[]
eksiklik duygusu, yetersizlik korkusu, vb
Aslında başlık tam karşılamıyor yaşadığımı ama başka bir şey de bulamadım. bende geçmeyen, arada bir hafifleyen bazen şiddetlenen ama arka planda hep olan bir eksiklik duygusu ve yapamama kaygısı var. hiç olmayacak zamanlarda zirve yapıp beni zor durumda bırakıyor.
lisede de üniversitede de gerçekten ülkenin en iyi okullarında okudum, lgs öss puanlarım falan iyiydi hep. üniversitede de ortalamaydım. şimdi yine ülkenin en iyi üniversitelerinden birinde master yapıyorum. ailem, arkadaşlarım hep başarılı olduğum, kendimi küçümsediğim, fazla mütevazılık yaptığım gibi şeyler söylerler, ama gerçekten mütevazılık için yapmıyorum, kendimi hala hiçbir şey için yetkin görüp ben bunu yaparım diyemiyorum. insanlardan iyi şeyler duymak da pek bir şey değiştirmiyor, inanamıyorum veya işte o yeterlilik duygusu oluşmuyor.
üniversiteden mezun olduktan sonra gittiğim tüm iş mülakatlarında zirve yaptı bu. mülakttan önce elim ayağım titriyor kendimi inanılmaz eksik, yetersiz buluyorum ve görüşeceğim kişilerin de bunu fark edeceklerini düşünüp ordan koşarak kaçmak istiyorum :D şimdi part time çalışıyorum mesela, sorumluluk almaktan çok korkuyorum, yapamazsam diye ödüm patlıyor. "yapamayacağım" diye düşünmekten bir şeyi odaklanıp yapmaya fırsat bulamıyorum :D sanki insanlar bana bakınca veya iki kelime konuşunca hemen ne kadar yetersiz olduğumu görecek ve beni kınayacak gibi geliyor. ve bu da beni acayip korkutup daha da elimi ayağıma dolaştırıyor. arkadaşım iş görüşmesine gitmeden önce ona taktik vermeye çalışırken acayip cümleler kuruyorum ama söz konusu ben olunca hiçbir şey yapamıyorum :D nasıl bir şey anlamadım.
psikoloğa gitsem faydası olur mu, veya nasıl aşarım bunu, ne yapabilirim kurtulmak için?
lisede de üniversitede de gerçekten ülkenin en iyi okullarında okudum, lgs öss puanlarım falan iyiydi hep. üniversitede de ortalamaydım. şimdi yine ülkenin en iyi üniversitelerinden birinde master yapıyorum. ailem, arkadaşlarım hep başarılı olduğum, kendimi küçümsediğim, fazla mütevazılık yaptığım gibi şeyler söylerler, ama gerçekten mütevazılık için yapmıyorum, kendimi hala hiçbir şey için yetkin görüp ben bunu yaparım diyemiyorum. insanlardan iyi şeyler duymak da pek bir şey değiştirmiyor, inanamıyorum veya işte o yeterlilik duygusu oluşmuyor.
üniversiteden mezun olduktan sonra gittiğim tüm iş mülakatlarında zirve yaptı bu. mülakttan önce elim ayağım titriyor kendimi inanılmaz eksik, yetersiz buluyorum ve görüşeceğim kişilerin de bunu fark edeceklerini düşünüp ordan koşarak kaçmak istiyorum :D şimdi part time çalışıyorum mesela, sorumluluk almaktan çok korkuyorum, yapamazsam diye ödüm patlıyor. "yapamayacağım" diye düşünmekten bir şeyi odaklanıp yapmaya fırsat bulamıyorum :D sanki insanlar bana bakınca veya iki kelime konuşunca hemen ne kadar yetersiz olduğumu görecek ve beni kınayacak gibi geliyor. ve bu da beni acayip korkutup daha da elimi ayağıma dolaştırıyor. arkadaşım iş görüşmesine gitmeden önce ona taktik vermeye çalışırken acayip cümleler kuruyorum ama söz konusu ben olunca hiçbir şey yapamıyorum :D nasıl bir şey anlamadım.
psikoloğa gitsem faydası olur mu, veya nasıl aşarım bunu, ne yapabilirim kurtulmak için?
belli bir yere kadar gelince bu benim lan dedim.
cevapları takipteyim.
cevapları takipteyim.
- rakicandir
(05.04.15 00:14:22)
her şeyin ve dolayısı ile herkesin daha iyisi vardır. daha basit düşünmelisiniz. eksiklik muhakkak olsa da mesela iş mülakatında siz sizsiniz ve kendiniz için iyi olanı(fazla heyecan yapmama) uygulamak durumundasınız.
sorumluluk almak biraz cesaretle ilgili, bence optimum kılmakta yarar var. okul bitirmek işi öğrenmek anlamına gelmiyor, ama işi öğrenebilmenizin tek yolu sorumluluk almak ise başka çareniz yok.
korku durumu ise üzerine gittikçe düzelecek maalesef.
sorumluluk almak biraz cesaretle ilgili, bence optimum kılmakta yarar var. okul bitirmek işi öğrenmek anlamına gelmiyor, ama işi öğrenebilmenizin tek yolu sorumluluk almak ise başka çareniz yok.
korku durumu ise üzerine gittikçe düzelecek maalesef.
- tuzumkuru (05.04.15 00:16:26)
üzerine gidiyorum mümkün olduğunca, eskiden kaçardım, hemen pes ederdim onları biraz aşmaya başladım. ama sıkıntı şu ki üstte anlattığım durum performansımı düşürdüğü ve yapabileceğim bir şey varsa da yapmama engel olduğu için üzerine gitmek pek işe yaramıyor, kısır döngü oluyor :/
- saçdemeti
(05.04.15 00:20:59)
bir zamanlar içinde bulunduğum durumu yazmışsın aşağı yukarı. genellikle mükemmeliyetçi ve başarılı insanlarda görülüyor. sürekli ailen-arkadaşların vs. seni takdir ettiği için artık senden her isteneni mükemmel yapman gerekiyormuş gibi bir his..doğal olarak bu da mümkün olmayınca geri adım atıyor insan. ya mükemmel yapacaksın ya da hiç yapmayacaksın mottosunu benimsemiş gibi. ancak zamanla bu şekilde yol alamayacağını öğreniyor insan ve akabinde çıtayı düşürüyor. çıtayı düşürünce yavaş yavaş cesaret de geliyor. biraz cahil cesareti takınmaya çalışın. geçici işlere girin (pat diye bırakabileceğiniz), gerekirse bir işi yapamayıp rezil olun ama yapın. bir işi kötü yapmak hiçbir şey yapmamaktan iyidir.
ayrıca insan kaynakları uzmanıyım, bu tarz insanlarla çok fazla karşılaşıyorum. özellikle yeni mezunlarda. yani yalnız değilsin merak etme.
ayrıca insan kaynakları uzmanıyım, bu tarz insanlarla çok fazla karşılaşıyorum. özellikle yeni mezunlarda. yani yalnız değilsin merak etme.
- anksiyetik pia (05.04.15 00:22:34 ~ 00:27:58)
Bana, sorumluluktan degilde daha cok yeni insanlarin tepkilerinden cekiniyorsun gibi geldi. Yani sana bir sandal versek tek basina filipinlere kadar kurek cekemeye ok dersin, lakin tanimadigin 10 kisilik murettabatla marmArada hamsi avlayamazsin. Insanlari ve ne dusuneceklerini bu kadar onemseme. Bazen "benim adim hidir elimden gelen budur" diyebilmek lazim.
- istege bagli sigortasiz (05.04.15 00:29:06 ~ 00:29:51)
performansımı düşürüyor derken mükemmeliyetçi tarzda hep biraz eksik iş yapıyorum gibi bir durumsa bundan korkmamayı deneyin. insansınız sonuçta en iyi şekilde olacak bir hareket yapsanız bile bir şey olup ters tepebilir. bu olasılıklar dahilindedir her zaman. korkmamayı denemek gibi bir şık mevcut bile değilse gene psikoloğa danışmanızda fayda var.
onun dışında üzerine giderek sorunları biraz olsun aşmaya başlamışsınız(ama bunu mükemmele ulaşmak için yaparak kendinizi zorluyorsunuz değil mi?). mükemmel diye bir şeyin pek imkanı yok her zaman her şeyin daha iyisi olmak durumunda(tekrarladım kendimi farkındayım).
yapabileceğinizin en iyisini yaptıktan(başardıktan) sonra yine "şurayı şöyle yapsam daha iyi olurdu" gibi sözler sarfediyorsanız bu bir çok insanda gene var. tamam yapınız bu ama hep "olmadı olmadı" diyerek kendinizi üzmenizin size bir faydası yok. hatta sadece size zarar getiriyor diğer kişilere fayda getiriyor(özgüvensizlik).
onun dışında üzerine giderek sorunları biraz olsun aşmaya başlamışsınız(ama bunu mükemmele ulaşmak için yaparak kendinizi zorluyorsunuz değil mi?). mükemmel diye bir şeyin pek imkanı yok her zaman her şeyin daha iyisi olmak durumunda(tekrarladım kendimi farkındayım).
yapabileceğinizin en iyisini yaptıktan(başardıktan) sonra yine "şurayı şöyle yapsam daha iyi olurdu" gibi sözler sarfediyorsanız bu bir çok insanda gene var. tamam yapınız bu ama hep "olmadı olmadı" diyerek kendinizi üzmenizin size bir faydası yok. hatta sadece size zarar getiriyor diğer kişilere fayda getiriyor(özgüvensizlik).
- tuzumkuru (05.04.15 01:13:10)
1
