geçmiyor. ben psikoloğa (veya psikiyatr, psikiyatris tam olarak kavrayamadım ne olduğunu.) gitmeye başladım, anlattıkça rahatlıyorsunuz biraz, doktorum güzel bir bayan onun da dingin sesi ve yorumları huzur veriyor bana. anti depresan da yazdı, gece yatarken alıyorum ohh kuş gibi uyuyorum. alkol aslında en iyi ilaç benim için, o da yalnız başınayken içilince ters tepiyor. yalnız kalmayın, sosyal olun, yenisini bulun (bunlar bana verilen tavsiyelerden bir kaçı, yoksa ben yalnız adamın, asosyal bireyin tekiyim.) geçmişte yaşadığımız güzel şeyler benim en çok canımı acıtan, o günleri, o anları hatırladıkça kalbimin, boğazımın üzerine biri oturuyor sanki, gözler de hemen dolmaya başlıyor.
neyse, içimi döker gibi oldum sayenizde. bana da herkes çeşitli tavsiyeler veriyor dinliyorum onları da, ama bir yere kadar. yalnız kalınca insan her şeyi unutup giden'e yoğunlaşıyor.
tanım: yalnız kalmayın.
0