Ekşi Duyuru

Bugün bir kafeye girdiğimde eskiden fakültemde asistan olan ama daha sonra başka şehirde bir okula hoca olarak gitmiş bir kişiyi gördüm. Ama çok emin olamadım zaten benim dönem çok az asistanlık yapmıştı. Ben de birkaç masa uzağında çaprazına oturdum. Bir ara başka bir şeyle ilgilendiğim için gittiğini görmedim ama aslında gitmemiş tam önümüzdeki masaya arkası dönük şekilde oturmuş. Ama masalar çok yakın değil. 2-3 metre vardır belki.

Sonra arkadaşlar geldi ben "bizim bir dönem hoca vardı x adında hatırladınız mı onu gördüm galiba, çaprazımdaydı ama gitmiş. Tanıdı mı acaba? Nerden tanıson ki zaten çok durmadı" falan dedim. Sonra da başka arkadaş "z soyadlı hoca mı" dedi. Diğer arkadaş da "y arkadaşın stajını yakmıştı" dedi. Sonra ben bir anda önüme bakınca onun olduğunu farkettim ve hemen arkadaşları susturdum. Ardından yerin dibine girmeye başladım. Sonra bir arkadaş toparlamaya başladı "ama y'nin de şöyle şöyle eksiklikleri vardı" dedi. Ben de konuyu değiştirdim başka şeyler konuşmaya başladık. 15-20 dk sonra hoca masadan kalktı gitti. Zaten yalnızdı yani yanında birileri yoktu.

Bu arada ben bayadır mezunum. Okula gitmiyorum yani.

Sizce hoca özellikle yaptığımı düşünmüş müdür? Yoksa çok da kafaya takılacak bir mesele değil mi? Hoca ne düşünmüş olabilir onu anlamaya çalışıyorum.

Soruyu silebilirim. Teşekkürler.

 

nefret ediyorum bu özelliğimden, akşam kendime kızıyorum canım sıkılıyor ertessi gün tekrar.
diyorum ki yarın çok dikkat edicem, düşünerek konuşucam, az konuşucam. ama yine ağzımdan kaçıveriyor. nasıl düzeltirim bu durumdan nefret ediyorum.

(asla kimseye suç atmıyorum, kendimi aklamak için yaptım diyorum mesela yapmadıgım şeye)

 

Salı günü ameliyat oldum. Ameliyat yeri kasık bölgem olduğu için sürekli yatıyorum. Oturamıyorum. Bacaklarımı çok da hareket ettiremiyorum. Eklemlerim falan ağrıyor tüm gün bacaklarım kırık yatmaktan. Yan dönebiliyorum ama çok rahatsız hissettiğim için geri sırt üstü yatıyorum.
Yani çooook sıkıldım.

Bana yattığın yerden sıkılmamam için yapılacak etkinlikler için öneriler lazım.
Oyalanacak internet sitesi olur
Telefonda oynanacak oyun olur
Dizi olur( bir çoğunu izlemişimdit)
Benzer rahatsızlık çekmiş kişilerden genel öneriler olur.

Yani her şey olur. Şimdiden teşekkürler.

 

Taraflar genel olarak (sahip olunan değerler, hedefler vs) uyuşuyorsa bu yaş farkı kabul edilebilir mi? Erkek 30 kız 20 gibi düşünebilirsiniz. İşin olurunu anlamak için nelere bakmak gerekir?


Not: bu kategoride ilk defa soruyorum ve böyle bir kategori olduğunu unutmuşum, o sebeple az önce yanlışlıkla soru kategorisinde açtım, kusura bakmayın modlar :)

 

arkadaş edinmek, çevre yapmak, kültür/sanat faaliyetlerine katılmak, kafa dağıtmak, gezip tozmak hakkında ve ankara'da sıfırdan hayat kuracak birine verilecek tüm tavsiyelere top urgent koduyla talibim duyurucular. kimsem yok bu şehirde. sağolun, var olun.




 

Bu bazen iğneleyici bazense gerçekten diğer insanlardan farklı olduğunu düşünüp şaşkınlıkla sorulan bir soru olduğunu göz önünde bulundurun.




 

Yani buna sosyallik denmez de yine de bağlantılı olabilir diye sosyallik dedim.

Ekşi'de ünlü biriyle ilişki yaşamış sözlük yazarları başlığını okuyordum. Ünlü gören birçok kişi fotoğraf çekilmek istiyor. Ben düşünüyorum da gerçekten takip ettiğim ünlü kişileri görsem yanlarına gidip de fotoğraf çekilebilir miyiz diyemem. Bunu demeye çekinirim. Çünkü hem o kişi rahatsız olabilir hem de reddederse kötü hissederim. Belki o anın heyecanıyla fotoğraf çekilmek de isteyebilirim ama kendimi biraz tanıyorsam bir kere karşılaştıktan sonra rahatsız olmasın diye bir daha bakmam. Siz bu konuda nasılsınız?

Bir de şöyle bir durum var. Bu yıl üniversite sınavına girmiştim kendimi denemek için. Kampüsün girişinde belediye ücretsiz kek, meyve suyu, su dağıtıyordu ama gidip almaya çekindim.

Siz de böyle şeylerde çekingen misiniz?

 

merhaba,

yeni birini tanıyorsunuz diyelim. bu kişi size karşı gerçekten nazik, anlayışlı, sevgi dolu ve ilgili. fakat bir süre sonra güvendiğiniz kişilerden öğrendiğiniz kadarıyla bu kişinin sizden önceki sevgilisine psikolojik şiddet uyguladığını, sözler verip tutmadığını, aşırı yalanlar söyleyerek karşı tarafı manipüle ettiğini, gel gitli tutumu yüzünden kızın psikolojisine hasar verdiğini öğreniyorsunuz. aynı kişi hiç sağlıklı ilişki yaşayamadığından, hep sorunlar olduğundan bahsediyormuş.

arada ters çıkışları olduğunu hissettiğiniz ama sizinle çok ilgili ve yumuşak huylu, entelektüel olarak çok dolu, işinde gücünde başarılı biri.

siz yine de bu kişiyle bir ilişkiye şans verir miydiniz?

 

Pandemi sağ olsun ikidir uzaktan oldu bu tarz tekliflerim ve ondan öncesi de üniversite zamanları.. Baş başa daha romantik bir anda etmişimdir sanırım tam hatırlamıyorum.

Fakat şuan 30 una yaklaşmış insanlar nasıl yapıyorlar acaba? boşluğuna düştüm. Direkt evlilik mi teklif ediyorlar? 3 haftalık tanımada ne evliliği diyorum gerçi. Açıkçası yeni yeni aynada kendime bakıp "ulan büyüdük hee" dediğim zamanlar. O yüzden acemisiyim biraz :)) Şimdi herkes işinde gücünde, daha ciddi bir ortam var. Ben ne diyeceğim? Ki normalde özgüvenliyimdir ben bu kadar düşünmem, eskiden de yapmışımdır bir şekilde ama elim ayağım birbirine dolandı şu sıralar.

Sahil beldesinde olduğumuz için rakı-balık düşündüm fakat bu işin bir kuralı var mıdır ara sıcaklardan sonra konuya gir, yemekte konuya gir, kafalar güzel olunca gir, biraz geciktir veya geciktirme vs vs.. oluru neyse birkaç tavsiyenizi alırım. 8 yıllık ilişki geçmişim var ama sahalardan birazcık uzak durdum şu düştüğüm hale bak sudan çıkmış balık gibiyim :(

Ek: Bu arada şunu da anlamıyorum zaten konuşmaya, sevmeye, gezmeye, birbirine gitmeye ve kalmaya başlamışız. E 7/24 ne yaptığımızı da biliyoruz, olmuşuz zaten işte yani :D Bundan sonrası olsa olsa evlilik teklifi olur. Şimdi neyin teklifi yani. Ama karşı taraf biraz adını koyalım kafasında bir iki kere lafı oralara çekti. Üst üste yenen akşam yemekleri sonrası "belki artık daha özel bir tane yaparız :))" tarzı bir şey dedi. Sanırım bu gerekiyor hem "sevgililik" ile beraberinde gelen kelime paketlerini açabilmemiz için :)

 

Ayakkabı, gömlek türü şeyleri ben tutmuyorum şahsen, apartman görevlisine falan veriyorum. Zira bunları gördükçe her seferinde onu anımsamak, sevmediğim bir duygu. Tam anlamıyla unutabilmeyi, akıldan çıkarabilmeyi engelleyici türde bir duygu.

Siz ne yapıyorsunuz?


 

Flörtü davet etmelik date önerilerinizi alabilir miyim?

Örneğin:

- Eymirde bisiklet sürmek

- Bilmem nerede şarap tadımı

- Bilmem neredeki lunapark vb.

Bu tarz önerilerinizi bekliyorum, bildiğiniz güzel mekanlar falan olabilir.

 

sb?




 

10 senelik çok yakın bir arkadaşım vardı. Çok severdik birbirimizi. Ve 10 senedir hiç bir sorun yaşamadık. 7 8 ay önce ne olduysa aniden ona ulaşamamaya başladım. Her yerden mesaj attım aradım ama asla ulaşamadım. Kız kardeşine yazdım bir kac kez ulaşamıyorum diye. Tamam söyleyeyim dönsün sana dedi ama dönmedi. Neden olduğunu hiç anlamadım çünkü en son görüştüğümüzde hiç bir sorun yoktu bende kalmıştı, ailevi sorunları vardı biraz o konuda dertlestik ve memnun şekilde gitti evimden.

Neyse, bu sabah kız kardeşinin paylaştığı bir story ile gördüm ki nişanlanmış. İnanılmaz kalbim kırıldı. Sebebi yok çünkü bu yaptığının. 10 senelik en iyi arkadaşımdı. Birbirimizin çok yakınıydık.

Yaşlar 30, ikimiz de kadınız.

Ne düşünüyorsunuz?

 

ben oldum olası kimsenin gözüne bir saniyeden fazla bakamıyorum konuşurken. gözlerine bakınca dikkatim dağılıyor ama herkes işin normali bu diyor? ben öyle yüzlerine genel olarak bakıyorum:d ille de göz olsun diye bir çabam yok. siz bakıyor musunuz öyle aralıksız?




 

40 yaşındaki evli çocuklu erkek müdürün 23 yaşındaki bekar kadına dışarı çıkma teklifinde bulunması, bunu da diğer personele söyleme duyarsa onlarda gelir demesi, kadının da bundan art niyet algılamaması gayet de beraber dışarı çıkmaları mümkün müdür?




 

Evimize çok yakın bir kahvecide bir kedi doğum yapmış ve mekanı işleten 2 kardeş bakıyor haftalardır kedilere. Yavrulardan biri hastalanınca beledye veterinerine götürmüşler ve orda çok ilgilenilmemiş anladığım kadarıyla. Ben de özel veterinere götürdüm kediyi. Her sabah götürüp veterinere bırakıyorum ve öğleden sonra gidip alıp yine bahsettiğim mekana bırakıyorum. Bir süre daha devam edecek bu durum. O arada başka bir veterinere gitmem gerekecek falan derken beni biraz uğraştırıyor tabii ama şu an önceliğim kedinin iyileşmesi ve isteyerek yaptığım için sıkıntı yok benim açımdan.

Bugün kediyi bırakırken mekanı işleten kardeşlerden biri kediyle ilgilendiğim için hediye aldığını söyleyip verdi bir anda. Hiç beklemediğim bir şeydi ve zaten her türlü hasta bir hayvan görsem tedavisiyle ilgileneceğimi, hediyeye hiç gerek olmadığını falan söyledim ama aldım bir şekilde. Yani o an “kabul edemem” diyemedim. Eve gelince baktım ki bileklik almış. Altın ya da gümüş takı kullanmadığım için anlamadım tam olarak ne olduğunu ama değerli bir şey sanırım. Bu sefer de pişman oldum aldığıma ama hayır diyemedim o an :(

Siz olsanız alır mıydınız? Yani hediyeye “alamam” denir mi bilmiyorum ama hiç tanımadığım biri sonuçta. Şimdi huzursuz hissediyorum bu yüzden. Ne yapmalıydım sizce? :/

 

yani benim fotoğraflarımı kimse beğenemesin istiyorum.
edit: beğenen kişilerin görülmesini engellemek ya da
üstüne tıklayınca hepsini fotoğrafa bakan insanlara listeliyor.


 

8 ay önce İzmir'e taşındım. Ev arkadaşım vardı, app'lerden tanıştığım insanlar vs. derken sosyal açıdan sıkıntı çekmiyordum ilk birkaç ayında. Sonra, İzmir'deki tek reel arkadaşım olan ev arkadaşımla aramı bozup tek başıma bir eve geçtim, dating app'lerden elimi eteğimi çektim derken uzun zamandır karşılıklı oturup 1 bira içtiğim yegane insan gün itibariyle tez danışmanım oldu. İş arkadaşlarıma yaptığım sosyalleşme tekliflerim ısrarlarıma rağmen havada kaldı, ben de insanların peşinde koşuyormuş gibi görünmek istemedim daha fazla.

Yalnızlık çekiyorum ve bunu dating ve dating appler yoluyla gidermek istemiyorum artık. Gaming işlerine hiç meraklı değilim, ama discordda bildiğiniz alternatif konularda kanallar varsa onları takip edebilirim. Fakat en temelde, fiziksel, reel sosyalliği özledim. Küçük de olsa gerçek bir sosyal çevre istiyorum, uzun yıllar da iş ve okul durumundan burada olacak gibiyim. Arkadaşlarımı genellikle gittiğim okullardan edinirdim, şimdi okulum aynı zamanda işyerim olunca ve ordaki insanlar da böyle yapınca bug'a girdim.

Nasıl olacak bu işler? Tavsiyelerinizi alırım.

 

merhabalar

iş-ev arasında sıkısıp kalan ve bekar vs ilişkisi olmayan insanlar, neler yapıyorsunuz, akşamlarınız ve hafta sonlarınız nasıl geciyor?

ben çok sıkılıyorum da. sizleri merak ettim.

iyi akşamlar

 

Yakın zaman önce ayrıldığımız eski kız arkadaşım, daha yeni tanıştığımız zamanlar laflarken "Senin o taraflarda oturan bir arkadaşım var benim, önceden de ara sıra onunla görüşmek için senin oralara geliyordum" demişti, muhabbet esnasında ismini de geçirmişti.

Geçtiğimiz günlerde bir dating app'te takılırken, mesafemizin 1 km olduğu biri çıktı karşıma. O an hem isminin çok sıklıkla denk gelinen bir kadın ismi olmaması hem de mesafemizin bu derece yakınlığı, "geçmişte bahsettiği kişi olabilir mi acaba" diye düşündürdü. İsmini, eski kız arkadaşımın Instagram arkadaşları arasında arattığımda gördüm ki, evet oymuş.

Kafamda iki soru var;

1. Ben onu bilmiyordum ama kız benden haberdar mıdır acaba? Bildiğini açık etmiyor olabilir mi? İlk beğeniyi de o bana atmış. Zira ben onu beğenince hemen eşleştik.

2. Eski kız arkadaşın bir arkadaşıyla görüşmek, ilerlemek, etik açıdan sıkıntılı bir durum mu sizce? Başlangıç iletişimimiz de gayet güzel ve enerjisi yüksek gelişti yani, böyle giderse kesin bir şeyler olur.

 

Bir uyumluluk hissi yaşıyor musunuz? sosyal olarak birinin uyumlu olduğu düşüncesini sizde oluşturan temel şeyler nedir?

Göz kontağı kurarak konuşması, dikkatini vermesi, konuyu takip etmesi, dostane jestlerinize karşılık verebilmesi vb.


 

ben bu teselli konuşmalarını anlayamıyorum yapamıyorum

mesela bir yakını hasta
düz mantık olarak doktor değilim yapabileceğim hiç bi şey yok

geçmiş olsun, Allah şifa versin, zor bir durum, doktor araştırayım mı, yorulursan ben de geleyim vs.

ya da yarın çok zor bir sınavım var
ders konularını bile bilmiyorum

ne bekliyor insanlar zor durumlarını paylaşınca
nasıl bir muhabbet dönmesi gerekiyor

 

Selamlar,
Nişanlımla 4 gün önce bi tartışma yaşadık. Tartışmada kendisi haksızdı. İş yerinde yaşadığı bi problemden dolayı öyle değil bu şekilde tepki ver sürekli senin iyi niyetini kullanıyorlar gibi bi yorumda bulundum. Gece de evde mi yoksa iş yerinde mi olduğundan emin olamadım ki şüphelenmekte de haklı çıktım. Kendisi o gün izinli olmasına rağmen yardımcısının işini yapmaya gitmiş. O işi bizim yıldönümümüzde bile ertelememişti. Olay bu şekilde gelişti ve “bırak beni” psikolojimi bozdun gibi cevaplar verdi. Çok büyük şok içindeyim. Ben onunla tartıştıktan sonra uyuyamayan bi insanım, onun 4 günden beri gram umrunda değil. Haftasonu ales’e gireceğimi bildiği halde ne sordu, ne de geldi. Sözde yanımda olacaktı.

Siz sevdiğiniz insana karşı böyle çıkışta bulunabilir misiniz? Ne kadar süre tartışmanın etkisinde kalırsınız?
Bu küs olma, konuşmama, mesaj atmama olayları bana çok çocukça geliyor. Tartışmadan sonra küs uyuyan insanlar yeteri kadar birbirine ait değildir benim için.

 

Merhabalar. 3 yıllık bir ilişkim var. Sevgili olduğumuzdan beri farklı şehirlerdeyiz. Uzak mesafe denemez aslında. 1,5 saatten az bir sürede buluşabiliyoruz. Ama şimdi iş durumu nedeniyle bu süre 2, 2,5 saate çıkabilir. Aslında yine uzak mesafe sayılmaz ama hemen gidilebilecek bir mesafe de değil.

Size sormak istediklerim şunlar.

1. Sizin uzak mesafe ilişkiniz en çok ne kadar mesafeydi ve ne sıklıkta ne kadar ay/yıl boyunca sürdürdünüz?

2. Aynı şehirde yaşayan sevgililer haftada kaç gün, ne kadar sürede görüşüyorlar?

3. Farklı şehirlerde yaşayan ama buluşma süresi 3 saati geçmeyen sevgililer haftada kaç gün görüşüyorlar? Yol ücretleri sizi zorluyor mu?

4. İş için ya da sevgilinizle buluşmak için en fazla gittiğiniz mesafe ne kadar? Kaç araç değiştiriyorsunuz? Ben son işimde 2 saat gidiş, 2 saat geliş şeklinde 4 saatimi yolda harcıyordum. Üniversitede de buna benzer şekildeydi. Sizin yol maceralarınız ne durumda?

Bunları aslında biraz motivasyon olabilir diye soruyorum. Motivasyona ihtiyacım yok ama yine de 2, 3 saatin çok olmadığını duymak iyi hissettirebilir. Teşekkür ederim cevaplar için. Son olarak bu durum taşınana kadar ya da evlenene kadar böyle devam edecek. Belirsiz bir durum değil.

 

Merhaba. Daha önce buraya bir olay yazmıştım 23 yaşında bir ciftiz, mühendislik okuyoruz. Ben kız tarafiyim. Iki yıldır birlikteyiz. Bir yıldır birlikte yaşıyoruz.Sevgilimin ailesiyle tanışmak istedim geçtiğimiz aylarda, ailesi aşırı tutucu, müslüman ve benim ailemin mezhebi yüzünden tanismak istemediler. Sevgilimle tartıştık vs, şimdi ise daha sıcak bakiyorlarmis ama bu sevgilimin sözü. Pazar günü mezun oluyor. Mezuniyet törenine katılmam planlandı ama ailesi de orada olacak ve ilk gorusmemiz olacak. Gitsem mi, bilmiyorum? Ne yapsam?




 

Çok kısa süreli bir şey yaşamıştık geçmişte. Anlaşamadığımız için değil ama o dönemki bazı şartlardan dolayı çok erken bitmek durumunda kalmıştı. 7 yıldır da hiç iletişimimiz olmamıştı kendisiyle.

Geçen gün tesadüfen Instagram'da bir şekilde profili karşıma çıktı. 7 yıl sonra onu yeniden ilk kez görmüş oldum. Fotoğraflarına baktıkça o an içimde acayip bir sıcaklık hissettim, yeniden bir iletişim kurabilmeyi çok istedim. Fotoğraflarının açıklamalarındaki bazı detaylardan bu dönem sevgilisi olmadığı da anlaşılabiliyor.

Yazsam ya sallamaz/yazarsa da soğuk bir dille yazar ya da sıcak bir dönüş yapar, neticede kaybedecek bir şeyim yok. Ama nasıl bir bahane ile ona yazsam diye düşünüyorum, aklıma bir şey gelmiyor. 7 yılın ardından çıkıp "Naber, ne var ne yok" da denmez yani :)

Nasıl bir giriş yapabilirim, önerisi olanlar var mı acaba?

 

Selamlar, ben minyon biriyim, şu anki erkek arkadaşım da biraz uzun bir bey. Geçen ailesiyle konuştuğunda (kendi babası uzun, annesi de benim gibiymiş) babası geyik yapmış yok muydu uzun boylu biri diye, sonra annesine bakmış geyik yapmışlar. Bama gelip anlattığında alındım ama öyle böyle değil, bu zamana kadar ne böyle düşüncelerim oldu ne de boy takıntısı. Ayakkabı bişe seçer oldum. Anlattığına göre babası annesine takılmak için söylemiş ama kendimi kötü hissediyorum gerçekten bu konuda, boy konusunda. Sonra üzerine tartışmalar tartışmalar git uzun birini götür ailene demeler hahaha çok saçma ama öyle boyumu takıntı haline getirdim, çok kötü hissediyorum help.




 

yüzyıl sonra birine aşığım aslında ilk fiziksel olarak beğeniyordum sadece ama sonra işler karıştı. duygularım çok yoğun geldiğinden bir panik hasıl oldu bünyemde hem adım atmak istiyorum hem çekingenliğim ve kırılma korkumdan kendimi geri çekiyorum. bu kişinin beni beğendiğine eminin fiziksel olarak ama ben daha derin bir şeyler istiyorum ve açıkçası flörtöz biri olduğundan pek güvenemiyorum. mesela şu an bu kişiyle ilişki yaşamak istesem ve biraz çabalasam olur ama dediğim gibi duygularım çok yoğun olduğundan en ufak bir terslikte inanılmaz kırılacağımı biliyorum bundan kendimi sağlama almak istiyorum. ufak tefek övgüler yapıyor, arkamdan beni övüyormuş karakterimi vs, çok ufak değişiklikleri bile fark ediyor görüntümde, arada bakışını yakalıyorum vs vs ama yüzeysel şeyler bunlar. işte kimseye anlatamadığımdan biraz iç dökme olsun istedim bir de bana karşı duyguları olduğunu nasıl anlayabileceğime dair görüşlerinizi paylaşırsanız sevinirim.




 

Cok guzel hayatlar,cok guzel insanlar var be.
Her gece bakip ic cekiyorum.Ve asiri mutsuzum.
Ulkedeki genel mutsuzlugun nedenlerinden birisi bu olabilir mi?


 

yaklaşık 1.5 sene önce ayrıldık. hızlı başlayan ve biten bir ilişki oldu. karşı tarafla (k) bir tartışma çıktı ve daha sonrasında karakterlerimiz farklıydı deyip bitirdi. 2 ay sonra tartışmalı olayla ilgili üzgünüm deyip özür dileyen bir mesaj attım dönüş bile yapmadı. 4 ay sonra tedadüf yüz yüze karşılaştık ve yüzyüze hızlıca konuştak sonra ayrıldı. konuşmak için bir davet içeren bir mesaj atmıştım. hiddet dolu bir daha seninle konuşmak istemiyorum. asla benimle iletişime geçme şeklinde bir mesaj attı. (daha sonradan öğrendiğim kadarıyla bunu arkadaşları atmış). geçtiğimiz günlerde ise o beni sokakta görmüş ve şu şekilde yazmış: seni geçen gördüm sana hak etmediğin bir şekilde davrandığımı fark ettim (arkadaşlarının attığı mesajı diyor) özür dilerim benim düşünlerim değildi. ben isterdim ki seninle hala selamlaşabilmek hatrını sorabilmek bir kahve içmek isterdim güzel vakitlerin hatrına fakat o günler zor günler geçirdim sana da yansımaları oldu kusura bakma şeklinde. sonra tekrar özür diledi benim cevabıma binaen ve buluşma teklif etti.

açıkçası eğer tekrar birliktelik istemiyorsa onunla görüşmek beni üzecek. sizce tekrar başlamak için yeşil ışık mı yaktı yoksa sadece görüşmek mi istiyor? eğer arkadaşları mesaj attıysa o dönem de düzeltebilirdi beni görmesiyle ve 1 sene geçmiş olmayı neden beklediğini anlamıyorum.


 

İlişkisinde çok tartışma yaşayıp sonra düzen tutturabilen var mı? Yoksa bitirmek mı gerekiyor?




 

Merhaba herkese direkt konuya giriyorum. Sevgilim bizdeydi ve evde film izliyorduk. Daha sonra kahve molası için mutfağa indik ve o sırada köpeğimle fotoğrafını çekti. Fotoğrafı editleyip paylaşacaktı. Biraz uzun sürdü telefonda işi o sırada ben de sigara içtim ve bir şeyler atıştırdım. Hasta olduğumdan kahveyi içerken biraz hüpürdeterek içtim ve de hastayken sigara içmeme bayağı bir söylenip kızıp yukarı çıktı. Ben de bir 5 dakika sonra yukarı çıktım filmi başlattım konuşmadan. Bu hala telefonuyla ilgileniyordu. Sonra filmi başlatmama da kızıp diğer odaya gitti kapısını kapattı. Ben de bu kadar telefonla uğraşmandan rahatsız oluyorum gereksiz yere azar işitmemden rahatsız oluyorum dedim. Perşembe akşamı 9 falandı odalara çekildiğimizde. Sabah kalktık pek fazla konuşmadan işlere dağıldık. Sonra o gün akşam mesaj attı eve geldim diye. O zamandan beri konuşmuyoruz. 1 yıla yakın süredir devam ediyor ilişki ama son zamanlarda biraz arttı tartışmalar. Biraz umursanmadığımı düşünüyorum sizce ne yapmalıyım?




 

İlk aklıma gelen kararı uygulayamayıp hep pişman oluyorum şu sıralar. Günlük yaşantıda basit olaylarda oluyor çoğunlukla ama bunlar beni eksik hissettiriyor. Basit bir örnek, otobüse bindiğimde zamanında butona basmayıp yanlış yerde inmem bile içime dert oluyor, çünkü kararı o an hızlıca almıyor/alamıyorum. Ya da taksiye binsem mi deyip aman ne gerek var dediğim ve otobüsle gittiğim yere geç kaldım geçen. İkisi de ulaşım temalı oldu ama tek bunlar değil. Bilmiyorum ne yapmalıyım kafama takıyorum kiminin umursamadığı bu şeyleri.




 

Ekşi Duyuru yokken procrastinate edemedim, hep çalışmak zorunda kaldım. Çok sıkıcıydı. Resmen elimdeki çeviriyi bitirdim bir haftada.

Welcome back Duyuru, umarım bu bahaneyle misler gibi güncellenirsin.


 

Son zamanlarda hayal aleminde kaybolduğumu hissediyorum. Hani çok güzel bi film izlersiniz de bittiğinde bi boşluk oluşur gerçek hayat bi tatsız gelir. Bu hisse benzerini yoğun yaşıyorum. Bazı hayaller kuruyorum örneğin müzik dinlerken. O kısım bitince çok kötü bi his kaplıyor içimi. Hayallerde yasamam yeni bi olay değil hep vardı. Ama bu kadar içinde yaşamıyordum. Günlük hayatımda daha gerçek şeyler vardı yoğunluk vardı hayale pek vaktim kalmıyordu sanırım ya da gerçek yasantim yetiyordu. Hayal kurmakta sorun görmüyorum hayalini kuracak bir şeyler olmasaydi daha kötü hissederdim. Sorun sanırım biraz abarttım. Bi isteğim/hayalim olduğunda ona kilitleniyorum. Sanki onun dışında iyi bir şey gelişse de mutlu olmayacakmışım gibi. Ama mutlu olurum bunu biliyorum. Hiç beklemediğim aklıma bile gelmeyen gelişmelerle havalara uçtugum oldu. Hayalini kurduğum şeye öyle odaklaniyorum ki ( Bu bi iş için emek sarf etmek gibi değil. Imagine boyutunda kalması gibi daha çok. ) diğer ihtimallere enerji ayırmıyorum gibi geliyor artık. Veya emek harcamiyorum fırsatları kaçırıyorum gibi geliyor.

Biraz karışık hissediyorum ama olabildiğince anlatayım. Isteklerime güvenmiyorum artık. Bunun önceki yanlış seçimlerimle ilgili olduğunu düşünüyorum. Sanki hep yanlış olanı ya da en azından doğru olanı değil de diğerini seciyormusum istiyormusum gibi hissediyorum. A şehrinde yasamak çok konforlu ve iyiyken B şehrinde bi tık daha kötü şartlar varken Byi seçmek gibi. Ve bu malesef genelde B'ye gidip işler kötü gidince hayal kırıklığına uğramakla sonuçlandı. Gerçekten de yanlış seçimlerim yüzüme çarptı genelde. Bazen de isteklerimi seçmek bana iyi hissettirdi ama kararsizim. İsteklerimin peşinden gitmek için kendime daha doğrusu isteklerime güvenemiyorum artık. Kendimce isteme sebeplerim oluyor bana iyi gelmesi bana iyi hissettirmesi belli ihtiyaclarimin karsilanacagini düşünmem gibi. Öyle körü körüne ben bunu istiyorum da demiyorum. Ama bilemiyorum artık bu anlamda kendime inancım çok azaldı.

Bu sebeple yeni bir karar vermek, seçim yapmak korkutucu geliyor. Hayal kurmak konusunda da bu ara imagination olayı pek yaygın. Isteklerini zihninde canlandır diye filan. Yanlış veya işlevsel olmayanı bana uygun olmayanı hayal etmek istemiyorum. Sonunda vazgeçmek zorunda kalacağım biseyi hayal etmek istemiyorum artık. Ama neyin iyi seçenek neyin kötü olduğunu nereden bilebilirim?

Hayale kaptiriyorum kendimi ayrıntısına kadar düşünüyorum. Sonra başka bi zamanda bu hayal çok vasat veya "boş" hissettirebiliyor bana. Sonra tekrar aynı seyi hayal ediyorum olabilecek durumları ideallestiriyorum kafamda ve son zamanlarda da gerçek hayatta karşılığı olmadığı için biraz buruk oluyorum.

Bu ara boş vaktim çok var. Kendi kendime kaldigim için kafam böyle calisiyor diye düşündüm. Yoğun olduğum dönemler aklıma geldi. Bi şekilde bi karar veriyorum bu kadar üstüne düşünmeden ve akışında gidiyor yoğunluk varken. Hayal kurmaya pek vakit olmuyor. Ama o zaman da yanlış karar vermek veya pek de iyi olmayana karşı arzu duyma riski artabiliyor çok fazla ölçüp biçmeye vakit olmadığı için. Ne zaman yoğun bi dönem geçirsem sonrasında o dönemden geriye kalan pisliği hatayı kötüyü temizleme, ders çıkarma hatalarini görme dönemi yaşıyorum. Böyle olunca da hep hata yapıyormuşum gibi geliyor. Oysa her ders çıkarma döneminde bak bunlara dikkat edeceğim şunları yapmayacağım vs diye sonuçlar çıkarıyorum kendime. Sonra pat yepyeni aklıma gelmeyen yeni hatalar yapmışım.

Böyle hisseden var mı? Yalnız olduğumu düşünmüyorum. Fikirleriniz neler?

 

Birkaç yıldır hiç tanımadığım insanların sosyal medya hesaplarına düzenli olarak bakıyorum. Bunlar öyle popüler olmayan ama hayatları eğlenceli gözüken insanlar oluyor genelde. Bir iki hafta bakmadığımda aklıma geliyorlar, aklıma geldiklerinde de 5-10 dakika bakıp çıkıyorum ama çok garip geliyor bu durum. Bir süre sonra o kişiyi unutsam bile yerlerine yeni yeni tanımadığım kişiler geçiyor. Benzer durumda olan var mı? Anormal mi sizce bu durum?




 

Merhaba,

İki farklı ofiste çalışıyoruz. Bundan 3 ay önce hepimiz yüksek lisans başvurusu yapıyorduk ve benzer yerlere başvuru yapıyorduk. Benim odamda sadece ben, diğer odada 3 kişi başvuru yapıyordu.

3 ay önce arkadaşlar yardımlaşalım, sınavları birbirimize haber verelim vs diyerek bi whatsapp grubu kurdum bunlarla, yükseklerin başvurularını ve takiplerini ben yazıyorum. Arkadaşlar yarın bu sınav var unutmayın, arkadaşlar şu gün şu başvuru son unutmayalım vb. O kadar fazla başvuru var ki, yardımlaşalım unutmayalım tarihleri diye.

Bu süreçte arkadaşlardan ikisi bi bilim sınavını beraber yapıp, kopya çekiyorlar odaca ve ben diğer odada kalıyorum. Bu arkadaşlar sınavdan geçiyorlar ama ben kopya çekmediğim için yeterli puan alamıyorum ve mülakata giremiyorum. Başka bi zaman da, bunlar bana sınav olduğunu haber vermiyorlar, ben de yıllık izinden geri dönmüşüm o gün, tesadüfen sınavı öğrenip son dakika sınava giriyorum vs.

Başvuru işleri vs bitince de bi tanesi bir şey demeden whatsapp grubundan çıkmış gitmiş.

Ben de baktım bi ben çabalıyorum, keriz gibi hissettim kendimi. Puanlarımız yakın, onlar benim rakibim olmalarına rağmen hiçbir şeyi gizlemedim sürekli verici davrandım.

Son bir başvuru kalmıştı, aylar öncesinden bana üni başvuru almayacak dedi arasından bi tanesi, ben de hem sözlü hem yazılı olarak bu üniversiteyi aradığımı, başvuru alacağını ve tarihlerini söyledim. Şimdi onlar bu başvuruyu unuttular gibi gözüküyor, ben de açıkçası bi daha kimse iyi olsun diye peşlerinde koşmamaya karar verdiğim için söylemeyeceğim demiştim, ama vicdan yaptım. Kasıtlı olarak söylemiyor gibi oluyorum. Halbuki bilim sınavına gözleri önünde çalışıyorum, sorsalar söylerim yani sınava çalışıyorum diye ama durup dururken peşlerinden koşmuyorum hadi başvuru yapın diye.

Hem kendim o kadar çabaladım ki onlar iyi olsun diye, verdiğim çabamdan dolayı öfkemden, hem de onların benim rakibim olmasından dolayı (ben değil de onlar kabul alabilir, sınırlı kontenjan) söylemediğim için başvuruların açıldığını, kendimi suçlu hissediyorum. Bu arada arkadaş dediğim, bunlar 4 aydır birlikte çalıştığım, burda tanıştığım insanlar. Sizce ne yapmalıyım?

 

Hani bazen hayatımızda yeni birileriyle tanışamadığımız, uygun birilerini denk getiremediğimiz dönemler olur.

O tür dönemlerde, iletişimi kesmiş olduğunuz eski takıldıklarınıza/kız arkadaşlarınıza whatsapp'tan yazar mısınız veya direkt arar mısınız?

"O kadar zamanın ardından hayırdır, nereden çıktın şimdi?" diye terslenir miyim diye ben bundan hep bir çekinirim. Olumsuz geri dönüş alacağıma hiç yazmayayım daha iyi diye düşünüp baştan gurur yaparım, yazamam.

Siz ne yapıyorsunuz?

 

Laptopta, drive’da vs saklıyor musunuz eski fotoğraflarınızı? Binlerce fotoğrafı videoyu silmeye kıyamayan sayılı manyaklardan biri miyim diye düşünüyorum bazen. Açıp bakmıyorum da çoğuna tekrar. Duruyorlar öyle. Gerekli gereksiz hepsi var.




 

İlk ve son dizisindeki deniz ve barış karakterlerini çok gerçekçi buluyorum . Yalniz ben ikisi de kendince kötü geçmişe sahip olmalarıyla kısıtlı kalacak sanmıştım. Yani tamam hiçbirimiz çocuklukta kitaplara baka baka ideal şekilde büyütülmedik. Herkesin bağımlılık, yetersizlik, değersizlik gibi şemaları olabilir belli bir düzeyde. Barış karakteri bana daha hafif düzeyde geliyor en azından içgörüsü daha fazla hatta yönlendirmeye açık birisi olduğu için sorumluluk alma, partnerine yardımcı olma konularında eğitilebilir gibi geliyor. Ama deniz karakteri profesyonel yardim almalı bence. Özellikle son bölümde kendine zarar vermesi ve konuşurken "ulaşılabilir" olmamasıyla böyle düşündüm. Son bölüme kadar özgür kız ve asi geliyor ama bence uyumsuz karakter yapısından çok psikiyatrik bozukluğu gösteriyor davranışları. Böyle "çılgın" karakterler toplumda bi şekilde kabul halinde bence ama deniz karakteri "marjinalden" daha fazlası degil mi? Yoksa gercekten de boyleler mi? Barışı asagiladigi ustune gittigi sahneler cok fazla geldi bana. Mizaci farkli da olsa normal birinin davranislari degil

Ben mi yanlış düşünüyorum barış karakterinde görmediğim bi sıkıntı mı var? ikisi bana hiç de eşit durumda gelmedi. Karakterler analize açık olduğu için yorumlarınızı merak ettim.


 

Dışarı çıkınca veya sosyal medyada birçok güzel kız görüyorum fakat sevgili olamıyorum. Son 5 senedir bu döngüden çok az çıktığım oldu onlar da uzun süreli ilişkiler olmadı çünkü benimle ilişki kuranlar yoklukta gideri olanlardı ben de devam ettirmek için istekli olmadım haliyle. Yüzyüze muhabbet kurduklarım da bana taciz ediyormuşum gibi davrandı sapık gibi hissettirdiler. Bu durumda ben napacağım bilemiyorum. Maddi durumum iyi evlenmek de istiyorum fakat yasadiklarim bunlar. Örneğin işyerinde gördüğüm farklı ofisteki kızlarla nasıl sevgili olabilirim?




 

sb…




 

Bir şey takmam gerekiyor mu? Ya da ne olmalı? Evde yüzük takılacak ayrıca bir nişan töreni olmayacak. Çeyizine dair alınacak bir şeyi kalmadı sanırım her şeyini aldı. Ne yapmalı bilemedim:/




 

29yaşında erkeğim, kendimi bazen evliliğe uygun görmüyorum, ama yalnızlık da eğer buna mahkumsan çok zor bir şey gibi geliyor.

Sizce evlenmemek uzun dönemde mental anlamda sağlıklı bir şey mi? Buna karar versem pişman mı olurum?


 

Babam 2-2.5 sene önce kalp krizi gecirdi. Sonra annemle beraber sigarayi bıraktılar.
Şimdi tatile geliyorum pandemide tekrar basladiklarini soylediler o kadar zaman bıraktıktan sonra.
Öyle günde 2-3 tane de değil, babam bir paket iciyormus.

Gerizekali misiniz demek istedim, çünkü birakmalari icin cok ugrastim ve aklı başında bir insanin zarari her yere yazılan bir şeye tekrar baslamasini çözemiyorum.
Simdi bir yanim ne haliniz varsa görün demek istiyor, 56 yaşında insanlar. Bu saatten sonra sunu içmenin zarari artık direkt görülecek.
Haftasonu yanlarindayim nasil konuşayim bilemedim.
Baya üzduler beni, hayal kırıklığına uğradım.

Yanlarinda da değilim, ileride içmiyoruz diyip içseler de bilemem.

Buraya yazmamin sebebi ne onu da bilmiyorum.
Kanser bekliyolar herhalde bırakmak için, başka açıklaması olamaz. Ucuz da değil, emekli insanlar. Ne para olarak ne sağlık olarak hiçbir mantığı yok.

Var mı böyle uğraşan içinizde? Başarıya ulaşan var mi? Biz de ulaştık diyorduk ama gördük geri döndük işte.

 

Yaşım 29.

Hem minyon oluşum hem de baby face oluşum sebebiyle iş hayatında hep geri planda kalıyorum. Özellikle karar süreçlerinde hep es geçiliyorum. Bu gibi durumlarda hep yöneticim muhatap alınıyor, sözüm para etmiyor. Oysa işi en iyi bilen kişi benim. Burada benim işleri elime yüzüme bulaştırmam da söz konusu değil, yöneticim bildiğin gelip "sen o toplantıda o işi bana bırak" veya "şöyle konuş, böyle bir mail at, şunları şunları yaz" şeklinde en başından konuşuyor, aklınca yönlendirme yapıyor. Hep bir güvensizlik var.

Mesela ortak iş yaptığımız, farklı bir ekibin lideri gelip benimle bir projenin akıbeti hakkında konuşmuyor, gidip yöneticime soruyor. Oysa işin tamamını yapan kişi benim. Bir de herkesle iyi geçinmeye çalışıyorum, sanırım bu beni iyice sönük birisi yapıyor. Başkalarının talepleri hemen kabul görürken benimki hep dirençle karşılaşıyor ve insanlar ya enayi yerine koymaya çalışıyor ya da istediğim şeyi yapmamak için direniyor.

Bu durum terfi almamın da önüne geçiyor, çünkü baksan tipime, yeni mezun dersin. Bu yüzden işimde çok iyi olmama rağmen hiç erken terfi almadım. Bunu da çok iyi biliyor herkes, yani işimde 1 numara olduğumu çok iyi biliyorlar ancak terfi verilmiyor.

Öte yandan bazı insanlar var, aynı ölçüde emek verdiğimiz projelerde onlar daha ön planda oluyor.

Ben bu sorunu nasıl aşarım?

 

Beyaz tenli ve kara kaşlı, kara gözlüyüm. Kaş rengimden dolayı garip durduğu için saçımı açık renklere pek boyayamıyorum. Üç yıldır saçlarım kendi rengi olan koyu kahve ve uçları da kızıl. Şuna benziyor biraz, encrypted-tbn0.gstatic.com

Tamamen simsiyah yapsam nasıl durur sizce? Beni sert göstereceğini söyleyenler oldu ama ben biraz tombul yanaklı, yuvarlak ve çocuksu bir yüze sahibim. Ne kadar sertleştirebilir ki siyah saç benim bu yüzümü? Hem belki biraz da olgun gösterir, bu şekilde hala 17 sananlar oluyor beni.

Neyse, çok uzattım. Siz kadınlarda tamamen siyah saçı nasıl buluyorsunuz?

 

Flörtü davet etmelik date önerilerinizi alabilir miyim?

Örneğin:

- Eymirde bisiklet sürmek

- Bilmem nerede şarap tadımı

- Bilmem neredeki lunapark vb.

Bu tarz önerilerinizi bekliyorum, bildiğiniz güzel mekanlar falan olabilir.

 

iklim krizi, mülteci sorunu gibi gibi büyük ölçekli toplumsal konulardan ziyade

x yakınımın şöyle bir hastalığı var.
şu kadar kredi ödemem var.
şu dersi geçemezsem mezun olamayacağım.
iş bulamıyorum.

gibi spesifik kişisel konuları kastetmek istedim.

 

Yaşlılık dediğim, yüzde, gözlerde eski ışıltının kalmaması gibi ufak tefek fakat farkedilir şeyler.