Var, olmaz olur mu? Artık adına ne denirse, yıldız barışmaması mı, kimya tutmaması mı, elektrik alamaması mı. Genelde de bir halt çıkıyor da, ona çok inanmıyorum. Herkeste arasak iyi haltlar veya kötü haltlar bulabiliriz. Sevemediğimiz insanlarda pek iyi haltlar bulsak bile içimizdeki sevgisizlikten onu göremeyebiliyoruz. Tam tersine kötü bir şey çıktığında ise, onu zaten arıyor oluyoruz ve düşüncemizi doğruluyor, o yüzden de ortaya çıkarıp "Ben biliyordum" demeye meylediyoruz.
Bununla ilgili bir çalışma diyordu ki bize,kendimize benzeyen insanlarla tanışmak dopamin salgılanmasını teşvik ediyormuş, empatiyi daha rahat kurabiliyormuşuz, bu yüzden de onları daha çok seviyormuşuz. Bize daha az benzeyenlerle karşılaştığımızda dopamin daha az akıyormuş ve onları sevmiyormuşuz. Bu da hem davranışsal düzeyde, hem de birtakım gen dizilimleri ile ilgili oluyormuş.
Aynı makalede şunu da diyordu: Atalarımızdan gelen önyargılarımız da olabiliyormuş. Örneğin, o özellikte biri ilkel bir atamıza zamanında zarar verdiyse o bilgi bize geliyormuş. Böylece de o zarar veren insanın genlerini taşıyan insanlardan çekinebiliyormuşuz, onları sebepsiz sevmeyebiliyormuşuz.
0