askerlik anısı olarak (bizzat dinledim): ön bilgi; eleman çavuş, veteriner olduğunu iddia ediyor, hataylı, çobanlık yapıyor (veteriner kısmına inanmıyorum, lise mezunu falandır)
elemanın biri keçi ile cima etmiş, yarı keçi yarı insan bi yaratık doğmuş 1 hafta yaşamış ölmüş. (komple yalan tabii) pek dinsel değil de işte.
bizzat kendi yaşadığım olay (hızır içerir): bi gün uyandım, mutfağa gittim kahvaltı edeyim diye, dolap bomboş tamtakır kuru bakır, hiç bişi yok evde. pederin odasına gittim pantolonundan para alıp ekmek falan bişiyler alayım diye, pederin de cebinde para yoktu öyle kaldım, biz burada yaklaşık 20 senedir oturuyormuşuz o zamanlar, pederi herkes tanır burada, neyse bakkala gideyim yazdırayım diye düşündüm gittim bakkala ekmek, süt vs. istedim dedim para yok babama söylerim akşam kahveye giderken verir sana, şerefsiz, o.ç. bakkal vermedi (hep oradan alışveriş yapardık, dediğim gibi 20 senedir buradayız (şimdi 50 seneden fazla, aynı noktadayız hep) bu durum benim çok ağırıma gitti babama güvenmiyor diye ağlaya ağlaya eve geliyorum, yolda yürürken 5 lira gördüm aha dedim ekmek parası, almak için eğildim parayı elime aldım bi baktım bir adım ilerde 10 lira, onu da aldım bi baktım bi adım ilerde 20 lira, oldu mu elimde 35 lira, bakkala geri gittim dedim ekmek ver süt ver çay ver şeker ver azcık peynir ver vs. al parası bu da (acayip gururluyum ama bu sırada), ara sıra aklıma düşer hızır yetişti derim (yetişecek bir şey yokta işte kalbi kırık çocuğa yardım etti gibisinden) eğer başka bir çocuk düşürmüşse inşallah dayak yememiştir evden. bir daha da oradan alışveriş yapmadık, daha uzun yola gittik oradan aldık, paramız olmadığında da veresiye açtılar saolsunlar, şimdi o veresiye verenin 13 şubelik marketler zinciri var (baya büyük marketleri birde, migros gibi düşünün), hala o zincirden alış veriş yapıyoruz.
0