mekdanılsta ayın elemanı seçildim.

sigarayı bıraktım

paralel evren tarzı, hayatı baştan alsam oluşacak 1000 ihtimalden en iyi 10 tanesinden biriyimdir muhtemelen. emin olamadım ama bak şimdi düşününce. beni geçen bayağı ben de vardır aslında.

mülakatta bu cevabı vermem tabi, işe almaktan vazgeçip akıl hastanesine sevk ederler.

hangar 18'in sololarının yüzde 80'ini çalabiliyordum 20'li yaşlarımın başlarında.

bir de morrissey'e dokundum.

sordulardı bana da yüksek lisans demiştim, bilime/insanlığa katkı yaptım falan diye gazladım, benden başka kimse (tez danışmanım dahil) okumadı muhtemelen tezi ya neyse :)

Şu ara ki en büyük başarım bağımsız denetçi belgesi almaya hak kazanmış olmam. Anlık bişey ama mesaj bugün geldi mutlu etti soruyu görünce direkt bu aklıma geldi. :)

yedinci sınıfta, ilçe çapında doğalgaz konulu kompozisyon yarışmasında ikinci olmuştum. belediye başkanı falan tebrik etmişti, fotoğraf makinası almıştım ödül olarak. şimdinin fiyatıyla 100 lira falan ediyodu. bi de ilkokulda deneme sınavında okul üçüncüsü olmuştum, aslında çok da büyük başarı değilmiş ama o zaman herkes gaza gelmişti. tebrikler, hediyeler gırla.

bi de şu anki işimi başarı sayabilirim sanırım. patronla 16 yaşındayken görüşmüştüm, firma 18 yaşından küçük çalıştırmadığı için yatmıştı iş. adam iki sene beni bekledi, doğumgünümden 10-12 gün önce mail attı "seninle çalışmak istiyoruz" diye. "istenen adam" oldum, bi nevi wonderkid efendime söyleyeyim hot prospect.

bunları saymazsak tek başarım hayatta kalmak. bunları mülakatta söylemem tabii. mülakatta sorarlarsa cevabım yok :p

aman aman bir başarı görmüyorum ben hayatımda, 22 yaşında mezun olup işe başlamak, evlenmek, ev almak, araba almak bunlar hayatın akışında matah şeyler durumun imkanın varsa yaparsın elde edersin.

psikolojik sorunum hiç olmadı. kafamı koyduğum gibi uyudum her zaman. bir kere bile başım ağrımadı.

gerisi hikaye..

arabayı iyi kullanmak.

doğmuşum.

Annemin çizmeme yardım ettiği resimle okulda birinci olmuştum, 6. sınıftaydım.

Çevremdeki insanlara rağmen duruşumu bozmadım. Kendi doğrularımı savundum. En güzel eş ve çocuğa sahip oldum

Aşağıdaki sözleri gerçekten bir işe alım görüşmesi sırasında bana yöneltilen en büyük başarınız nedir sorusuna yanıt olarak vermiştim.

+ Bu soruyu yanıtlamam durumunda kendi hayatımı limitliyor ve şimdiye kadarki bileşenlerle ulaştığım nokta hakkında önyargılı bir bakışın altına kendi rızamla girmiş oluyorum.
Benim için diplomalar, ünvanlar ya da para kazanmanın başarı sayılmadığını ve başarımı ölçümleme yetkisini kimseye vermediğimi, yalnızca başvurduğum işle ilgili uygun niteliklere sahip olduğumun değerlendirmesini mümkün kılan sorulara yanıt vereceğimi belirtirim.

- Yani, en büyük başarım diye bir başarınız yok öyle mi?
+ Görüşme bitmiştir. Özgeçmişimi arşivinizde tutmamanızı rica edeceğim. İyi günler.

Kapıdan çıktım. Koridorda peşimden geldi. Topuklu ayakkabı yüzünden benden uzundu. Biz sizinle çalışmak isteriz dedi. Ben de ben istemem dedim.
Neden diye sordu. Çünkü dedim, çünkü bu sadece bir iş görüşmesi ve iş tanımıyla hiç ilgisi olmayan bir sorgulamaya giriyor bu şekilde sınırlarımı algılamaya çalışıyorsunuz, ben de bundan hoşlanmıyorum. Sizin yöntemleriniz, inançlarınız, hayatınız nasıldır bilmiyorum ama benim hayatımla kesişmiyor.

Çalışmadım onlarla. Bu bir başarı oldu benim için.

ben olsam ev, araba vb. maddi bir başarıdan ziyade kendini gerçekleştirmeye yönelik bir örnek verirdim. örneğin 20 yaşında interrail için çalışıp, para biriktirip, 1 ay avrupayı dolaşmak bana göre daha kıymetlidir.