ben bunları yazınca çok fena eleştiriliyorum ama
memleket belli, şartlar belli, bu kadar idealistlik lüks değil mi?
paraya ihtiyacın yoktur, kafan rahattır, eyvallah anlarım. Değilse, iş bulmadan işten çıkılır mı?
işi sevememek, ortamı sevememek, şartların çok kötü olması... hepsi berbat, biliyorum ben de epey zorlanarak bugünkü işime geldim, hala çok emek harcıyorum bilmeden konuşuyorum gibi algılanmasın. Ancak şunu anlamıyorum ya o zorluğa katlanacaksın (ki bu pek çok şeye razı olmayı içerebiliyor, farkındayım), rasyonel davranacaksın ya da sıkıntılıysa, alternatiflerini kendin geliştireceksin, geliştirmelisin.
Gençler beni tefe geriyor bu minvalde konuştuğum, gerçekçi olun dediğim için ama napayım ben de demeden duramıyorum...İyi okul okumakla filan bitmiyor (valla, baya da iyi okuldan mezunum) hatta o çok küçük bir kısmı, emin olun. Mezun olduktan 3 yıl sonra hele artık okulun pek önemi de kalmamaya başlıyor.
0