futbol da futbolcular da değişiyor, kısmen haklısın; bir futbolsever olarak aynı yalnızlık hissini ve burukluğu paylaşıyorum ama biraz da fazla romantik davrandığımızı düşünüyorum. yani hem haklıyız hem haksızız.
zidane, scholes, bergkamp falan bunlar zaten çok çok özel adamlar. bunların habire gelmesi garip olurdu. ayrıca bu akşam sahada xavi, iniesta, pirlo, buffon gibi adamlar vardı. ha hepsi kariyerinin sonuna geldi ama olsun, bu adamlar o futbolu çok sevdiğimiz eski dönemin adamları sayılmaz bence. ayrıca şu beğenmediğimiz, apaçi dediğimiz neymar bile iyi çocuk lan. o saçlarını falan ben de hiç sevmiyorum ama hakkında iyi kötü biliyorum bi' şeyler, hani "idol" bellenebilecek bir futbolcu olabilir 30'una geldiğinde.
çok büyük futbolcu olmak için hayvan gibi mental güce ihtiyaç var. yoksa hepimiz mahallede efsanevi top oynuyorduk. neden bir pirlo olamadık? çünkü biz üçüncü ligde oynasak götümüz kalkardı, çalışmayı bırakırdık. bıraktık. şu gün "nerede eski oyuncular" dedirten dünya yıldızları, o özlediğimiz oyuncular kadar iyi aslında mental açıdan. ha iyi aile babası değildir, karaktersizdir, göttür falan o ayrı mevzu ama o seviyede top oynayan adamlar aptal olmaz yani. aptal bir adam sırf kas gücüyle, futbol kabiliyetiyle juventus'ta barça'da oynayamaz.
bununla birlikte, işin renginin "solduğuna" inanıyorum. tamam neymar da büyük topçudur, severim sayarım eyvallah ama daha ruhsuz görünüyor futbol artık gözüme. eskiden şampiyonlar ligi finalinin anlamı %70 kazanmak, %30 prestij idiyse bugün %50-50, belki %30-70. futbol endüstriyelleşecek tabii ona lafımız yok ama çok fazla endüstriyelleşti sanki pezevenk. komple eğlence sektörü haline geldi resmen. rengi, tutkusu kalmadı pek. yine de futbol her zaman keyifli kalacaktır, finaller her zaman heyecanlandıracaktır. belki bir zidane veya pirlo gelmez ama olsun moral bozmaya gerek yok, öyle adamlar arada sırada çıkıyor zaten. yine çıkarlar bi' yerlerden :)
0