babam derdi, küçükken babalar kahramandır, biraz büyüdükçe "sen bilmezsin"dir, daha büyüdükçe "keşke babam yanımda olsadır".
galiba yaşlandıkça onu sevmeye, sevmesen bile anlamaya, anlamasan bile kabullenmeye başlıyoruz. kaybedince ise kaybettiğimiz için üzülüp, keşke yanımda olsa, keşke daha sık birlikte olabilseydik diyoruz belki de. eğer uç örnek değilse...
benim babam yaşıyor, çok şükür ve şu an ben keşke yanımda olsa diyemesem bile taktir ediyorum, geçmişteki bazı yanlışlarına rağmen. teşekkür ediyorum emekleri için.
0