viperbilal
son dönemde özellikle dostlarım konusunda çok şüpheci yaklaşmaya başladım. beni sömürüyolar mı, benim hakkımda kötü mü düşünüyorlar, dedikodumu yapıyorlar mı gibi şüphelerim arttı. aslında çok fazla kanıtım olmasada birkaç nedenim vardı.Bunun yanında ilişkilerim sırasında yoğun bir güvensizlik yaşıy
son dönemde özellikle dostlarım konusunda çok şüpheci yaklaşmaya başladım. beni sömürüyolar mı, benim hakkımda kötü mü düşünüyorlar, dedikodumu yapıyorlar mı gibi şüphelerim arttı. aslında çok fazla kanıtım olmasada birkaç nedenim vardı.
Bunun yanında ilişkilerim sırasında yoğun bir güvensizlik yaşıyorum. hele ki kız arkadaşlarım biraz rahat olunca. bende kıskançlık ve sorular ardı ardına geliyor. belkide doğru düşünüyorumdur ancak bu yöne yoruyorumdur. inşallah öyledir.
eleştiriye kesinlikle tahamülüm yok bunu anladım. eleştirilince resmen göçüyorum. ben biraz fazla konuşan bir insanım galiba bu yüzden çok konuşuyosun denince benim bittiğim an oluyor.
insanları konuşurken onlarla dalga geçebiliyorum. yanlış bilgilerini yüzlerine vurabiliyorum. galiba bundan hafif zevkte alıyorum. insanlar bu yüzden bana ayar olabiliyor.
bazen tek başıma otururken kendimi müzisyen, politikacı gibi önemli biri hissedip bir anda kendi kendime vaazlar verirken buluyorum kendimi. bunu bazen isteyerek yapıyorum bazense ne yapıyorum ben ya diyip farkına vardığım oluyor. bunu gün içinde çok fazla yaşıyorum. ancak sadece tek başımayken oluyor. kulaklıklarımı taktığım vakit dinlediğim müzisyen oluyorum hayallere dalıyorum. ve bu fantazi dünyası çok yoğun yaşıyorum.
müzik bende takıntı halini almış olabilir. her fırsatta 1 şarkı bile olsa dinlemek istiyorum. müzik dinlemek için ders arasında arkadaşlarımdan başka yere gidiyorum. bazen yolumu değiştiriyorum.
kafamda belki saçma belki birbiriyle çok alakalı olayları birbirine bağlayıp sonuçlar çıkartıyorum bunun gerçekliğine o kadar çok inaniyorum ki doğruları biri bana anlatsa bile inanmıyorum. şuan sevgilim hakkında hala öyle bir düşüncem var.
kendimi neredeyse hiç suçlamıyorum. alkol aldıktan sonra yaptığım hareketlerde bile hep alkolü suçladığımı hissediyorum.
facebooktan hiç tanımadığım insanları sürekli takip ediyorum. ne yapmış ne yapmamış. onlarla arkadaş olduğumu düşünüyorum. yeri geliyor kendi kendime onlarla konuşuyorum. bunuda bazen istemli bazen istemsiz yapıyorum. bu bana garip bir haz veriyor.
özgüvenim çok yüksek kendime aşırı güveniyorum. ama sorumluluklarımı nasılsa yaparım diyerek umursamıyorum.
kendimi diğer insanlardan üstün görebiliyorum.
yardım almıyorum genellikle. aslında istemiyorum diyebilirim yada öyle düşünceye kapılıyorum. ama yardımlardan kaçınıyorum.
internetten gördüğüm semptomlardan kendimde olanlardan bahsetmeye çalıştım. burda bir tedavi aramıyorum. psikologla görüşücem büyük ihtimalle. ama birşey okudum paranoid kişilik bozukluğu olanlar asla kabullenmezlermiş. bense "lan acaba" diyorum. bu aralar çok yalnız kaldım. düşüncelere fazla daldım. kendime fantazi dünyası hayal etmiş olmaktan korkuyorum. belki bu bendeki bir sanrı belkide gerçekten var böyle birşey. acaba yardımcı olabilecek biri var mı aranızda.
belkide aptal bir adamım. karakterim bozuk. ama bir cevap almam lazım. içim içimi kemirmeye başladı.
Bunun yanında ilişkilerim sırasında yoğun bir güvensizlik yaşıyorum. hele ki kız arkadaşlarım biraz rahat olunca. bende kıskançlık ve sorular ardı ardına geliyor. belkide doğru düşünüyorumdur ancak bu yöne yoruyorumdur. inşallah öyledir.
eleştiriye kesinlikle tahamülüm yok bunu anladım. eleştirilince resmen göçüyorum. ben biraz fazla konuşan bir insanım galiba bu yüzden çok konuşuyosun denince benim bittiğim an oluyor.
insanları konuşurken onlarla dalga geçebiliyorum. yanlış bilgilerini yüzlerine vurabiliyorum. galiba bundan hafif zevkte alıyorum. insanlar bu yüzden bana ayar olabiliyor.
bazen tek başıma otururken kendimi müzisyen, politikacı gibi önemli biri hissedip bir anda kendi kendime vaazlar verirken buluyorum kendimi. bunu bazen isteyerek yapıyorum bazense ne yapıyorum ben ya diyip farkına vardığım oluyor. bunu gün içinde çok fazla yaşıyorum. ancak sadece tek başımayken oluyor. kulaklıklarımı taktığım vakit dinlediğim müzisyen oluyorum hayallere dalıyorum. ve bu fantazi dünyası çok yoğun yaşıyorum.
müzik bende takıntı halini almış olabilir. her fırsatta 1 şarkı bile olsa dinlemek istiyorum. müzik dinlemek için ders arasında arkadaşlarımdan başka yere gidiyorum. bazen yolumu değiştiriyorum.
kafamda belki saçma belki birbiriyle çok alakalı olayları birbirine bağlayıp sonuçlar çıkartıyorum bunun gerçekliğine o kadar çok inaniyorum ki doğruları biri bana anlatsa bile inanmıyorum. şuan sevgilim hakkında hala öyle bir düşüncem var.
kendimi neredeyse hiç suçlamıyorum. alkol aldıktan sonra yaptığım hareketlerde bile hep alkolü suçladığımı hissediyorum.
facebooktan hiç tanımadığım insanları sürekli takip ediyorum. ne yapmış ne yapmamış. onlarla arkadaş olduğumu düşünüyorum. yeri geliyor kendi kendime onlarla konuşuyorum. bunuda bazen istemli bazen istemsiz yapıyorum. bu bana garip bir haz veriyor.
özgüvenim çok yüksek kendime aşırı güveniyorum. ama sorumluluklarımı nasılsa yaparım diyerek umursamıyorum.
kendimi diğer insanlardan üstün görebiliyorum.
yardım almıyorum genellikle. aslında istemiyorum diyebilirim yada öyle düşünceye kapılıyorum. ama yardımlardan kaçınıyorum.
internetten gördüğüm semptomlardan kendimde olanlardan bahsetmeye çalıştım. burda bir tedavi aramıyorum. psikologla görüşücem büyük ihtimalle. ama birşey okudum paranoid kişilik bozukluğu olanlar asla kabullenmezlermiş. bense "lan acaba" diyorum. bu aralar çok yalnız kaldım. düşüncelere fazla daldım. kendime fantazi dünyası hayal etmiş olmaktan korkuyorum. belki bu bendeki bir sanrı belkide gerçekten var böyle birşey. acaba yardımcı olabilecek biri var mı aranızda.
belkide aptal bir adamım. karakterim bozuk. ama bir cevap almam lazım. içim içimi kemirmeye başladı.
0
sana cevap verip vermemek arasında kendimce nedenlerle çok arada kaldım. bu nedenlerden en önemlisi çok ortak noktamız olması tahmin edebileceğinden de çok.
bana paranoid şizofreni teşhisi kondu. deli gibi paranoyalarım var üstüne bir de halüsinasyonlar görüyorum. seni en iyi ben anlarım yani.
tavsiyeye gelince ne tavsiyesi istiyorsun ki_? al sana tavsiye.
birincisi doktora gitmemek tamamen ama tamamen salaklık. ayrıca internetten okuyup kendine teşhis koyman da bir salaklık. belki sadece kuruntulu bir insansındır. hiç paranoya atağı yaşadın mı, nedir ne değildir bilirmisin_? okuduklarından anladığım kadarıyla ya çok evhamlı bir insansın ya da hastalığın ilk safhasındasın. paranoid bozukluğu olan insanların hasta olduklarını kabul etmemesi, senin de etmiyeceğin anlamına gelmez. ayrıca tecrübelerime dayanarak söylüyorum edip etmemenin hastalık seni vurduğu anda hiçbir faydası yok. paranoyan başladığında herşeyin bir paranoyadan ibaret olduğunu düşünmen paranoyanı şak diye yok etmiyor. aksine seni daha da beter ediyor. beyninde ufacık minnacık bir kısım bunların hepsi kafamda derken, beyninin tüm kalanı, vücudun bunlar gerçek diye bas bas bağırıyor. hastalığın iyileşme safhasında elbet faydası vardır ama ben bir etkisini görmedim.
facebookta insanları takip etmen, kendini müzisyen, politikacı olarak görmen bozuk karakterden ziyade baskılanmış kişiliğin olduğu izlenimini uyandırdı bende. kendince bir fantezi dünyası kurmuşsun, büyük ihtimal gerçek hayatta başarısız bir insansın, ne zaman bir başarısızlık ile karşılaşsan o hayallere sığınıyorsun. yatarken olmamış, olmayacak, olma ihtimali çok az olan şeyleri düşünüyorsun. şöyle deseydim, şöyle yapsam, şöyle yaparım. baskıladığın kişiliğini serbest bırak hafifliyeceksin emin ol.
eğer cidden paranoyaksan ki öyle düşünmüyorum sana vereceğim tavsiye uzun soluklu ilişkileri bırak. hastalık iyileşmezse evliliği unut. karın/sevgilin hakkında bir paranoya atağı geldiğinde bu dediğimi anlayacaksın. ne kendine ne de başka bir insanın hayatının içine etmiş olursun böyle. zaten bu tarz hastalıklar gen yolu ile taşınıyor, doğacak çocuklarına da bu hastalığı aktarma.
son bir tavsiyem sen buraya yazmamamışsın ama içiyorsan esrarı bırak. zaten cidden paranoya sorunların varsa bir süre sonra içemez hale geleceksin merak etme. başka sorun varsa burdan sorabilirsin.
bana paranoid şizofreni teşhisi kondu. deli gibi paranoyalarım var üstüne bir de halüsinasyonlar görüyorum. seni en iyi ben anlarım yani.
tavsiyeye gelince ne tavsiyesi istiyorsun ki_? al sana tavsiye.
birincisi doktora gitmemek tamamen ama tamamen salaklık. ayrıca internetten okuyup kendine teşhis koyman da bir salaklık. belki sadece kuruntulu bir insansındır. hiç paranoya atağı yaşadın mı, nedir ne değildir bilirmisin_? okuduklarından anladığım kadarıyla ya çok evhamlı bir insansın ya da hastalığın ilk safhasındasın. paranoid bozukluğu olan insanların hasta olduklarını kabul etmemesi, senin de etmiyeceğin anlamına gelmez. ayrıca tecrübelerime dayanarak söylüyorum edip etmemenin hastalık seni vurduğu anda hiçbir faydası yok. paranoyan başladığında herşeyin bir paranoyadan ibaret olduğunu düşünmen paranoyanı şak diye yok etmiyor. aksine seni daha da beter ediyor. beyninde ufacık minnacık bir kısım bunların hepsi kafamda derken, beyninin tüm kalanı, vücudun bunlar gerçek diye bas bas bağırıyor. hastalığın iyileşme safhasında elbet faydası vardır ama ben bir etkisini görmedim.
facebookta insanları takip etmen, kendini müzisyen, politikacı olarak görmen bozuk karakterden ziyade baskılanmış kişiliğin olduğu izlenimini uyandırdı bende. kendince bir fantezi dünyası kurmuşsun, büyük ihtimal gerçek hayatta başarısız bir insansın, ne zaman bir başarısızlık ile karşılaşsan o hayallere sığınıyorsun. yatarken olmamış, olmayacak, olma ihtimali çok az olan şeyleri düşünüyorsun. şöyle deseydim, şöyle yapsam, şöyle yaparım. baskıladığın kişiliğini serbest bırak hafifliyeceksin emin ol.
eğer cidden paranoyaksan ki öyle düşünmüyorum sana vereceğim tavsiye uzun soluklu ilişkileri bırak. hastalık iyileşmezse evliliği unut. karın/sevgilin hakkında bir paranoya atağı geldiğinde bu dediğimi anlayacaksın. ne kendine ne de başka bir insanın hayatının içine etmiş olursun böyle. zaten bu tarz hastalıklar gen yolu ile taşınıyor, doğacak çocuklarına da bu hastalığı aktarma.
son bir tavsiyem sen buraya yazmamamışsın ama içiyorsan esrarı bırak. zaten cidden paranoya sorunların varsa bir süre sonra içemez hale geleceksin merak etme. başka sorun varsa burdan sorabilirsin.
0
aslında başarısız mıyım bunun kararını kişisel olarak vermem ne kadar doğru bilemiyorum. dışardan yorum almam gerekli şu halde ne söylesem yanlış olur. bu kendimi başka biri gibi hissetme meselesi hayal kurmaktan öte bir durum olabiliyor. konuşurken camdan yansımama bakıp 10 dakika boyunca trans halinde konuşuyorum. yaşıyorum heyecanlanıyorum, öfkeleniyorum sonra kendime geliyorum duruluyorum. yatarken dediğin doğru garip garip hikayeleri yazıp oynayabiliyorum. bu bana hazda veriyor yeri geliyor utandrıyorda.
paranoya seviyem senin kadar yüksek anladığım kadarıyla ama evham değil ben kurabiliyorum kafamda. ve inanıyorum aslında arkadaşlarım / sevgilim yok öyle birşey derken bana göre o çok doğru yalan söylüyorlar. yada öyle algılıyorum işte bu teşhisleri koymak için doktora gitmem gerek diye düşünüyorum zaten.
ama farkındaysam hastalık dediğim şey benim seninkinden farklı. benimkisi kişilik bozukluğuyken seninkisi paranoid şizofreni ikisi aynı şey değil diye biliyorum ben.
bu arada esrar kullandım.maceram 3 ay sürdü. ve esrar paranoyalarımı arttırdı. ama halüsinasyon görmüyorum. ama şüphe çok daha fazlalaştı. hatta kafa yaşarken insanların sürekli birbirinin boş karınlarına vurduğunu hissediyorum. aşağılıyolarmış gibi hissediyorum. hatta benimle muhhabet etmeye çalışınca insanlar içinde kalan duygularını dışarıya çıkardıklarını benim üstüme geldiklerini düşünüyorum. o yüzden kullanmayı bende bıraktım.
şuan senin yazını okumak çok iyi geldi diyebilirim. ama insanlara o kadar az güveniyorum ki hastalık doğru olsun istiyorum. bu beni mutsuzluğa itiyor çünkü hastalık doğru çıkarsa suçu belki ona atabileceğimi düşünüyorum.
paranoya seviyem senin kadar yüksek anladığım kadarıyla ama evham değil ben kurabiliyorum kafamda. ve inanıyorum aslında arkadaşlarım / sevgilim yok öyle birşey derken bana göre o çok doğru yalan söylüyorlar. yada öyle algılıyorum işte bu teşhisleri koymak için doktora gitmem gerek diye düşünüyorum zaten.
ama farkındaysam hastalık dediğim şey benim seninkinden farklı. benimkisi kişilik bozukluğuyken seninkisi paranoid şizofreni ikisi aynı şey değil diye biliyorum ben.
bu arada esrar kullandım.maceram 3 ay sürdü. ve esrar paranoyalarımı arttırdı. ama halüsinasyon görmüyorum. ama şüphe çok daha fazlalaştı. hatta kafa yaşarken insanların sürekli birbirinin boş karınlarına vurduğunu hissediyorum. aşağılıyolarmış gibi hissediyorum. hatta benimle muhhabet etmeye çalışınca insanlar içinde kalan duygularını dışarıya çıkardıklarını benim üstüme geldiklerini düşünüyorum. o yüzden kullanmayı bende bıraktım.
şuan senin yazını okumak çok iyi geldi diyebilirim. ama insanlara o kadar az güveniyorum ki hastalık doğru olsun istiyorum. bu beni mutsuzluğa itiyor çünkü hastalık doğru çıkarsa suçu belki ona atabileceğimi düşünüyorum.
0
paranoid şizofreni zaten başlı başına bir kişilik bozukluğudur yani seninkisi de farklı olmayacaktır ama aynen bu anlattıklarını bu kadar açık bir biçimde psikoloğa anlatmanı tavsiye ederim. Birebir bir görüşmenin ve kendini karşındakine açmanın ilk aşamadan seni rahatlatacağı kanısındayım. İhmal etme, korkulacak bir durum da değil; diyorsun ki, bir hastalık olsun istiyorum bütün suçu ona atınca rahatlayacağım diye. Bu da doğru bir söylem değil; net bir husus üzerine konuşmak istiyorsak şayet, tam manasıyla bir doktor teşhisi şart. O sebeple hasta olduğuna da şartlama kendini; git ve derdini anlat yalnızca...
0
sen pisikoza girmişsin, girmek üzeresin, acilen bir doktora gorun...
0
benim annem kronik paranoid şizofreni hastası, senin dediklerinle bir tuttum da, benim anneminki daha ağır kalıyor. şimdi ilaç tedavisi gördüğü için pek çoğu kayboldu ama eskiden, kendisinin takip edildiğini düşünüyordu, televizyondan ona verilen gizli mesajlar olduğunu, abisini ajan sanması, cinlerin onu ziyaret etmesi vs... bunun yanında çok telaşçı bir insan, her şeyi abartır, evde 10 kilo makarna olsa onun için yoktur, eve su faturasının gelmesi gecikse hemen sular kesilecek diye kendini paralar falan. bunun yanında aşırı bencil de biri.
sonunda ne oldu, intihar teşebbüsü ile kendini felç bıraktı. ilaç kullanmıyordu.
sen doktora gitmelisin, aksatırsan hayatını ve çevrendekilerinin hayatını ziyan edersin, geçmiş olsun.
sonunda ne oldu, intihar teşebbüsü ile kendini felç bıraktı. ilaç kullanmıyordu.
sen doktora gitmelisin, aksatırsan hayatını ve çevrendekilerinin hayatını ziyan edersin, geçmiş olsun.
0
ben de zaten hasta olduğunuzu düşünmüyorum derken clementine'in verdiği cevaba benzer şeyler düşündüm. paranoya sahibi tüm insanlar ilk olarak arkadaşlarının birilerinin kendisine yalan söylediğini değil takip edildiğini, izlendiğini düşünür. siz bunlaradn hiç bahsetmemişsiniz.
0
Levi Strauss : toplumda bir” karşılıklılık” ilkesi işler ve bu insanların uyguladığı Pskolojik şiddet için de geçerlidir. Şizofrene uygulanan Psikolojik şiddet onu normale, olağan dünyaya çekmek veya cezalandırmaya yöneliktir. Biraz da onu korkutmak ve bezdirmek içindir. Şizofren içinse amaç güç mücadelesinden ziyade kendi mantığını ve bu mantıkla işleyen dünyasını kurmak ve haklı çıkarmak içindir.
Yukardaki Denemeden Pskolojik olarak Kendinizi topluma Karşi kıyasladiginizda bişeyler Buluyorsanız
ya şizofrensiniz yada Yüksek derecede paranoidsiniz
Kendim içinse Bu sözden Çıkardıgım anlam Levi Strauss tamamıyla normal insanlarin anlayamicagi algilayamicagi bir dogrudan bahsetmış..
ben şizofrenik olabıleceğimi düşünüyorum aşiri derecede paranoyalarim war
4 sene kadar da esrar kullandım ve artık esrarı aldığımda paranoyalar beni cıldırtacak seviyeye gelıyor toplum içinde var olamadığımı hissetiriyor.
alğımda yanlış bişeylerin olduğunun kanıtı ama
hep şunu düşündüm acaba benmı sorunluyum onlarmı benim inancıma göre bende anormallik yok oldugunu hissetsem bile düzeltemiyosunuz zaten ve sunu anladım.
bi insana nasıl bakıyorsanız yürekten hissederek o insan
da size karşit bir tepkı verir.. bu olumluysanız olumludur eğer olumsuz önyargılıysanız onlarda size aynı sekılde tepki verir ama şu ayri birşeydir.
bir insana önyargıyla bakmak...
normal insanlarda düşünceler karşıdakine kendi istemediği sürece yansıtılmaz.
ama yüksek derecede paranoid ve şizofrenlerin duyguları okadar yogun ve katıdır kı ne yaparlarsa yapsinlar karsıdakıne bire bir yansır. bir bakısı bir hareketi bile hatta kafsını one egip gecse bile .
Bir keresinde bu hastalık belirtilerini iğce gösterdiginde
esrar kullandım sonra arabama bindım sorun bende olsada insanların bana uyguladıgı bu pskolojik şiddetten dolayı insanlara karsı aşiri yogun bir takmama kücümseme duygusu yaşıyordum sanki onlar bir Böcek kadar değersizdi benim için ve bu duygu o kadar yoğundu ki hiçbir duyguyu bu kadar yogun hissetmemiştim. Çok anormal seyler oluyordu bi viraj dönüyordum önumde ilerleyen bir arabayi gördüğümde içimden o kadar kücümseme aynı zamanda takmama duygusuyla ona doğru yaklaşıyordum o kişinin beni test eder gibi geçeçeğım sol şerite dogru beni korkutmak için sanki o şerite geçecekmiş gibi hareketler yapmaya basladı ama geçmıyordu ve bu hareketler cok minik direkson hamleleriydi ve hic takmayıp sokuldugumda hiçbişey yapamıcagını anlıyordu bu ben evime gidene kadar süreklı devam etti. 400m Önümdeki adam bile karşıt tepki verdi sanki dogal içgüdüsel bi savunma sistemleri vardi benim o duygudurumumda gitgide yoğunlasti her karşit tepki aldigimda ve o tepkinin esiri olmadığımda sıyrılıp geçtiğimde
400 m onumdekı adam nasıl benim aklımı okuyup ona gore karsıt tepkiler dogura bilir bunu hic anlayamadım
Yukardaki Denemeden Pskolojik olarak Kendinizi topluma Karşi kıyasladiginizda bişeyler Buluyorsanız
ya şizofrensiniz yada Yüksek derecede paranoidsiniz
Kendim içinse Bu sözden Çıkardıgım anlam Levi Strauss tamamıyla normal insanlarin anlayamicagi algilayamicagi bir dogrudan bahsetmış..
ben şizofrenik olabıleceğimi düşünüyorum aşiri derecede paranoyalarim war
4 sene kadar da esrar kullandım ve artık esrarı aldığımda paranoyalar beni cıldırtacak seviyeye gelıyor toplum içinde var olamadığımı hissetiriyor.
alğımda yanlış bişeylerin olduğunun kanıtı ama
hep şunu düşündüm acaba benmı sorunluyum onlarmı benim inancıma göre bende anormallik yok oldugunu hissetsem bile düzeltemiyosunuz zaten ve sunu anladım.
bi insana nasıl bakıyorsanız yürekten hissederek o insan
da size karşit bir tepkı verir.. bu olumluysanız olumludur eğer olumsuz önyargılıysanız onlarda size aynı sekılde tepki verir ama şu ayri birşeydir.
bir insana önyargıyla bakmak...
normal insanlarda düşünceler karşıdakine kendi istemediği sürece yansıtılmaz.
ama yüksek derecede paranoid ve şizofrenlerin duyguları okadar yogun ve katıdır kı ne yaparlarsa yapsinlar karsıdakıne bire bir yansır. bir bakısı bir hareketi bile hatta kafsını one egip gecse bile .
Bir keresinde bu hastalık belirtilerini iğce gösterdiginde
esrar kullandım sonra arabama bindım sorun bende olsada insanların bana uyguladıgı bu pskolojik şiddetten dolayı insanlara karsı aşiri yogun bir takmama kücümseme duygusu yaşıyordum sanki onlar bir Böcek kadar değersizdi benim için ve bu duygu o kadar yoğundu ki hiçbir duyguyu bu kadar yogun hissetmemiştim. Çok anormal seyler oluyordu bi viraj dönüyordum önumde ilerleyen bir arabayi gördüğümde içimden o kadar kücümseme aynı zamanda takmama duygusuyla ona doğru yaklaşıyordum o kişinin beni test eder gibi geçeçeğım sol şerite dogru beni korkutmak için sanki o şerite geçecekmiş gibi hareketler yapmaya basladı ama geçmıyordu ve bu hareketler cok minik direkson hamleleriydi ve hic takmayıp sokuldugumda hiçbişey yapamıcagını anlıyordu bu ben evime gidene kadar süreklı devam etti. 400m Önümdeki adam bile karşıt tepki verdi sanki dogal içgüdüsel bi savunma sistemleri vardi benim o duygudurumumda gitgide yoğunlasti her karşit tepki aldigimda ve o tepkinin esiri olmadığımda sıyrılıp geçtiğimde
400 m onumdekı adam nasıl benim aklımı okuyup ona gore karsıt tepkiler dogura bilir bunu hic anlayamadım
0
