* aşırı tembel ve miskinim. sadece kendimde değil genel olarak nefret ettiğim bir şey.
* çok kararsızım. 20 yaşına geldim haal üç günde bir meslek ya da hedef değiştiriyorum. hiçbir şey için adım atamıyorum. iğrenç bir durum. 4 yaşında gibi hissettiriyor.
* sürekli kendimden bahsediyorum sanırım, bana kimse söylemedi bunu ama kendim fark ediyorum. bir şekilde kendi yaşadığım bir şeye ya da kendi fikrime getiriyorum konuyu.
* bir üsttekiyle bağlantılı olarak, çok bencilim. kendim sabaha kadar birilerine dert yanabilirim ama onun sıkıntılarını dinlemekten hiç hazzetmem. birine sevdiğim bir şarkıyı gönderebilirim örneğin ama onun attığını dinlemek istemem, en sevdiğim kişi olsa bile. her şey ama her şey sadece benim istediğim gibi olsun istiyorum.
* manevi anlamda SIFIRım. canımı en çok sıkan bu. karşılığında bir şey edinmeyeceksem, birine iyilik yapmak "garip" geliyor. bunu utanç verici bulsam da engelleyemiyorum. insanlar genelde beni sakin, iyi, kimseye zararı olmayan bir tip olarak bilir ama bunu da anlayamıyorum açıkçası. kimseye iyilik yaptığımı hatırlamıyorum. engellilerle bir şey paylaşmak, huzurevine gitmek, akrabaları arayıp sormak ya da akla gelebilecek herhangi bir şey... hiçbirini yapmıyorum ve yapacağımı da sanmıyorum. bundan rahatsızım evet ama önüne geçemiyorum.
* paragözüm. üniversite için istanbul'a geldiğimde hayat standardım doğal olarak düştü, küçük şehirden gelmiştim çünkü. burda öğrenci halimle kazandığım parayla istediğim yaşamın yarısına bile sahip değilim, ki masrafım yoktur. tek istediğim banyosu mutfağı düzgün güzel bir dairede YALNIZ yaşamak. bunun gerçekleşmediği her gün biraz daha nefret ediyor ve paragöz oluyorum. korkarım "sana nezih semtte tertemiz mis gibi ev vericez" deseler adam bile vururum, o kadar gözüm dönmüş durumda.
* çoktan anlamış olabileceğin üzere konforuma aşırı düşkünüm. ama sadece kendi yaşam alanımda. millet askere gitmemek için takla atıyor mesela, ben giderim çok sıkıntı etmem. "yıhaa niye soğuk suyla duş alıorz :S :S" diye ağlamam. girdiğim ortama adapte olurum. ama kendi evim, kendi yaşadığım ortam en temizi ve iyisi olsun istiyorum.
* çok gerginim. etrafımdaki insanların neşesini kaçırdığımı ve enerjisini tükettiğimi düşünüyorum.
saymakla bitmez. gerçekten çok fazla nefret ettiğim huyum var. değil hepsini bir tanesini değiştirecek gücü bile bulamıyorum kendimde. şu halimle 25'i görürsem iyi olur diye düşünüyorum. aldırmak için çok mu geç? :/
0