1) bu biraz bu işleri nasıl gördüğünle alakalı, ben isteyerek gittim (başka da şansım yoktu yada kaçacaktım falan o dönemlerde bedelli diye bişi de yoktu), şimdi diyorum ki gitmeme şansın varsa gitme (hiç gitme) yok eğer öyle bir şansın yoksa bir an önce git gel, kaçmanın anlamı yok, hayatını beklemeye alma (gerçi şimdi biraz sakat durumlar o nedenle bu kısım için düşüncelerim de karışık) ama oradayken komando seçmelerine katılan ve dikkatsizliği nedeni ile elemen insanların ağladığını gördüm, o kişi için çok önemli bir olaydı yani. neyse ben böyle biri değilim o nedenle şu anki can sıkıntın gereksiz bana göre. eğer illaki kendini rahatlatmak istiyor isen kader, kısmet, nasip değilmiş diyebilirsin.
2) senin için neyin iyi neyin kötü olacağını biz bilemeyiz. raporu aldıktan 10 gün araba çarpabilir keşke almasaydın olur, yada 1 ay sonra bir iş kurarsın bir sürü kişiye iş verirsin yada gönüllü işlere katılırsın bir katkın olur diğer insanların hayatına. hayatın ne getireceğini bilmiyoruz.
3) benim bir arkadaşım kilolu olduğu için gitmedi, ilk öğrendiğinde ben 3 sene daha yerim askere de gitmem dedi, istese idi rejim yapardı (ki kilo verdiği dönemler oldu ama geri almak için yedi paso, hatta muayeneye giderken bile yedi de öyle gitti herif) 3 sene sonra aldı raporunu gitmedi, hala arkadaşım normal insan gibi gözümde.
birde başka bir tanıdığım sırf askere gitmemek için kilosu normalken kilo almaya başladı, o kişiye bakışım ise kendisine yazık ettiği zira bedenine zarar veriyor bilinçli olarak. (diğer eleman kilolu idi, ben askere gidiyom diye düşünüyordu ilk muayenede) ileride başka başka rahatsızlıklar ile uğraşması gerekecek falan. kendi bilir tabii ben hala görüşüyorum zaman zaman.
sonuç olarak askere gitmediği için acımam kişiye. bana göre şanslı bile. hayatının 1 senesi boşa gitmeyecek bana göre.
0