Değilim

Değilim. (U)mutsuzluktan kalbim agriyor

Hayallerim var. Ulasamayacaklarimi da biliyorum. Erisebildiklerim ve su anki hayatim lisa yillarimda hayalini kurdugum hayat. Simdi yeni ideallerim ve hedeflerim var. Gecmise bakinca istedigim yerde oldugumu goruyorum mutluyum.

mutluyum. belki de sevdiklerini hayatının odak noktasında bulunduran bir insan olmamdan ötürü. geçen sene mutlu değildim çünkü ergen lise aşkıma karşılık bulamıyordum. insana rahat batıyor herhalde. bu sene ablam 10 yıllık evliliğini -iki çocuğu var- bitirdi ve bize taşındı, annemin dizindeki kıkırdak ikisi de 92 yaşında olan anne babasıyla ilgilenmekten, yatalak anneannemi kucaklamaktan parçalandı, öbür ablam aylarca işsiz kaldı ve abim batma noktasına geldi ve şu an abimle çok daha uzun bir sebepten ötürü aram çok kötü ama daha kötüsü de olabilirdi. annemin milyarlarca para harcanacak tedavisini karşılayamıyor olabilirdik, ablam sadece mutsuz olduğu için değil dayak atan bir kocadan kaçmak için korkuyla boşanmış ve korkuyla yaşayabiliyor olabilirdi, öbür ablam bakanlıkta işe girdi, abim maddi durumunu düzeltti nur gibi de bir evladı oldu. ölmek üzere olan 92 yaşındaki anneannem değil nbabam olabilirdi ama değil. ailem bir arada ve bundan öte bir mutluluk yok benim için. bilmiyorum gece gece içimi döküp burada her şeye şükretmiş gibi oldum ama 19 yaşındayım, iyi bir üniversitede iyi bir bölüm okuyorum ve tek hedefim mezun olunca kendi büromu kurup işlerimi yürütmek. hayat hedeflerden ibaret değil, geçen sene bütün hedeflerimden sapmış bambaşka bir şehre gittikten bir ay sonra hayatımın adamı diyebileceğim sevgilimi buldum ve çok da mutluyum. çok uzattım kusura bakmayın teşekkür ederim.

mutluyum.

Mutsuzluga dokunabilirim. Öyle top gibi toplandi, büyüdükce büyüdü .bne. Simdilik pranga gibi tasiyorum. Yakin zamana büyüyecek, yürürken elimden tutup, adim atarken geri cekecek. Konusmaya da baslarsa bundan sonra sizofreni. Yürü be.

Beynim boşalmış gibi hissediyorum, içimde kocaman bir kara delik var. Birilerine karşı bir şeyler hissedebildiğim, aşk acısı çekebildiğim, aşık olabildiğim, arkadaşlık edebildiğim, insanları umursayabildiğim zamanlarımı özlüyorum. Mutlu muyum? Evet. Her şey acayip yolunda. Ama keşke eskisi gibi mutsuz olabilsem. Birilerinin evinde sızıp sabahın köründe kapı dışarı edilsem, aç karnına sigara yakıp boş sokaklarda yürüsem, çöpcü abilere selam versem.

Mutsuzum, Coban olmak istiyorum.

Değilim

mutlu değilim, anlık heyecanlar peşindeyim sürekli..

ekonomik olarak da artıya geçmek sonrada başka ülkeye gitme planlarım var.

platstation 4 aldım, mutluluktan ölüyorum.

yaş: 33

Fena sayılmam.

Guzel bir ailem, icinde olmaktan hoslandigim bir evim, ben aramadigimda aramayan da olsa ihtiyacim oldugu an dunyalari asip gelecek arkadaslarim var. bi tek problem is ama o da o kdr kotu degil

Cok mutluyum kisaca :)

aklı ve düşünce kapasitesi olan hiçbir varlık mutluluğa erişemez. sadece dünyada bile aklın ve düşüncenin açıklayamadığı bin tane soru var. sen bu sorulara cevap aramadığın sürece düşünüyorum diyemezsin. bu soruların cevaplarını da bulmadan mutlu olamazsın.

mutluluk yaşamın en büyük illüzyonudur.

mutlu olmak için değil, faydalı olmak için yaşamak lazım.

Çok mutsuzum

Ev bulmadan once evim yok diye mutsuzdum. Evi buldum simde de iyi mi yaptim, kotu mu yaptim, acaba dogru bir secim mi derdi basladi. Ben bu pimpiriklilikle hic mutlu olamam gibi ama hayirlisi tabi