranızda? Nasıl başa çıktınız, ne işe yaradı? Ya da öneriler olan var mı?

Çok uzun süreli bir ilişkinin bitimine yakın bir tişört göndermişti bana. Paketini açmadan bir köşeye atmıştım. Ayrıldık. Birkaç yıl geçti. Ciddi bir ilişkim var şu an. Açıp giymedim ama atamıyorum da. Veremiyorum da. Orada evin en ücra köşesinde, paketinde, poşetinde duruyor. Evimi taşırken yakın zamanda, getirmemek için çok uğraştım ama bir şekilde girdi kolilere.

Medenice bir ayrılık oldu. Sonrası beni çok yıprattı ama alıştım. Sosyal medyada minimal de olsa iletişimimiz var. Beğeni, minik yorum gibi. İkimiz de alıştık zamanla. Şu anki sevgilimle aram da gayet iyi. Belki de evliliğe doğru gidiyor.

Ama atamıyorum da, giyemiyorum da... Neden?

evet

Yeni sezon için takvim yayınlanmadı sanırım ya da ben mi göremedim bilmiyorum. Mesela Ekim ayı için biletler ne zaman satışa sunulur. Ben en son iki yıl önce falan bırakmıştım gitmeyi ve iyi oyunlara bilet bulmak gerçekten bazen zor oluyordu.


İlgilenenler için Twitter da bir yorumda cevaba ulaştım.

"Merhabalar, Ekim ayında perdelerimizi açıyoruz.
Yeni sezon oyun biletlerimiz 23 Eylül’den itibaren satışta olacak. Tüm gelişmelerden haberdar olmak için sosyal medya hesaplarımızı ve WhatsApp kanalımızı takip edebilirsiniz."

Selamlar yaşadığım ilişkiden burada hiç bahsetmedim birazcık süreci bilmeniz gerekiyor aslında ama uzun olduğu için şimdilik pas geçiyorum fakat bügün yaşadığım bir olayı anlatmak istiyorum.

Uzun süredir etrafımda kimse yok, adeta dört duvar arasında, hapishane hayatı yaşıyorum. Bugün konuşacak birilerini bulabilmek için bir dating uygulaması indirdim; anonim olarak kayıt oldum. Amacım sadece bir arkadaş edinmekti. Profiller arasında dolaşırken, 4 ay önce çeşitli olaylar sonucunda ayrıldığım eski sevgilimi gördüm. Yaklaşık 20 gün önce kedisini kaybetmesi üzerine tekrar iletişim kurmuştuk. Kayıp sonrası 2.gün her şey normal gibiydi, sanki kedisini kaybetmemiş gibiydi ve benim onu sevmediği ima eden bir cümle kurdu; buna sinirlenmiştim; o kadar şeyden sonra bunu düşünmesi mümkün değildi. Çünkü bir önceki iletişim kurduğumuz dönemde, beden ve ruh sağlığımı riske atacak fedakarlık yapmış ve bundan dolayı benim onu sevdiğimden emin sözler kurmuştu. Hiç iletişim kurmadan bir süre geçmişti ve bana gelip tam tersi düşüncelerle bu cümleyi kuramazdı İki farklı düşüncenin nedenini öğrenmek istemiştim. Tartıştık ve sonra karşılıklı olarak birbirimizi engelledik. Bir süre sonra fark ettim ki, biten bir ilişkinin tortusu yüzünden onun yaşadığı acıyı görmezden gelmiş, kendi duygularımı ön plana koymuştum. Bunun üzerine özür dilemek ve böyle bir günde yanında olabilmek için engelleri aşmaya çalıştım. Özür dileyebilmiştim ama hala aklım ondaydı çünkü kayıp sonrası şoktaydı ve bunu farketmemiştim ve o şokun etkisini geçiyor olmalıydı; yani onun çok üzgün olduğunu düşünüyordum ve ona tekrar yazmaya ulaşmaya çalıştım. Ama bu çabam farklı yorumlandı; onun gözünde takıntılı ve zarar verme potansiyeli olan biri gibi görüldüm. Hatta geçmişte ona şiddet uygulayan kişiyle aynı kefeye konuldum. Bu o kadar yaraladı ki beni sessizce kaybolma kararı aldım çünkü onun geçmiş travmalarını ve korkularını uyandırmıştım; ona zarar verdim. O günden beri hiçbir şekilde iletişim kurmadım yazmadım kendi yoluma bakıyorum ama hep aklımda; çünkü 3 yıllık bir ilişkide ilk kez onu kötü gününde yalnız bıraktım. Bu düşünce beni yıprattı ve kontrol altına almaya çalıştığım Crohn hastalığım artık kontrol edilemeyecek bir noktaya geldi. Şuan bununla mücadele ediyorum.

Şimdi asıl soruya geleyim;
Onun uygulamayı kullanıyor olması sorun değildi, asıl beni yaralayan şey profilindeki bio kısmıydı. Orada şu ifadeler yazıyordu: "Boyu 1.80’in altında olanlar yazmasın! Kilosu 80’in altında olanlar yazmasın!" Bu sözler çok ağrıma gitti. Çünkü boyum 1.78 ve kilom da onunla tanıştığımda 72kg idi. İlişki içindeyken bir yılda 82 kiloya kadar çıkmıştım. En son kurduğumuz iletişim sonrasında travmalarını tetiklemiş olmam ve bunun ona zarar vermiş olması düşüncesi ve haksız yere damgalanmanın etkisiyle şuan 73kg dayım. Tuvalete hapsoldum sabahları 7-8 saat kadar atak yaşıyorum. Beni asıl yaralayan nokta, onun bu hastalığımı ve bio'da yazanları görme ihtimalim olduğunu biliyor olmasina rağmen bunu yazabilmesi. Hatta ona, 2017’de hastalığımın başlarında 84 kiloda kaslı bir yapım varken birkaç ay içinde 52 kiloya kadar düştüğümü anlatmıştım. 2019’da remisyona girdiğimi, o günden bugüne kilo almakta zorlandığımı, 70 kiloya ulaştığımda nasıl sevindiğimi de paylaşmıştım. İlişkimiz sırasında 82 kiloya çıktığımda nasıl sevinçli olduğuma bizzat şahit olmuştu. Bir yandan yaptığım şeyden dolayı ağır bir ceza çekiyor olduğumu düşünüyorum hak veriyorum diğer yandan ben bunu hak etmedim diyorum. Sizce gerçek profil açarak bir metin de ben yazayım mı?

Metin bile hazır;
"Geçmişte yaşayan, kapanmamış defterleri olanlar yazmasın! Boy ve kilo takıntısı olan, hayatı rakamlardan ibaret görenler yazmasın! Karşısındakini anlamadan, dinlemeden yargılayan ve o kör yargısından asla vazgeçmeyenler yazmasın!"

Ama bu metni yazıyor olmam ve onun bunu görüyor olması muhtemelen tesadüf sayılmayacak onun gözünde onu takip ediyormuşum gibi anlam ifade edecek. Bu durumu düşünerek cevaplarsanız sevinirim.

Dün film koptu, kavga kıyamet. En son beni sinirlendirmek ve kıskandırmak için aynı mekanda başka erkekle yakınlaşması oldu. Ben oralı olmadım, ben oralı olmadıkça erkeğin içinden Aslan çıktı. Sonra ben bu adamı dövdüm hiçbir günahı yokken, polis geldi, benim de geçmiş devam eden davalarım olduğu için beni aldılar sabah bıraktılar.
Ben hiç huyum olmasa da çok kinlendim bu kadına. "çok yakın arkadaşım" dediği kim varsa onlarla takılcam, eğlencem, sevişçem, tatil yapıcam. Bu onu parça pinçik eder. Yüzüne tükürsen umrumda olmaz ama bu hareket bitirir.
Bu yola girmeye çok motiveyim ama bir yandan da kendime yakıştıramıyorum. Bir ders vermeli mi yoksa siktir et daha da bulaşma mı denmeli?

Beni yemeğe davet etti. Son haftalarda kendisine çok yardımcı oldum maddi manevi, teşekkür olarak yemeğe davet etti. Ama bu yemeğin sonu %10000 alkol, eğlence ve seks olacak. Sonrasında yine kavga kıyamet. Bir tarafım istiyor, diğer tarafım bırak artık diyor. Ne yapacağımı şaşırdım, hala cevap vermedim.

sorum özellikle kadınlara...

ilişkinizde partnerinizin statüsü sizin için ne kadar önemli? statü derken kastettiğim; eğitimsiz ya da vizyonsuz olması değil, hayat şartlarından dolayı topluma veya yakın çevrenize gore daha düşük statülü sayılabilecek bir iş yapması. örneğin, garsonluk yapan ama aslında iyi bir eğitim almış, entelektüel yönü güçlü birisi, statüsü daha yüksek olan bir kadına çekici gelir mi? yoksa iş ve kariyer geleceği, o kişiye bakışınızı gölgeler mi?