önce üçüncü paragraftaki soruları cevaplayayım:
1- evet, gitarı tamamen bırak. ama sağlam bir köşeye bırak, canın istediğinde al eline çal. virtüöz çok memlekette, sen olamasan da olur.
2- hiçbir şey planlandığı gibi yürümez. zaten hayat planlarını ayrı tut. gitar senin için şu saatten sonra sadece hobi olacak. film izlemek ya da müzik dinlemek gibi. (bkz:
yapma demiyorum hobi olarak yap)
3- çalma isteği öyle uzun vadeli düşünüldüğünde gelen-giden bir şey değildir. misal şu system of a down'ın sapık gitaristi anlatıyordu bir programda. lise boyunca her gün okuldan koşarak eve döner ve 8 saat gitar çalardım diyor adam.
insan farklı algılamak istiyor tabi ama işin özü budur. küçük yaşlardan beri elektro ve akustik gitar çalıyorum, ne bir gitar üstadı oldum ne de bıraktım. hayatımın bir köşesinde benimle birlikte büyüdü, gittiğim her yere geldi o tutku. gitarım şimdi sağ tarafımdaki koltukta duruyor, canım çekti, bir iki tıngırdatayım bari.