Küçükken(6-7 yaşlarındaydım) dedem rakı içerken ağlayıp zırladım ben de içicem diye, annemler kızarken dedem karşı çıktı, ''gel tat lan'' tadında bi yudum verdi ki zehir gibi tat karşısında sustum oturdum. O günden beri de rakıyı bi daha hiç içmedim tadı kötü diye.

Bu iyi bir örnek kategorisinde sanırım.

çocuk gelişimi için doğru mu bilmiyorum ama ben iki yaşındakine izin vermem 10 yaşındakine biranın köpüğünü tattırabilirim.

www.birgun.net

bu yazının girişi ön bilgi olabilir

içki satın alma yaşı yasal olarak 18 fakat çocukların merak edebileceği kavrayabileceği yaş 13-14 yaşlara denk geliyor, o zaman konuşulabilir diye düşünüyorum

Küçükken içki tattı diye bir çocuk ileride bağımlı olmaz bence.
Kötü bir aile yaşantısı varsa, mutsuzsa, psikolojik sorunları varsa bağımlı olur.
Zaten olacağı varsa, 20 yaşına kadar hiç tatmadıysa bile o yaştan sonra bağımlı olabilir.
Ailem içki konusunda bana hiç baskı yapmadı, küçükken tattırdılar hep. Arkadaşlarım beni çok kıskanırdı.
Dışarda onlar gizli gizli içerdi ben içmezdim. Yasak olmadığı için cazip gelmezdi içki içmek sanırım.

eşim ispanyol, bas bas bağırdım bunu kaç defa burda artık sıkıldım yazmaktan da ama girizgahı böyle yapayım çünkü şu ara popüler konumuz tam da bu. gebeyim bi de şimdi, arada konuşuyuoruz bu meseleyi.

ilk içkisini 3-4 yaşındayken babasının elinden "yemiş". muffin'e parmak atıyolar,, içine şarap dolduruyolar, öyle yeniliyo o muffin. düğünlerde falan çocukların meyvesuyuna az miktarda alkol karıştırmak gayet olağan bir şey orda. bizdekine benzer anasonlu bi içecekleri var, annesi bikaç defa buna batırıp emzik vermiş (bizde de var bu olay gerçi). bi de komünyonları falan var ya, ekmek yiyip şarap içiyolar kilisede. o da sanırım 6-7 yaşlarında oluyo.

ben ilk içkimi 16 yaşımda babamın elinden içtim. otelde gitti bana vodka vişne aldı. annem kızdı o zaman ama aslında iyi bişey yaptı, ilk defa onun yanında içerek hem benimle iletişim yolunu açtı hem de ben sapıtmadım.

kişisel görüşüm 14-15 yaşından önce alkolün hiçbir türünün verilmemesi. hem alkolün normalleştirilmesi, hem de olası kötü sağlık etkileri nedeniyle böyle düşünüyorum. eşim şimdi festivalde o muffinlerden çocuğumuza vereceğini söylüyor (doğmamış çocuk büyüdü, 4-5 yaşına geldi, ispanyaya gittik, muffini eksik kaldı). ben de buna yanaşmadığımı söylüyorum. kalkıp da yasaklayamam ama benim onayımın olmadığını da açıkça belirttim.

emziğini haftada bir iki rakıya batıran bir bebek, ve 10 civarı yaşlarda evde yarım bardak bira veya şarap içmesine izin verilen (nadir de olsa) bir çocuk olarak, 26 yaşında daha alkolik olmadım. birkaç sene düzenli alkol tükettim (20 yaş civarı haftada dört kez gibi) şimdi içmeyi sadece sosyal bir gereklilik olarak görüyorum. alkolle erken tanışıp kültürel olarak içinde büyüyen bireyin ileride alkolik olma olasılığını düşük buluyorum kendi deneyimim dolayısıyla.

küçükken içki tattım, sigara tattım.
şu an normal bir alkol kullanıcısıyım, arada içerim.
sigara içmem.

alkol veya sigara bağımlılığı çocuğun büyüdüğü ortama, arkadaş çevresine, psikolojik durumuna ve daha birçok faktöre bağlı. bu kadar küçük bir şey fark yaratmayacaktır bence.

o yaşlarda sigara ve alkol tattım.

bir zararı olmadı, hiçbirini düzenli olarak kullanmadım,

ama çocuğum olsa ona tattırmazdım o yaşlarda.

içki kullanıyorum. dindar falan da değilim.

benim en nefret ettiğim harekettir. çocuğa içki miçki denettirmek. bunu yapanlara ana baba diyesim gelmiyor amk.

Bakis acimizi degistirelim ve olaya cocuklara icki tattirmak olarak bakmayalim. Tatmalarini engelleyip engellememek olarak bakalim. Yoksa cocuklara nicin zorla icki tattiralim, degil mi?
Hayir, zorla icki tattirmazdim. Icki icilirken gorup de ozenirse, tadip begenmemesini engellemezdim.

küçükken tattırmışlardı bana da. hepsinden nasıl nefret ettiysem artık kokteyl bile ağzıma sürmüyorum öyle diyeyim. bence 12-13 yaşından sonra tattırılmalı eğer çocuk merak ediyorsa.

istatistik yapsalar küçükken sigara-içki tattırılan çocukların çoğu şu an içkiden sigaradan hoşlanmıyordur bence:) ben de bunlardan biriyim. sigara öksürtmüş, içki acıdan boğazımı yakmıştı. o gün bugündür mesafeliyim. ama doğru bir davranış da sayılmaz tabi.

1-1,5 yaşında içki tadarken fotoğrafım bile var :) ama emziğin ucuyla falan tabi, içmek şeklinde değil.

13 yaşında falan babam vermut + kola vermişti onu hatırlıyorum.

kendi kadehimle sofrada içki içmem 16 veya 18 yaşındaydı sanırım, o da 2 parmak kadar ve bol sulu rakıydı :) çok net hatırlıyorum, bu ilk kadeh eşliğinde babam bir de nasihat etmişti, heves edersen söyle, evde yanımda iç. iç ve sınırlarını gör, yarım kadeh mi, 1 mi, 2 mi, böylece başkalarının yanındayken nerede duracağını bilirsin diye. ve sonra klasik bardağını masada bıraktıysan dönüşte içme nasihatleri falan :) bir kere de denemeni hiç istemem ama sigara denemek istersen verebilirim, yanımda dene demişti. bugüne kadar hiç denemedim bu arada.

hayatımda asla içkiye düşkünlüğüm olmadı, hatta ailemden bu kültürü alabildiğim için içkiyi boş boş sarhoş olmak için değil ortama eşlik etmeye yetecek kadar, sınırlarımı bilerek içmeyi öğrendim. bir kere bile alkolden kusmuşluğum, saçmalamışlığım falan yoktur. babamın taktiğini doğru buluyorum, %100 çalıştı.

cocuk illa icicem diye cok zirliyorsa sussun diye tattirilabilir, zira %100 sevmeyecek tadini ve mevzu kapanacak. ama cocuktan talep yoksa zorla icirmek salakca.

çocuk istemiyorsa saçma bence ama istiyorum diyorsa tadına baksın diye verilebilir bence. çocukken ben de böyle sigara için deliriyordum. anneannem direkt paket vermişti, "al iç amk" diye. o paketi içip bitirdikten sonra bi' daha sigaraya elimi sürmemiştim haha. sürmüştüm gerçi ama hiç "sigara içiyorum" diyebileceğim bir dönem olmadı yani.