office girl
yeri burası mı gerçekten bilmiyorum ama bir yerlere yazmam ve rahatlamam lazım.çalışamamaktan korkuyorum evet. çalışma konusunda kendine gayet güvenen bir insandım. 1 sene kadar çalıştım, sonra daha iyi olur diye işten ayrılıp başka bir yere başladım ama hayatımın hatasını yapmışım. etkisinden hala
yeri burası mı gerçekten bilmiyorum ama bir yerlere yazmam ve rahatlamam lazım.
çalışamamaktan korkuyorum evet. çalışma konusunda kendine gayet güvenen bir insandım. 1 sene kadar çalıştım, sonra daha iyi olur diye işten ayrılıp başka bir yere başladım ama hayatımın hatasını yapmışım. etkisinden hala kurtulamıyorum.
2 ay bile çalışamadım lanet olası yerde, ağzıma sıçtılar. mobbing mi diyolar ona her ne haltsa dibine kadar yaşadım. yemeğe çıktığım için bile laf yedim. burda ne kadar anlatsam boş. oraya gidip 1 gün çalışmadan kimse anlayamaz sanırım ne yaşadığımı. kavga gürültü ayrıldım.
4 aydır iş arıyorum. buldum da sonunda. sanırım yaklaşık 50 tane iş görüşmesine gittim. aradığım gibi düzgün şartlarda bir iş bularak bu süreci tamamladım fakat vesveselerim bitmedi. yine aynı şeyleri yaşamaktan, çalışamamaktan, insanlarla anlaşamamaktan korkuyorum. insan her şeyi yaşayabilir, bir iş yerine ömür boyu çalışmak için girmiyoruz elbette çıkabiliriz ama bu iş arama psikolojisine 3. kez girersem sanırım sıyırırım bu defa. (mezun olduğumda da çok iş aramıştım) ne yapcam bilmiyorum. iş konusunda kendime olan güvenimi kaybetmişim. dün belli oldu, pazartesi başlayacağım ama benim uykularım kaçmaya başladı bile.
çalışamamaktan korkuyorum evet. çalışma konusunda kendine gayet güvenen bir insandım. 1 sene kadar çalıştım, sonra daha iyi olur diye işten ayrılıp başka bir yere başladım ama hayatımın hatasını yapmışım. etkisinden hala kurtulamıyorum.
2 ay bile çalışamadım lanet olası yerde, ağzıma sıçtılar. mobbing mi diyolar ona her ne haltsa dibine kadar yaşadım. yemeğe çıktığım için bile laf yedim. burda ne kadar anlatsam boş. oraya gidip 1 gün çalışmadan kimse anlayamaz sanırım ne yaşadığımı. kavga gürültü ayrıldım.
4 aydır iş arıyorum. buldum da sonunda. sanırım yaklaşık 50 tane iş görüşmesine gittim. aradığım gibi düzgün şartlarda bir iş bularak bu süreci tamamladım fakat vesveselerim bitmedi. yine aynı şeyleri yaşamaktan, çalışamamaktan, insanlarla anlaşamamaktan korkuyorum. insan her şeyi yaşayabilir, bir iş yerine ömür boyu çalışmak için girmiyoruz elbette çıkabiliriz ama bu iş arama psikolojisine 3. kez girersem sanırım sıyırırım bu defa. (mezun olduğumda da çok iş aramıştım) ne yapcam bilmiyorum. iş konusunda kendime olan güvenimi kaybetmişim. dün belli oldu, pazartesi başlayacağım ama benim uykularım kaçmaya başladı bile.
0
Bence guzel olacagina dair kendinizi telkin edin. Hakikaten bu tur tecrubeleri ust uste yasamak sikinti verici, derdinizi anlayabiliyorum. Ama bir sey boyle basladi diye boyle devam etmek zorunda degil.
Gecmiste yasadiginiz kotu tecrubeleri artik bir kenara birakarak, pazartesi gunu yeni isinize umutla gidin, guleryuzlu olnun unutmayin ki siz etrafa pozitif enerji sacarsaniz size de geri doner bu. Demem o ki, siz elinizden geleni yapin, yine gayret edin, iyi dusunun, umun ki iyi olsun.
Simdiden hayirli olsun :-)
Gecmiste yasadiginiz kotu tecrubeleri artik bir kenara birakarak, pazartesi gunu yeni isinize umutla gidin, guleryuzlu olnun unutmayin ki siz etrafa pozitif enerji sacarsaniz size de geri doner bu. Demem o ki, siz elinizden geleni yapin, yine gayret edin, iyi dusunun, umun ki iyi olsun.
Simdiden hayirli olsun :-)
0
öncelikle kendine güven, tecrübe zamanla kazanılan birşey, mesele doğru soruları sorup, doğru anlamak ve hatasız iş çıkarmak, işi bildiğini sanıp yanlış yapmaktansa soru sor ama akıllı sorular bir insanın zekasını sorduğu sorulardan anlayabilirsin, bilgi %50 ise dikkat %50 dir. hoş sohbet ve iyi niyetliysen zaten sorun çıkmaz, eğer karşındakiler çok adi değillerse.
Hayırlısı olsun korkunun ecele faydası yok, kaybedecek neyin var ki zincirlerinden başka rahat ol:)
Hayırlısı olsun korkunun ecele faydası yok, kaybedecek neyin var ki zincirlerinden başka rahat ol:)
0
