[]
bazı insanlar neden düşünmüyor? ben neden çok düşünüyorum?
şimdi şöyle bir durum var. günümün 17-18 saati(uykuyu cıkınca) ayaktayım ve her dakikasında düşünüyorum uğraşım ne olursa olsun. hayat hakkında, hayatım hakkında, çevremdeki insanlar hakkında vs. sürekli kafamda atıp tutuyorum. mesela salonda çalıştıktan sonra duş alıyorum. o 5 dk. içinde aklıma akıl almaz şeyler geliyor. orda şunu yapmasaydım şöyle olurdu, şöyle olsa söyle olurdu gibi... ve bu düşündüğüm şeyler o gün yaşadığım şeyler değil; üstünden çok zaman geçmiş şeyler. sonra insanlarla etkileşimimi yargılıyorum. ama bu "şurda şunu yapsaydım keşke" gibi pişmanlık gibi değil. böyle düşünmek için fazla egoistim sanırım. davranışlarımı yanlış olduğunu düşündüğüm için değil sadece düşünüyorum öyle.
arkadaş aile ya da her kimse işte derin konular konuşmayı seviyorum. ama çevremde bunu seven insan bulamıyorum. 2 sene londra'da yaşadım. orda bu derin konuları konuşabildiğim, felsefe yapabildiğim mesela milgam deneyi dediğimde "haa evet" deyip sohbeti açan bi sürü insanla tanıştım. şu an türkiye'nin entelektüel olarak çok zayıf bir şehrinde(doğduğum yer-antep) yaşıyorum zorunluluklar dolayısıyla ve aslında çok sosyal biri olmama rağmen inanılmaz bir yalnızlık yaşıyorum. çocukluk arkadaslarımla bile konusamıyorum, günlerim saçma sapan, boş bir şekilde geçiyormuş gibi hissediyorum. bir insan yaşadığı hayatı, ülkeyi, şehri nasıl sorgulamaz nasıl nedenlerini sonuçlarını öğrenmeye çalışmaz olayların anlamıyorum.
anlatmak istediklerimin yarısını bile anlatamadım ama gürüşlerinizi bekliyorum.
arkadaş aile ya da her kimse işte derin konular konuşmayı seviyorum. ama çevremde bunu seven insan bulamıyorum. 2 sene londra'da yaşadım. orda bu derin konuları konuşabildiğim, felsefe yapabildiğim mesela milgam deneyi dediğimde "haa evet" deyip sohbeti açan bi sürü insanla tanıştım. şu an türkiye'nin entelektüel olarak çok zayıf bir şehrinde(doğduğum yer-antep) yaşıyorum zorunluluklar dolayısıyla ve aslında çok sosyal biri olmama rağmen inanılmaz bir yalnızlık yaşıyorum. çocukluk arkadaslarımla bile konusamıyorum, günlerim saçma sapan, boş bir şekilde geçiyormuş gibi hissediyorum. bir insan yaşadığı hayatı, ülkeyi, şehri nasıl sorgulamaz nasıl nedenlerini sonuçlarını öğrenmeye çalışmaz olayların anlamıyorum.
anlatmak istediklerimin yarısını bile anlatamadım ama gürüşlerinizi bekliyorum.
Bu sorunun cevabını bir sürü kişi verebilir ve hemen hemen aynı şeyleri söyler. Bence yine düşünerek bulabilirsin cevabı. Zaten çabuk ulaşıyorsun çözüme.
- humblebirth
(28.05.15 12:54:14)
bende çok düşünürüm ama normal değil bence
- lorne malvo
(28.05.15 12:54:23)
niye düşünsünler?
- zamanin otesinden gelen edit (28.05.15 13:13:10 ~ 13:13:18)
"bir insan yaşadığı hayatı, ülkeyi, şehri nasıl sorgulamaz nasıl nedenlerini sonuçlarını öğrenmeye çalışmaz olayların anlamıyorum."
Ben de sizin gibiyim ve Türkiye'de yalnız olduğumu düşünüyordum.
İyi ki varsınız.
Ben de sizin gibiyim ve Türkiye'de yalnız olduğumu düşünüyordum.
İyi ki varsınız.
- ladybug (28.05.15 13:29:51)
şimdi bence mesele şu;
insanlar olarak hayvandan en temel farkımız düşünmemiz, bir şeyleri düşünüyoruz, bir şeyleri sorguluyoruz, bizi biz yapan temel şey bu. fakat düşünmenin fazlası, insanı benim fikrime göre zehirliyor. mesela senin düşündüklerin orada o olsaydı burada şu olsaydı şeklinde kafaya taktıkların insana zarar verebilecek şeyler, çünkü ister istemez kendinle kavgaların başlıyor bunun ardında. işte düşünme denilince düşünmemek olmuyor ama, neyi düşüneceğini seçmek falan insana daha mutlu bir hayat sağlar diye düşünüyorum. gerçekten de, çevredeki farkındalığı yüksek her insanın hayatının derinliklerine indiğinizde, orada bir mutsuzluk bir huzursuzluk durumları göze çarpıyor.
ölmeden önce öğrencilerine son bir nasihat etmesi istenen alim gibi:
ayağı sıcak tut başı serin, fazla da düşünme derin.
insanlar olarak hayvandan en temel farkımız düşünmemiz, bir şeyleri düşünüyoruz, bir şeyleri sorguluyoruz, bizi biz yapan temel şey bu. fakat düşünmenin fazlası, insanı benim fikrime göre zehirliyor. mesela senin düşündüklerin orada o olsaydı burada şu olsaydı şeklinde kafaya taktıkların insana zarar verebilecek şeyler, çünkü ister istemez kendinle kavgaların başlıyor bunun ardında. işte düşünme denilince düşünmemek olmuyor ama, neyi düşüneceğini seçmek falan insana daha mutlu bir hayat sağlar diye düşünüyorum. gerçekten de, çevredeki farkındalığı yüksek her insanın hayatının derinliklerine indiğinizde, orada bir mutsuzluk bir huzursuzluk durumları göze çarpıyor.
ölmeden önce öğrencilerine son bir nasihat etmesi istenen alim gibi:
ayağı sıcak tut başı serin, fazla da düşünme derin.
- pamplona (28.05.15 13:30:54)
Yazınızın altına imzamı atasım geldi.
Düşünmemek, yaşama sorunsuz devam etmeye yarayan başarılı bir uyuşturucu. Ama ben her ne kadar bunun sırrını çözmeye çalışsam da, kendi adıma yapamıyorum; olmuyor. Sürekli düşünce hali...
Bu aralar benim de kafamı yoran bi' mesele bu, sanırım insanın yapısı ile alakalı biraz da. Yani, bazıları düşünmemeyi başarmakla kalmayıp bunu bir yaşam tarzı haline getirerek pasif ve anlam aramayan bir yaşantı içinde kendilerine huzurlu bir alan yaratıyorlar.
E ondan sonra da sizin benim gibi insanlar karşıdakiyle felsefe yapmaya/beraber düşündürmeye/derin konularda kafa yormaya çalışınca, sonuç iki taraf için de fiyasko oluyor.
Maalesef ki bu konuda yapılabilecek bir şey yok. Ha belki interneti kullanabilir, çeşitli platformlarda ortak zevklerinizin olduğu insanlar bulabilir ve entelektüel açlığınızı bi' nebze de olsa doyurabilirsiniz.
Düşünmemek, yaşama sorunsuz devam etmeye yarayan başarılı bir uyuşturucu. Ama ben her ne kadar bunun sırrını çözmeye çalışsam da, kendi adıma yapamıyorum; olmuyor. Sürekli düşünce hali...
Bu aralar benim de kafamı yoran bi' mesele bu, sanırım insanın yapısı ile alakalı biraz da. Yani, bazıları düşünmemeyi başarmakla kalmayıp bunu bir yaşam tarzı haline getirerek pasif ve anlam aramayan bir yaşantı içinde kendilerine huzurlu bir alan yaratıyorlar.
E ondan sonra da sizin benim gibi insanlar karşıdakiyle felsefe yapmaya/beraber düşündürmeye/derin konularda kafa yormaya çalışınca, sonuç iki taraf için de fiyasko oluyor.
Maalesef ki bu konuda yapılabilecek bir şey yok. Ha belki interneti kullanabilir, çeşitli platformlarda ortak zevklerinizin olduğu insanlar bulabilir ve entelektüel açlığınızı bi' nebze de olsa doyurabilirsiniz.
- o my god they killed kenny (28.05.15 15:32:11)
eğitimsizler, cahiller, bilinçleri boş, benciller, basit oyun ve eğlenceden zevk alabiliyorlar, çoğunluğu oluşturdukları için kendileri gibi olanları kolayca bulup yalnız kalmıyorlar, en basit, anlamsız konularda dahi uzun süre iştahla konuşabiliyorlar, bu şartlarda doğal olarak düşünceye yer kalmıyor.
- harvey (09.07.15 10:20:45)
1
