Ekşi Duyuru

Profil sahibi görebiliyor mu bizim izlediğimizi?
Normal story postunda görebiliyor tıklayıp kim izlemiş diye. O tamam
Benim dediğim sabitlenmiş hikayeler oluyor onları izlediğimizde çıkıyor mu adımız
İnstagram bu arada

 

Merhaba arkadaşlar,

Son 1 haftadır nereden estiyse CS Go'ya dadandım. Aslında multi oynamak pek tarzım değildir. Bayağı eğlenceli gelmeye başladı, bir de şu hileciler olmasa.

Her neyse dün gece Deathmatch atıyordum. Elin birinde karşı takımdaki biriyle bayağı tatlı tatlı rekabet ederken buldum kendimi. Bir o vuruyor, bir ben. Oyunun deyimiyle birbirimizin azılı düşmanı olmuştuk. Böyle giderken bu arkadaş benim dikkatimi çekti, Steam profilini falan inceledim, profil resmine ve bilgilerine bakılırsa hoş bir Alman hanımefendi olduğunu gördüm, yalan değilse tabi ama yalan gibi de durmuyordu.

Her neyse maça devam ediyorduk ve 1 el daha attım, rekabetimiz hala devam ediyordu. Saat bayağı geç olduğu için el bitince çıktım ama hanımefendi de aklıma takıldı. Steam'den aradım ama bulamadım. Tekrardan aynı haritaya girdim ama onun olduğu maça atmamış sistem.

Tam yapacak bir şey yok artık kafasına girmişken bir de ne göreyim! Hanımefendi beni eklemiş. İkimizin kalbi de temizmiş. Gözlerime inanamadım. Biliyorum pek bir şey beklememek lazım ama onun beni eklemesiyle şok oldum. Çok tatlı bir anıydı.

Bu arada multici olmadığım için sadece 1 arkadaşım vardı Steam'de, okuldan samimi bir arkadaşımdı zaten o da ama onunla da iletişimi kesmiştim. İlk yabancı arkadaş olduğu için de yeri ayrı. Bir şey beklemiyorum ama yine de yükseldim. Siz ne düşünüyorsunuz? Teşekkür ederim.

 

yaklaşık 3 haftadı calışmıyorum. yani işten cıkmadım ama proje bitti ve dinleniyoruz. açıkçası cok sıkılıyorum. sadece bir şeyler izleyip nette takılarak geçiyor zamanım. bazen de akşam köpeği yürüyüşe cıkarıyorum. sevgilimle yaşıyoruz ama o ofise gidiyor yani evde tekim. kitaba başlıyorum devam edemiyorum. arada resim çiziyorum hemen sıkılıyorum. normalde boş vaktimiz olsa keşke deriz ama olunca da böyle mal gibi geçiriyorum. kendime deger katacak bir şey yapmıyorum.

bu kadar sıkılınca da sıkıcı biri oldugumu düşünmeye başladım. sizin günleriniz nasıl geçiyor? ne yapsam?


 

Böyle bir şey mümkün mü? “Sana bayılıyorum sen de bana bayıl istiyorum” denmesi mesela? Ki bu tarz duygusal yaklaşımlar doğuracak hiçbir harekette bulunulmadı.

Edit: Daha önce de benzer bir şey olmuştu. Bu tarz durumlarda kendimi mahçup hissedip karşımdakini teselli etmek mecburiyetinde hissediyorum kendimi. Bu nasıl aşılır?


 

sizin için kişisel alan nedir? telefonunuz mudur? ben telefonu sadece iletişim aracı olarak görüyorum bu yüzden telefon karıştırılınca 'kişisel alanıma saldırdın !' gibi bir şey hissetmiyorum. kaldıki sözlüktede başlıgına bakarsanız telefon karıştıran cogu insan aldatıldıgını ögrenmiş.

bu konuda ne düşünüyorsunuz. telefon karıştırdınız mı, karıştırır mısınız? size yapıldı mı.


 

İnsanlar genel olarak mutsuz,isteksiz.
Arkadaslik iliskileri bitik.Samimiyet yok.Kimsenin birbirine tahammulu yok.
Onumde cok engel olmasina ragmen mutlu olmaya calisiyorum ancak kimsede bunu goremiyorum.
Sosyal medyadan dolayi insanlar birbirini begenmiyor,herkes birbirine kusur buluyor.Bir mukemmeliyetcilik yarisi var.
Sizlerde durum nedir?,benim mi cevrem boyle?,
(Dalga gececekler konuyu trolleyecekler lutfen yazmasin,zaten burda ki bazilarindan dolayi hicbir sey yazasimda gelmiyor).

 

Karşılıklı hoşlantimiz var, ilk kez bu hisler ile birlikte görüşeceğiz

2-3 saat sonra


Ne önerirsiniz? Biraz heyecanliyim da :D

 

Kısa bir süredir flörtleştiğiniz kişinin son sevgilisinin hala beraberlerken 1-2 sene önce hastalık sonucu vefat ettiğini, o zamandan sonra ilk kez flört ettiği kişinin siz olduğunu öğrenseydiniz bu size ne düşündürür ya da hissetirirdi? Ya da arkadaşınız böyle biriyle flörtleşmeye başladığını söylese ona herhangi bir şey söylemek ister miydiniz?




 

Bunu anlatmaktan çok utanç duyuyorum ama gerçekten hastalıklı bir durum olmaya başladığını farkettim. Ne yapabilirim bilemedim.
Geçen yıl erkek arkadaşımla ayrıldık. Ve 1 yıldır hala unutamadım. Kendimi anormal gibi hissediyorum. Utanıyorum da aynı zamanda.
Kimseyle tanışıp konuşamıyorum. Ne zaman birileri tanışmak istese hemen aklıma eski sevgilim geliyor onu aldatmisim gibi hissediyorum. Başka birisiyle görüşemiyorum kesinlikle, ne zaman yeni birisi olsa hep aklıma o geliyor.

Barışmak çok istedim ama kabul etmedi bu arada. Ayrılma sebebimiz uzak mesafeydi, evlenmek istemiyordu, ilgisizlesmisti. Ama özlüyorum :'(

Benim gibi olan var mı?

 

Tr de yaşayanlar nerede?




 

Çevrenizde gördüklerinizi yada kendi başınızdan geçen varsa nasıl bitti. Kızın gözü açılıp ben bu çirkinle ne yapıyorum mu dedi?




 

Bekliyor sizi




 

Kisilik olarak süper bir insanla tanisiyorsunuz, kafa yapiniz süper uyuyor, zevkleriniz, hayattan beklentileriniz hersey uyumlu ama eften püften fiziksel özelliklerden dolayi (kisa boy, fazla kilo, kalcasinin capi, yüzünün simetrisi, sesinin tonu vs) o kisiden fiziksel olarak etkilenmiyor ve teoride cok güzel olabilecek bir birliktelige bir an bile sans vermiyorsunuz. Ya da iste bunlari arka plana itip bir sans vermeye kalkiyorsunuz ama bir süre sonra bu fiziksel cekim hissetmeme halini asamayip daha da bombok ediyorsunuz. Bu durumun iki tarafini da zaman zaman yasamis biri olarak cok sacma geliyor bana.




 

bugun acilan bir duyuruyu baz alarak soracagim:

arkadaslar nerede bu evlilik / cocuk istemeyen insanlar (kadinlar diye biraz daha daraltayim)? herkes belli bir yastan sonra evlenecek insan arayisinda gercek hayatta ama internette tam tersi.

yaslari cok genc olan arkadaslari tenzih ediyorum, ben belli bir yasa gelip de evlenecek biri olsun demeyen birini goremiyorum. birlikte yasamak vs. degil; bildiginiz evlenmek istiyorlar. kadinlar ise en gec 30undan sonra firsatini bulurlarsa kesinlikle evlenip cocuk sahibi olmak istiyor.

ben uzun bir iliskimi sirf evlilik ve cocuk meselesi sebebiyle noktaladim. ozellikle cocuk meselesi.

bunun disinda da evlenmeden bir iliski surmek isteyen birini gormeyi birakin, cocuk istemeyeni dahi gormedim. benim cevrem cok kisitli herhalde.

size gercekci geliyor mu bu cocuk istemeyen insanlar (ozellikle bu istek kadinlardan geliyor)?

bu istege sahip olmayan biriyle bir iliski yasamaya hazirim kesinlikle. ben mi cok sanssizim anlamiyorum. internette bu insanlari goruyorum ama gercekte karsilasamadim ve moralim bozuldu resmen.

 

Nişanlımın ailesi ile yaşadığı şehire taşındım, düğün planlıyorduk ancak pandemi malum. Nişanlanalı da 1 seneyi geçti. Düğün dernek olmuyor, zaman da geçiyor. Nişanlımın ailesi yazlıkta yaşıyor, normalde kışın oturdukları kurulu ev de var. Bizim işler uzatınca, siz düzen kurana kadar kışlık evde oturun, ufak bir nikah ile de konuyu kapatalım demişler. Normalde boş Evlerini teklif etmişlerdi ancak işler uzayınca evi kiraya verdiler. Şimdi direk insanların evine çökme meselesi tuhaf geldi. Siz olsanız basıl bakarsınız bu olaya




 

Arkadaşlar merhaba,

Aramızda psikolog ya da ilişki terapisti var mı? Ya da damdan düşen de olur. Bekarlar okumasın :)

Özet geçiyorum. 3 yıl süren sorunsuz sevgililik sürecinden sonra evlendik. Sevgiliylen 1 kere bile tartışmadık. Evlilik sonrası farklı bir yere evrilen ilişki çocuk sonrası çook çok farklı bir yere evriliyor. Sevdiğim kişiyle isteyerek evlendim. Aşırı çocuk isteyen sürekli bunun hayalini kuran anaç bir tip hiç olmadım. Uzak gelecek planlarımın içinde e bi çocuğum olur vardı sadece. Bazı özel sağlık sebeplerim dolayısıyla bu planı öne çekmek durumunda kaldık ve bir bebek sahibi olduk. Kızımı çok seviyorum. Çok tatlı kerata. Ama hamilelik süreci, lohusalık süreci, çalışan annenin ev hanımına evriliş süreci derken aşırı yıprandım. Çok mutsuzum. Hayatımın hiç bir döneminde bu kadar işe yaramaz ve mutsuz hissetmedim.

Eşimle severek evlendim ama çok pişmanım evlendiğim için. İyi ki kızım var. Benimle aynı şeyleri yaşayanlar var mı? Nolur bana yalnız olmadığımı ve bu günlerin geçeceğini söyleyin. Teşekkürler.

 

sohbet esnasında karşıdakini de hoş tutmak adına bazen bana ters olan şeyleri onaylıyor, karşımdakine hak veriyor gibi oluyorum. oysa misal başkaları hakkında konuşmak bana bayağı bayağı kötü hissettiren bi şey. karşıdakine sınır çekemiyorum, o da anlamıyor. sonra içim içimi yiyor başkalarının karmasına girdim diye çünkü normalde ben bunu yapmamaya çalışıyorum.

size de olur mu? kendi sınırlarımı karşıdakini küstürmeden ama kendime de zarar verdirtmeden nasıl çizebilirim?

(bu karşıdakini memnun etme güdüsü öyle baskın ki bende anında fark edemiyorum ve örneğin malum kişi ben şöyle şöyle insanlardan hoşlanmıyorum dese o ilişkide onun istediği gibi biri olmaya çabalıyorum. ama bunlar bilinçaltı davranışları. her zaman fark etmek çok zor.)

 

32 yaş e

şu anda böyle bir düşüncem yok. aday da yok. en fazla görücü usülü olur. gidip eş arayacak bir tip değilim çünkü beceremem.

var mı mesela yaşı benden büyük olup pişman olan.

ne bileyim yaş geçiyor, sağlık güzellik gidiyor; 40'ta çocuk olsa "keşke daha erken olsaydı" derim eminim.

teşekkürler.

 

Katharsise nasıl ulaşabileceğinizi biliyor musunuz?




 

Ondan hoşlandığımızı çok büyük ihtimalle bilen kişiyle denk gelince ne yapıyorduk :(
Tam benden hoşlanmadığını düşünüp vazgeçme aşamasındaydım ve görmeyince unuturum sanmıştım. ,ama artık işlerinden dolayı bizim tarafa daha sık gelmesi gerekiyor. (Normalde çok çok nadir geliyordu)
Karşılaştık birkaç kez ama sadece selamlaştık. Her gördüğümde hala üzülüyorum. O an yok olsam keşke diyorum. Acaba artık selam da mı vermesem, kendimi daha fazla küçültmeden, ne yapmalıyım bir sonraki karşılaşmada?
Biraz ergence bir durum gibi ama iş yerinde aşk batağına ben de düştüm ve mantıklı düşünemiyorum.
Önemli olacaksa ben kadın tarafıyım

 

Erkekler, kadının bütün sırtında, belki belinde vs açık renkli şöyle (ensedekiler değil, alt kısımdakiler) tüyler varsa sizi rahatsız eder mi?

Kadınlar, bunları alıyor musunuz veya alıyorsanız neyle alıyorsunuz? Bunların ağdayla, lazerle vs. alınması çok zor tahmin edebilirsiniz ki.

www.instagram.com

 

Dertleşmek için konuşmak isterken bile konuyu kendine çeviren insanlar mesela...




 

Ben istemiyorum. 23 yaşında kadınım.

Siz de yaş ve cinsiyet belirterek cevap verirseniz sevinirim. Merak ediyorum. Çocuk istemeyen insan sayısı az gibi.

Teşekkürler.

 

merhabalar duyurunun sevgili insanları!!.son zamanlarda kafama takılan en önemli hususlardan biri çevremdeki insanların neden evlenmiyorsun? yaşın artık 34 oldu,evlenmeyerek çok şey kaybediyorsun şeyler gibi beylik lafları..hayır sana ne kardeşim benim evliliğimden yani sen evli oldun da ne eline geçti???..sanki çok iyi bir şeymiş gibi anlatıyor çevremdeki insanlar..sanki hanlarım,hamamlarım,gemilerim,apartmanlarım,arazilerim,ultra lüks dairelerim oldu da ben evlenmedim!!..hayır çalıştığımız işte zaten para kazancı düşük(bununla ilgili yakın zamanda uzun bir yazı yazacağım zaten)ben kendimi idame edemezken,bir de elin kadınına,kızına nasıl bakarım?..hayır diyeceğim adamların tuzu kuru öyle bir durumları da yok aslında,bana şu kutsal evliliği tavsiye edenlerin..ben de mesela norveçte yada ne bileyim almanya'da yaşasam orada evlenirdim..en azından başına bir iş gelse,çocuğum olsa devlet bir şekilde yardım ediyor..neyse fazla derinlere dalmayalım şimdi...demem o ki bekarlar,sizlere böyle neden evlenmiyorsun,yaşın geçiyor diyen vatandaşları nasıl başınızdan def ediyorsunuz?bir formulü var mı?
son olarak bize evliliği tavsiye edenler nedense sana şöyle güzel bir iş bulalım da demiyor:))



 

birlikte olduğunuz kişi denizden nefret etse, hiç yüzmese bu sizin için ayrılık sebebi midir? (size karışmıyor hiçbir şekilde)




 

arkadaslar,
simdi ninem var, 1 dönum yeri bir de evi var.
ninemde bunlari teyzemin ustune yapmis. tabi ki annemin izniyle. 2 teyzem var, lanet olsun ki. annemin bahanesi, dayim almasin diye. dayim onceden dedemin yerlerini satmis, tamam da simdi artik oyle bir gucu yok.
ben tabi ki cildirdim.

ninem yillarca ameliyat oldu biz baktik, digerlerinin en zengin, ellerinin en bol oldugu zamandi, hic bir sekilde yardimci olmadilar, hatta soyle soyliyim, annem ninemi istanbula ameliyata goturdugunde 1hafta falan kalirlardi, annem yemek yapin cocuga falan demis, teyzelerim eve gelip yemek bile yapmadilar. 10dk yuruyerek.
annem de ninemin en sevmedigi cocugudur bu arada.

sonra e-Devlet falan cikinca araziyi orada gorduler, haberleri yoktu onceden. ve cok degerli bir yerde. istanbul`da bogazda gibi dusunun.
birden hepsi annelerine duskun oldular.

simdi, ben parasinda degilim, ben bu kadindan-nine- zaten nefret ediyorum, bir seyini istemem.
niye sinir oldum,
teyzemler , asalak, sülük diyim siz anlayin, muge anliya cikan tipler neyse, bunlar da o.
annem babam ayri, bosanmalarinin sebebi teyzemlerin ve ninemin ac gözlülügü. annem babam, doktor. teyzelerim okumamis. bir de babamin ailesi Ciftci oldugu icin adana´da cok yerleri var. ben 17-18 yasina gelene kadar her gun bizim eve geldiler, babami aramislar, yerleri kizinin uzerine yap vs. diye.
hukuk kismini bilmiyorum ama akillarinin nasil calistiklarini anlatabilmisimdir umarim. benim yasim kucuk oldugu icin annemin kontrolunde olacak, onlarda anneme sattirip yiyecekler. plan, zeka bu.

ben cok sinirleniyorum, mesela ben annemden birsey isterim, baban alsin der. ama kredi karti ekstrelerinde gorurum, teyzeme kizlarina bir suru sey alinmis. ben bunun cok tartismasini yaptim. annem akillanmaz. onlari cok fakir, duskun gibi goruyor. "onlar yazik kocalari birsey almaz, onlarin birsey gordugumu var". Hepsinin durumu iyi, cocuklari da özelde okudu.
yazdikca yazasim geliyo. hatta anneme gelip bana karsi kiskirtirlardi, harcligi cok diye. (2010da, bin lirayla okuyordum eskisehirde yurt ucreti dahil, kuzenimin sadece okul taksidi 1.500 falandi)

annem doktor diyince, arkadaslarim falan maddi olarak birsey saniyor, annemin hic parasi olmadi. surekli bu kardeslerine ve onlarin cocuklarina harcadi.

ben de birikmis bir ofke var, annemin benim hakkimi savunmamasina sinir oluyorum. bu hak cocukken bir dondurmaydi, buyudum arsa oldu. annem bunlara durun, haddinizi bilin demesini bilmiyor.
dese ki ben orayi bir vakfa bagisladim, umrumda olmaz. ama bu mikroplara 1 lira bile gitmesini istemem.

simdi yurtdisindayim, o da kendi basarimla yani doktorami yapiyorum. ve yine aklima gelen bisey var ben annemden iki bin lira para istemistim o da kartim cekmedi diye, bilet almak icin vermedi. ama ogrendim ki amerikaya work and travela giden kuzenimin, vize ucretimi bilmiyorum annemin kartindan cekilmis.

eve geldigimde esyalarimi alip evi terkedecegim, bir de dayimin cocuklarina da haber verecegim.

 

SB.




 

Anne ve babamla yaşadığım sorunlarla ilgili akıl almak için duyuruyu açtım. Son zamanlarda onlarla olan tartışmalarım yüzünden neredeyse psikolojim bozuldu, zaman zaman kalbim ve başım uzun süre ağrıyor. Hele son zamanlarda ağlamadığım kadar ağladım. Bu duyuruyu yazarken de ağlıyorum zaten.

Babam çok düşüncesiz, bencil, kötü kalpli birisi. Bir baba olarak sorumluluklarını yerine getirmiş birisi değil. Ailesine karşı sürekli psikolojik, sözlü, fiziksel şiddet uygulamış birisi. Bunlar yetmezmiş gibi ekonomik açıdan da destek olmuyor. Üstelik yıllarca resmen annemden ve annemin ailesinin varlıklarıyla geçindi. Teyzelerimden borç almalar, annemin babasının aldığı tüm altınları mücevherleri bozdurup harcamalar. Bu harcamalar güya yaptığı işleri batırıp, onların borcunu ödemek içinmiş.Annemin babasının aldığı evde oturuyoruz, yine dedemin aldığı arabamız var. En son 3 yıl önce iş yerinde müdürünün defalarca izin vermediği alımlar yaptığı için kovuldu, son 3 yıldır da bir arkadaşının firmasında çalışıyor. 10 bin üzerinde maaş alıyor ama çocuklarına bunun aylık bin lirasını bile vermiyor. Hala borçları yüzünden kredi ödediğini söylüyor. Evin hali içler açısı. Sadece evlendikleri zaman yani 24 yıl önce mobilya alınmış bir ev, avize kırık, koltukların hali perişan, tv yok. Üste her ay asgari ücret kadar -bu benim hesaplayabildiğim- ya da daha fazlasını bu şans oyunlarına harcıyor. Babalık yapmadığı gibi anneme karşı da çok kötü. Ne evde bir bardak suyu kendi alır, ne hava kararınca ışıkları yakar. Her şeyi evde başkalarını yapmasını bekliyor.

Ek olarak bu karantina sürecinde marttan beri bana çok kötü davrandı. Evdeki internet bağlantısı benim odamda çekmediği için bilgisayarı salonda kullanmam gerekiyordu, uzakta eğitime geçtiğimiz için canlı sınıflarda eğitim görüyoruz, mikrofon/kamera açık alıyor genelde. Haftada 4 gün günde 1 saat dersim oluyordu. Bende kendisinden dersimin olduğu sırada salonda durmamasını istedim. Defalarca kavga etti benimle. Ya dersim sırasında bana defalarca bağırdı, ya dersim bitmeden içeri dalıp yine konuştu durdu. Sırf 1 saat salonda o oturamadığı için.

Annem tüm bu olanı sindirmiş birisi. Babamın davranışlarını hiç umursamıyor. Kendi evinde kendisine sözlü, psikolojik şiddet uygulanmasına, köle gibi davranılmasına gayet normal bakıyor. Belki alışmıştır. Belki elinden bir şey gelmediğini düşünüyordur. Babam bana fiziksel şiddet uyguladığında bile umursamamış birisi. Hiç umurunda olmadı. "Napalım baban o" deyip geçiyor, sanki babam benden tuzluğu uzatmamı istemiş gibi olağan bir şey gibi davranıyor. Ama kendi ailesinde babam gibi biri yok. Ne dedem, ne teyzelerimin eşleri ne dayılarım hiçbiri babam gibi değil. Annem kardeşime ve bize karşıda çok düşüncesiz. Ben sürekli anneme çiçek, hediye alıyordum mutlu olsun diye, öyle sadece özel günleri beklemezdim. Ama bu karantina da babamın yaptıklarına asla ses çıkarmayınca ona karşı mesafeli davranmaya başladım.

Uzun yazdım özür dilerim ama yazmaya devam etsem uzar gider. Ailemin davranışladı benim açımdan cidden katlanılmaz hale gelmeye başladı. Babam bugün
krizden dolayı maaşının 3 bine düşeğinden bahsetmişti, daha az harcama yapın dedi, ben de ona şans oyunlarına çok para harcadığını bu süreçte oynamaması gerektiğini söyledim. Kendi harçlığı ile harcama yaptığından bahsetti, o benim harçlığıma karışmıyormuş -elinde olsa 5 kuruş bile vermeyecek bana-, ben de bugün ona whatsapptan bir haber link gönderdim. Kadının biri kocasıyla davalık olmuş, kocası sürekli kumar oynuyormuş diye. Yani onunla oturup tartışmadım, bağırmadım, hakaret, ses yükseltme asla yok. Bana geldi elinden geleni yap diye bağırdı çağırdı. Sonra kendini yatak odasına kapattı. Birkaç saat sonra gittim kapıyı çaldım, konuşabilir miyiz diye -amacı sakin sakin konuşmaktı- yine bağırdı etti.

Artık ailemin davranışlarına gerçekten dayanamıyorum. Hergün ölsem de bir rahat etseler diyorum. Evden gitmek gibi bir çözümüm yok şimdilik. Henüz üniversite öğrencisiyim, çok az biriktirdiğim para var. İş başvurusu yaptım birkaç kere ama bu süreçte de iş bulmak çok zor. İş bulsam da İstanbul'da hem okulu hem işi devam ettirmem çok zor. Burs almak gibi bir şansım babamın maaşından dolayı yok. Burs başvurusu yaptığımda ve babamın maaş belgesini gördüklerinde zaten direkt eleniyorum.

Duyuruyu acaba evdekilerle ilgili benim aklıma gelmeyen bir çözüm var mıdır diye akıl almak için açtım. Ben artık çok yoruldum. Evde tek düşündüğüm, sevdiğim kardeşim var. Henüz 18 yaşında. O olmasa sokakta bile kalırım bu evde bir saniye durmamak için.

 

Selamlar herkese,

6 aylık ilişki. Ben 28E o 23K.

Biz ayrıldık, 10 gündürlü de konuşmuyorduk. Bugün kedilerle alakalı görüştük. "Bana psikolojik şiddet uyguladın" dedi. Ne güzel atlatıyordum süreci, bu lafı duyunca şok oldum. Açıklamasını istedim. "Bitirdin beni ezerek, yanımda olmayarak, bağırıp hakaretler ederek" dedi.
Olan bütün olaylar ya yazışma ya da telefon konuşmasında gerçekleşti. Yan yana iken olmadı. Hele her kavgadan saatler sonra süper aşıklara dönüşüyorduk, bir sonraki sorunumuza kadar.
Haftada 2-3 gün kavga/tartışma oluyordu.

Sorum psikolojik şiddet nedir? Uygulasmis miyim?

Buradan sonrasını örnek isteyenler için yazıyorum.
----------------------------------

Genelde konu ufak bir yanlış anlama veya ağır bir laf söyleme oluyor. Ben ise alttan alıyorum çoğunlukla. Üzdü bu lafın gibisinden. Geçmişi açıyor konu uzuyor. Beni sevmiyorsun, umursamıyorsun, yerim yok hayatında vs diyor. Teselli ediyorum. Devam edince drama, arabesk, acitasyon kelimelerini kullanıyordum ki çok rahatsız oluyordu bu laflarımdan. "Başım, midem ağrıdı ben konuyu konuşmayacağım" derdi hep. Ben ise "sağlığın çok kırılgan tartışamıyoruz bu yüzden" derdim. Olay basit şu lafı ettin özür dile veya açıklama yap kapansın ise favori lafımdı.

Bir kaç örnek verdi:

-Otelde çalışıyorum. "Kimler geldi?" dedi. "Ukraynalı kızlar geldi" (Grup bekliyorduk.) . Hop sorunlar başlıyor. Gülerek söyledim diye. Çalışan 60 yaşında bir abla var. Onun kızıyla zamanında sevgiliydik. Abla "öpeyim gel evladım" dedi. "Gel öp" dedim diye kıyamet "annemle bile bu kadar samimi değilsin". Veya aşçı "sana kızımı vereyim" dedi. "Yok abla benim sevgilim harika ben onu isterim sadece" dedim. "Nasıl sana kız vereyim der" diye kavga. Ya hepsi yaşlı ve karakterleri, hareketleri farklı ne yapabilirim.

-Ağlayınca veya kırınca yanımda olmadın. (İş yerine gitmeler, sokağa çıkma yasağında evine gece vakti gitmeler oldu, gitmeyince suçlanıyorum tabii. Telefonda aşkım hadi bla bla şeklindeki tatlı konuşmacalar genelde işe yaramıyordu.)

-Beni ezdin bitirdin, destek olmadın. (Çalışıp okuyor ve eve bakıyor. Hep övdüm, hep takdir ettim, yaparsın ve edersin dedim. Asla olumsuz bir laf söylemedim.)

-Kavgalarda çok kırdın dedi. (2 kez telefonda çok çok yüksek sesle bağırdım. Salak, salak mısın dedim bir çok kez. Ama daha kötülerini işittim.)

-Tartışmada "çok kötü hissediyorum, iyi değilim" dediği zaman "ne yapabilirim senin için bak gerçekten bilmiyorum bana söyle, öğret nasıl iyi gelebilirim" diyordum. "Beni anlamadın ne yapayım dedin" diyor. Odunluktu kabul ediyorum.

-Ailene düşmanmışım gibi davrandın diyor. ("Onlar seni kullanıyor, kavga ettik sen git annenle dizi izle, ufak kardeşinle oyun oyna anca. Baban senin işini çözemedi benimkini hiç çözemez." söyledikleri.) Ben karşılık olarak böyle konuşma bak beni ailemden itmeye çalışıyor gibisin, yarın biz iyi oluruz ama dediklerin öylece kalır, ben sana anlatıyorsam içimi dökmek içindir. Yerelim diye değil. Telefonu gece boyu kapattım. Panik atağı nüksetti o işteyken. Sabah suçlu oldum. Belki de haklıdır.

----------------

Psikolojik şiddet bu mudur? Uygulamış miyim? Uyumsuzsunuz demek yerine gerçekten ben bu kıza psikolojik şiddet mi uygulamışım onu söylerseniz çok daha sevinirim.

 

arkadaşlar tinderın kapanması veya düzenleme gelmesi söz konusu olur mu? sola atmak yasaklanabilir belki.




 

Tv'de herkesin uzuldugu bir olay vardi. Anne ve bebegi hayatini kaybetmisti. Babanin adini google yazdim. Daha bir yil olmadan adam evlenmis, cocugu olmus. Ben boyle bir olayin travmasini kolay kolay atlamazdim. Tv de izlerken bile uzuluyorum. Siz ne dusunuyorsunuz?

Edit: Eşi öldükten birkaç ay sonra evlenmiş, 1 yıl bile olmamış. Kimseyi yargıladığım yok. Eşinin ve çocuğunun ölümünü ben bile unutamadım.


 

Annemle aynı frekansta değiliz. İletişim problemlerimiz var resmen. Örneğin az önce tartıştık, haksız olduğum yönler vardı bu yüzden özür dilemek istiyorum ama dilemicem büyük ihtimal. Çünkü özür dileyince asla kabul etmiyor ve daha da büyütüyor meseleyi. Öyle bir pişman ediyor ki insanı alttan aldığına. Sorunu çözüp kırgınlığı gidermek istiyorum ama bu mümkün değil. 1 hafta surat yapacak.

Annem gerçekten anlaşması zor biri (kendisi kabul etmese de). Kardeşleri de böyle olduğunu söyler yani tek benim düşüncem değil bu. İyi anlaşan anne kız görünce o kadar imreniyorum ki. Tamam kuşak çatışması illaki yaşanır ama bu kadar inişli çıkışlı bir ilişki de insanı yoruyor. 1 hafta barışıksak bir hafta küsüs.

Annenizle anlaşmazlık yaşadığınızda nasıl bir yol izliyorsunuz? Benzer sorunları yaşayanlar varsa çözüm önerilerinize talibim. Şimdiden teşekkür ediyorum.

 

Arkadaşlar hayatı yaşamayı bilmiyorum. Dümdüz bir insanım. Aslında içimde fırtınalar kopuyor ama bunu hayatımdaki insan bile bilmiyor. Dışarıdan ruhsuz bir insan gibi duruyorum. Yaptıklarımdan veya yapacaklarımdan dolayı dışlanmaktan, tercih edilmemekten korkuyorum ve kendimi kapatıyorum. Aslında eğer izlediyseniz Bay Evet filmindeki Carl gibiyim tam olarak. Ayrıldık ve oturup onun dönmesini bekliyorum. Kendimi geliştirmeyi bile o dönsün diye yapıyorum. Bu durum canımı çok sıkmaya başladı. O kim ya da başkası kim ki ben onun için bir şeyler yapıyorum? Kimseyi küçük görmek için söylemiyorum bunu sadece başkası için değil kendim için yaşamak istiyorum. Aslında bir nevi yaptığımız her şeyi başkası için de yapıyoruz ama önceliğim kendim olmak istiyorum. Bunu nasıl yapabilirim? Buna dair önerebileceğiniz film, dizi varsa çok iyi olur. Çok teşekkür ederim yardımcı olan herkese.




 

3 arkadasiz, farkli sehirlerdeyiz.
Ucuncuye diyosunuz ki, mutlaka 1. ile konus o daha deneyimli, yardimci olur falan. size hic konusmadiklarini soyluyor.

ama siz 1. ile konusurken onun dediklerinden anliyorsunuz ki aslinda konusmuslar.

bana niye yalan atti ki simdi? cok sacma. 1. erkek ama hoslanma durumlari yok. fakat seneye benim oldugum sehre gelecek.

 

Günaydın.

Annem ve babam bir siyasetçinin (acaba kim :/) büyük hayranı, özellikle annem tapıyor neredeyse. Evde tek olumsuz söz söylesem, annem tarafından kafir ilan ediliyorum. Artık annem konuşurken saçımı yolmak istiyorum. Evde muhabbetini ben açmasam sürekli övgü duymaktan midem bulanıyor, tepki göstermeden kendimi tutamıyorum ve yine kavga çıkıyor. Üstelik geçmişte doğrudan kendileri yüzünden mağdur olduğumuz bir konu da olmasına rağmen böyle davranıyorlar. O zaman en çok annem üzülmüştü ama yine de toz kondurmuyordu.

Siz bunlara nasıl dayanıyorsunuz böyle durumlarda? Nasıl davranıyorsunuz?

 

İki abimle ailecek beraber yaşıyoruz. İflas etmiş eskiden varlıklı bi aileydik. Abilerim işyerimizi sattılar ve işyeri aslında babaya aitti. Onun parasıyla yaşıyolar. Arada babanın ufak tefek arsalarını satıyolar.
Baba büyük oğula 3milyon değerinde işyeri verdi. Küçük oğula ne verei bilmiyorum ama o da 1milyonluk mal vs satmıştır. Sorarsanız küç0k oğul ben fakirim evim bile yok diyor. Büyük de ben paramı sizin için harcadım aç kalacam diyor.
Çalışma gibi bi durumları yok hep ağaydılar.

Ben okul bittiğinden beri çalışıyorum ama çok düzensi ve az kazanıyordum. Koronadan beri işsizim. Baba bana hiçbişi vermeyeceğini açık açık yüzüme söyledi. Hukuki kısmını sormayın, çok sağlam biliyorum
Bişi yapılamaz şu an.

Babanın 500 ila 800 bin arası borç ödemesi doğuracak davaları var. 3 - 4 yıl sonra bittiğinde ödemesi gerekecek.

Abilerimse ceplerini doldurma çabasında. Aynı evde yaşıyoruz ben şu an tamamen işsizim, ve kuruş destekleri yok. En son annemin 20bin ameliyat parasını krefi çekip ödedim.

Bi çözüm de göremiyorum. Sadece içim acıyor. Biri bilsin istedim. Herseyin sorumlusu o aptal ataerkil toplum. Lütfen bunu kızınıza kardeşinize yapmayın.

 

Avrupa’da Amerika’da makyaj sıradan bi şey değilmiş gibi ama burada çok sıradan sanki




 

Merhaba nereden başlasam bilemiyorum, sorunum şu ki sürekli annemden onay alma ihtiyacı hissediyorum, Mesela kendi evime çıktım, şu yemeği yap yapılışı çok basit dediğinde sanki ben salağım ve basit olanı yapabilirmişim sadece gibi hissediyorum. Taşınmadan önce bana güveniyor musun diye sormuştum ve annem de güvendiğini söylemişti, aslında her koşulda yanımdadır, küçük şeylerden büyük anlamlar çıkarır oldum. Geçenlerde 12 gibi beni aradı ve uyandın mı diye sordu, kendimi sanki okadar tembelimki bu saatte hala uyuyorsun demiş gibi hissettim. Bu belkide çocukken çok önemsenmediğim içindir bilmiyorum, onun bana inanması acaba kendime olan inancımı mı pekiştiriyor yoksa ben mi çok abartıyorum?




 

Arkadaşlar kendi sıkıntımdan bahsedeyim size ve ne yapmam gerektigini kestiremiyorum. Canim sıkılıyo açıkçası

Işe başladım, iş arkadaşlarım benden daha yaşlı ve üstlerim.
Ben samimi olmaya çalıştım ama artık öğle yemeklerine bile birlikte gitmiyorum. Bugunde video konferans vardi. Katilmadim.
Bi kiz var o mesaj atinca katılmak zorunda kaldım. Sordu işte niye katılmıyorsun sen de bu gruptasin, varlığını göster falan. Samimi olmaya çalış onlar soğuk ama sen yakin olursan onlarda olacaktir falan dedi ama ben denedim zaten, ne zaman bıraktım? Grup başkanı beni aşağiliyormus gibi hissedince ben herkese uzak davranmaya basladim. Beni ilk basta alırlarken bu kisi istememiş zaten. Ama daha iyisini bulamayinca beni almislar, kisaca.

Ben artik hic bir sekilde samimi olmaya calismak istemiyorum. Davet ettikleri yerlere de gitmiyorum. Bi yanim aram iyi olsun istiyo bi yanim hic istemiyo.

 

Eski sevgiliniz her sevgili yapışında sizi takipten çıkarıp ayrılınca yine ekliyorsa bu harekette nasıl bir anlam aranır? Bir değil iki değil, az önce fark ettim yine takipten çıkmış. Bakalım kaç ay sonra takip edecek diye tahminlere başladım.




 

Sonunda instagramdan yürüyebileceğim bir kişi buldum sanırım.

8-9 fotoğrafını beğenip sonra takip ettim. Baktım gece o da fotoğraflarımı beğenip takip etmiş.

Sabah görünce bir mutlu etti. Tabii şöyle bir sorun var, hatun yabancı :( italyan olduğunu düşünüyorum ama çok emin değilim.

Belki kader benim yüzüme güler, şansımı denemek istiyorum. Ben bu ablaya instagram mesaj üzerinden yürürken öyle klasik naber nasılsın diye mi olaya atlamalıyım yoksa daha afili mi olmak lazım?

tecrübeliler, fenerleriniz ile yolumu aydınlatın!

 

Merhabalar

Her ne kadar başıma gelmesini istediğim bir durum olmasa da çalıştığım iş yerinde en az 5-6 çiftin bu işyerinde tanışıp evlendiğini öğrendim. 1 çift ben çalışıyorken evlendi, 1 çiftte nişanlıymış. Muhtemelen daha bilmediklerim de vardır. Bu arada bu evliliklerin geneli idari departmanlardaki çalışanlar arasında, ayrıca saha operasyonu da olduğu için belirtmek istedim.

Ayrıca bu zamana kadar 1 çiftten bir tarafın işten ayrıldığını ve bir çiftinde ayrı ayrı zamanlarda işten ayrıldığını biliyorum.

Çiftlerin kendi içinde ayrıldıklarını ise duymadım.

Açık konuşmak gerekirse, kendimi aynı işyerinden bir ilişkiye her zaman uzak tutmaya çalışırım ancak bu ilişkilere de şahit olduktan sonra demek ki olabiliyormuş diye de düşünmeye başladım.

Diğer duyurulara baktığımda da burada bu tür ilişkilere pek sıcak bakılmıyor. Hatta niyeti olana da vazgeç deniliyor :)

Kendi adıma idari binaya uzak olmamdan ve gördüğüm iş arkadaşı sayısı pek fazla olmadığından böyle bir ihtimal benim için pek mümkün değil :)

Ben sizin bu konudaki düşüncelerinizi ve iyi/kötü şahit olduğunuz veya başınızdan geçmiş olan tecrübelerinizi merak ediyorum daha çok. Avantajları ve dezavantajları neler olabilir?

 

Su an feci bi cikmazdayim.

Cikmazda oldugumdan yanlis, yanlis kararlar veriyorum.
Ust uste.

Sanki kumar masasindayim, kaybetmenin hirsiyla bi el daha, bi el daha kurtaricam derken sifira dusuyorum. Konu para degil bu arada.

Gecen bi duyuru acmistim. Konuyu anlatamicam yine :((
Iyice sarpa sardi ama durum. Artik aklimi yitiriyorum.

Her sey mahvoldu derken dogru karari nasil aldiniz, nasil dogrulugunu idrak ettiniz ve harekete gectiniz, saglikli dusunme moduna nasil gecebildiniz yipranmislik evresi sonrasi?

Yanlis sorular soruyorum gerci bana faydasi olmuyor tam manasiyla ama olaylari yazamiyorum.

Bir de: ayni hatalari tekrar tekrar yaptiginiz bi surec oldu mu. Bunun hissettirdigiyle nasi basa ciktiniz

 

Her şeyi yapmak isteyip bir türlü başlayamayan, ve bundan dolayı elle tutulur bir şey ortaya koyamayan bir insanım.

Hep düşünüyorum.Bir karar veriyorum sonra kafama yatmayan şeyler bulursam direk vazgeçiyorum.Sonra da neden yapmadım diye pişmanlık duyuyorum.Sürekli bir şeyleri yapacağım diyip kendimi tatmin ettiğimi ve bundan dolayı hiçbir şeye başlayamadığımı farkettim.
Psikoloğum demişti ki
"Filozof olacak kızmışsın ama tasarımcı olmuşsun"diyordu da baya gülmüştük.

4 yıllık fakülte mezunu, orta seviye ingilizce ve birazcık resim yeteneği dışında pek bir şeyim yok.Pek konuşkan ve canlı biri değilim.Bazen insanlarla konuşurken sesim çok kısık çıkıyor.İşte tam o anlarda ezik gibiyim diyorum.

Zaten yanlış bir meslek seçimi yapıp hayatımı biraz kararttım.Başka şeyler yapmak için cesaret bulamıyorum.Etrafımda da hep başarılı insanlar var bu yüzden daha da ezik hissediyorum.

Şu ölü toprağı üzerimden nasıl atarım?

 

var mı böyle serüvenleriniz. herhangi bir konuda.




 

daha dün telefonda konuşmuştuk, geliceklerine dahil hiçbir şey söylememişlerdi.

az önce aradılar akşam geliyoruz diye (kastamonudan ist.), önceden karar vermiş olmalarına rağmen bana söyleme gereği bile duymamışlar.

yanlız yaşıyorum (26e) ama benim de kendi bir hayatım var ne hakla böyle baskın yapar gibi geliyorsunuz lan diyemedim tabi.

1. ailemin bu davranışı normal midir?

2.yeni taşınacağım evimin adresini onlara vermemeyi düşünüyorum, anne-baba olsanız tepkiniz ne olurdu.

 

arkadaşlar belli bir yakınlığım olan kız, polonyada yaşıyorum, snapchatten konuşuyorduk bu akşam içmeye davet ettim şöyle bi soru sordu ''okay but what time and i am not possessing now nothing stinky, cause i am asking i cant be late'' dedi. özellikle i am not possessing kısmını anlamadım. 3 yıldır ingilizce konuşuyorum.




 

3 ay önce çalışmaya başladığım iş yerinde benimle aynı unvanda görev yapan bir kadın kişisi var. (kamu sektörü)
yaklaşık 3 aydır wp üzerinden baya uzun ve ciddi konularda konuşmalarımız oldu. telefon görüşmelerimizin çoğu bir saati aşıyordu. yani belirli bir samimiyetimiz olduğunu düşünüyor - idim.

sırt çantasına ihtiyacı olduğunu biliyorum. geçenlerde güzel bir çanta gördüm, beğenebileceğini düşünerek ekran görüntülerini alıp wp’den gönderdim. beğenmedi ve “neden link atmadın, ekran görüntüsü attın” vb. dedi, söylemek istemedim ancak ısrar edince “beğenseydin hediye alacaktım” dedim. daha sonra beni telefonla arayıp hediye almayı sevdiğini ancak istemediğini söyledi, biraz ısrar edince “sadece samimi olduğum kişilerden hediye almayı seviyorum” dedi.

geçen hafta iş çıkışında, “bir kafe var orayı biliyor musun? orada kiralık ev varmış” dedi. ben de bilmiyorum deyip oradan ayrıldım. 5 dakika sonra telefonla arayıp “eve varmadıysan birlikte baksak olur mu?” dedi, ben de arkadaşlarımla geziye gideceğimizi ancak daha sonra birlikte bakabileceğimizi söyledim, şaka yollu olarak “x şehrinden büyükşehire gelmişsin tabii birlikte gidelim dolandırılma falan” dedim, galiba alındı ancak öylece kapattık görüşmeyi.
2 saat sonra wp’den mesaj atmış “bugün seni hiç aramadım say olur mu?” diye. ben de cevap vermedim.
o günden beri de konuşmadık.
ne yapmaya çalıştığını anlamıyorum. benim ilgim var ancak onun bana karşı ilgisi olup olmadığı hususunda emin değilim.
sizce ne yapmaya çalışıyor, uzak durmalı mıyım?

 

Selamlar, bu şemalardan birine sahip olup, bunu kontrol altına almayı başarmış olanlar var mı aramızda? Terapi dışında bireysel olarak nasıl çözdünüz? Gösterebileceğiniz bir yol yordam var mıdır? Teşekkürler.




 

Ben yaşadığımı hissetmiyorum.

Diyen kişi ne yapmalı ?