bak güzel kardeşim, kulağını aç ve beni iyi dinle.
ben 92 doğumluyum. akp başa geldiğinde 10 yaşındaydım. benim için türkiye=akp. tamam hepimiz tarih okuduk, biliyoruz. ama yaşamak, görmek, içine doğmak başka.
ben başka türkiye bilmiyorum. ben, sürekli nefret ettiğim insanlar tarafında yönetildim hayatım boyunca. beni yönetme gücüne sahip olanlardan nefret ettim. bu açıdan, spartacusteki kölelerden bir farkım da yok. sürekli beni yöneten insanlar mitinglerde televizyonlarda bana nefret kustular, beni ötekileştirdiler. "bunlar" dediler. benim için ve benim hayat tarzım için, bitirilmesi gereken şey olarak bahsettiler.
her seçimde, her seferinde ümitle doldum. dediler ki, aha bu sefer gidiyorlar kesin. her seferinde noldu biliyor musun? akşam balkon konuşmalarını izleyip uyudum.
yapmayın güzel kardeşlerim. yapmayın. canım yanıyor artık, kaybetmekten bıktım ulan ben. yeter.
ha, kazanırsak buradaki herkese rakı ısmarlamazsam şerefsizim. ama bu yönde umutlandırmayın beni, nolur...
0