theodor
Hayatımın en iyi dönemi olarak düşündüğüm bir zaman aralığı var. 2005-2010 arasında her şey mükemmeldi. Çok sevdiğim bi sevgilim, arkadaşlarım, özgürlüğüm ve hayallerim vardı. Önce sevgiliden başlayarak hepsini sırayla kaybettim çok kısa süre içinde. Aradan geçen 5 senede bambaşka biri oldum. Ama es
Hayatımın en iyi dönemi olarak düşündüğüm bir zaman aralığı var. 2005-2010 arasında her şey mükemmeldi. Çok sevdiğim bi sevgilim, arkadaşlarım, özgürlüğüm ve hayallerim vardı. Önce sevgiliden başlayarak hepsini sırayla kaybettim çok kısa süre içinde. Aradan geçen 5 senede bambaşka biri oldum. Ama eski sevgilimi, arkadaşlarımı, ortamlarımı, hayallerimi çok özlüyorum. Hiçbirine geri dönebilmem mümkün değil.
İşin enteresan tarafı 2010'dan sonra ilk defa böyle hissediyorum. Çok zayıf ve güçsüz hissediyorum. Sanki en son 2010'da mutlu olmuş ve bir daha asla olamayacak gibiyim.
Geçmişe dönemeyeceğime göre onunla bu defa kesin olarak vedalaşmam gerekiyor. Ama nasıl? Nasıl 5 sene sonra aniden pişman olmayacak şekilde geçmişle vedalaşabilirim?
İşin enteresan tarafı 2010'dan sonra ilk defa böyle hissediyorum. Çok zayıf ve güçsüz hissediyorum. Sanki en son 2010'da mutlu olmuş ve bir daha asla olamayacak gibiyim.
Geçmişe dönemeyeceğime göre onunla bu defa kesin olarak vedalaşmam gerekiyor. Ama nasıl? Nasıl 5 sene sonra aniden pişman olmayacak şekilde geçmişle vedalaşabilirim?
0
Belki bir mektup yazıp içinden geçenleri döker sonra anlamlı bir yere gider onu yakıp küllerini savurabilirsin? Bu tür ritüelistik bir şeyler geldi aklıma. Ne mutlu günlerdi artık önümüze, yeni maceralara bakacağız diyeceksin.
0
Geçmişle vedalaşmak ne kadar mümkün bilemiyorum. Aynı yıllar benim de hayatımın en güzel yıllarıydı ve şuan o günden farklı olarak işim, param, sevgilim falan var yinede o günleri özlüyorum. Karamsarlığa sürüklemek istemem ama bazı şeyleri tekrar hissetmek çok zor belkide imkansız. Ben acı çekmiyorum artık ve bunu yeni amaçlar edinerek sağladım. Yapabilirseniz eğer, yeni amaçlar çok güzel ilaç oluyor.
0
ilacınız felsefe okumaları yapmak. ilgilenirseniz fevkalade bir başlangıç için tavsiyede bulunabilirim.
0
yerine yenilerini koyarak aşarsın, ve hayat aynı şeyleri tekrar sunmaz gelişi farklı olur, haz almayı keyif çıkarmayi yeniden öğrenmelisin.
0
Gecmisle vedalasmak bana gore mumkun diil; onu "gec-mis" olarak kabullenmek gerekiyor. 30'un ya biraz altinda ya da biraz istundesin gibime geliyor, yasadigin, hissettiklerin bu 30'a yakin olmakla ilgili bence, bir gecis donemi, ben de su ara ayni seyleri dusunuyorum, bence herseyi oldugu gibi kabullenerek hayallerine siki sikiya sarilmali insan, her bir hayalini bir bir gerceklemeli, yani bir amac olmali ki arkana bakmadan kosabilesin, kossan da yurusen de ya da dursan da arkana baktiginda gordugun manzara degismiyor zira, bu durumda kosmak mantikli, yol alir, alirken yeni seyler kesfedersin, mutlulugun baska insanlarla ve seylerle de mumkun olabildigini anlar ve heyecanlanirsin, ama durur da arjaya bakip ben sununla mutluydum dersen onundeki de iskar ve baska bir mutluluk olanaksizmis gibi hisseder ya da dusunursun.
0
Geçmişi unutmak aslında iki anlama birden geliyor. Bir ne var ne yoksa unutmak, bir de unutmayıp o ana takılıp kalmamak. Burada ikinciden bahsettiğinizi düşüneceğim.
Daha düzgün veya en azından tatmin edici kalitede bir şimdiki zamanla üstesinden gelinir. Geçmişinizle vedalaşmanıza gerek yok. Ne güzel geçmişiniz varmış, niye bunlarla vedalaşacakmışsınız? Gelecekte lazım olacak onlar, "Vay vay, gençken bunları da yapmıştık" konuşmalarınızda.
Daha güzel şimdiki zamanı da "Vay benim eski günlerim" diye dövünerek yapamazsınız. Ya proaktif olmanız gerek biraz daha ya da şimdiki zamanın akışına koyup gitmek. Madem üzülüyorsunuz, üzülün. Nasıl olsa daha da üzülemezsiniz geçmiş günleriniz için. Eğer üzülmekten sıkılırsanız da birileri için bir şeyler yapabilirsiniz. İnsanlarla buluşabilirsiniz. Bunlar oturduğunuz yerden olacak şeyler değil. Karar verin ve kalkın yerinizden. Sevdiğiniz bir sokakta müzik dinleyerek yürüyün. Mutlu hissetmenizi sağlayan şeyler arayın, insanlara yardım edin. Hobi bulmaya çalışın. Yeter ki şu ölü toprağını üzerinizden kaldırın, geçmişinizle barışmaya başlarsınız.
Daha düzgün veya en azından tatmin edici kalitede bir şimdiki zamanla üstesinden gelinir. Geçmişinizle vedalaşmanıza gerek yok. Ne güzel geçmişiniz varmış, niye bunlarla vedalaşacakmışsınız? Gelecekte lazım olacak onlar, "Vay vay, gençken bunları da yapmıştık" konuşmalarınızda.
Daha güzel şimdiki zamanı da "Vay benim eski günlerim" diye dövünerek yapamazsınız. Ya proaktif olmanız gerek biraz daha ya da şimdiki zamanın akışına koyup gitmek. Madem üzülüyorsunuz, üzülün. Nasıl olsa daha da üzülemezsiniz geçmiş günleriniz için. Eğer üzülmekten sıkılırsanız da birileri için bir şeyler yapabilirsiniz. İnsanlarla buluşabilirsiniz. Bunlar oturduğunuz yerden olacak şeyler değil. Karar verin ve kalkın yerinizden. Sevdiğiniz bir sokakta müzik dinleyerek yürüyün. Mutlu hissetmenizi sağlayan şeyler arayın, insanlara yardım edin. Hobi bulmaya çalışın. Yeter ki şu ölü toprağını üzerinizden kaldırın, geçmişinizle barışmaya başlarsınız.
0
