aşk: asla sevdiğimin canını yakmam daha.

iş: asla paramı almadan malzeme sevk etmem.

arkadaşlık: bir yere kadardır, annen ve eşin dışında gerisi yalandır, her koyun kendi bacağından asılır.

en güzel tecrübe: dürüst olmak her zaman kazandırır, kaybettiğini sansan da.

ağır sado-mazo işleri sevdiğim için bi' hatunun kölesi olmuştum. ilişkimizin dinamikleri gereği beni önemsememesi, bana değer vermemesi falan oldukça doğal şeylerdi. dolayısıyla ilgisizliğinin, sevgisizliğinin ilişkimiz adına "olumsuz" bir şey olduğunu fark edemedim.

sanırım gençliğimin en güzel 1.5 senesi benimle buluşmayı reddeden, "belki bu şekilde gelir" deyip yoklukta yüz küsür lira verip aldığım konser biletini de "ben bu müzik türünü sevmiyorum" deyip yakan bu kadını hayal etmek, onun peşinden koşmak, ona bir sürü yazılar falan yazıp öyle ruh hastası gibi yaşamakla geçti.

bu süreçte benimle birlikte üniversiteye başlayan arkadaşlarım derslerini verdiler, stajlar yaptılar, pek çok insan tanıdılar, ne bileyim sevgilileri falan oldu bir şeyler yaşadılar vesaire. ben bu kadının üzerimde yarattığı psikolojik yıkım dolayısıyla insan içine bile çıkamaz hale geldim. kimse hiçbir şey bilmiyordu ama ben onlar gözüme bakar da bir şey anlar diye insanların gözünün içine bakamıyordum. bakkala gideceğim zaman oscar törenine çıkmış kadar heyecanlı ve gergindim.

yalnız olmadığımı biliyorum. bu tarz eğilimler pek çok insanda var. yani daha doğrusu, azımsanmayacak kadar insanda. "düzgün ve normal bir hayat yaşamak" kaygısıyla bu tip işlere hiç cesaret edememiş ya da gönlüne göre birini bulamamış olan arkadaşlara benim tek bir önerim var: asla ama asla denemeyin bile. genç bir kadının böyle bir şeyle sizi mutlu etmesi imkansız. olan tek şey şu, götü kalkıyor ve sizin ilginizle egosunu tatmin edip sktir olup gidiyor.

velhasıl gençliğimin en güzel dönemini bir kadının kölesi olmaya çalışıp, sanırım buna bile layık görülmeyerek, bunu bile beceremeyecek harcadım. bunun yarattığı psikolojik yıkımı, insanın kendi kendini bitirip kafayı yeme noktasına gelmesini falan yaşamamış olan anlayamaz. yani o kadar küçültücü, insanı aşağılık hissettiren şey sayısı azdır sanırım. 20 yaşında millet neler yapar, bizim uğraştığımız işe bak aq.

valla hayatı kasmayacaksın çok da şeapmamak lazım. kendini sıkıntıya soksan da aynı yere varıyorsun yine. en güzel tecrübem bu.

arkadaşlık: hiç bir zaman vazgeçemeyeceğin bir arkadaşın olmasın.en iyi arkadaşın kendin ol.önce kendini sev. kendine güven. kendine hediye al.

Hiç kimse vazgeçilmez değildir.

Hayatta istediğin kadar iyi arkadaşların, ailen, eşin olsun yalnızsın. Kendi çarene bak.

İstediğin bir şey var ve önünde bin tane engel var. Şikayet edip durmak inanır mısın bir sike yaramıyor. İlk adımı atmak ve her gün tek bir adım dahi olsa atmak önemli.

Bir insanın elinden her şeyi alınabilir, bir şey hariç: başına ne gelmiş olursa olsun olaylar karşısında takındığı tavır, kendi yolunu seçme özgürlüğü (duyuruda sıkça tavsiye edilen bir kitaptan kabaca çevirdim, İnsanın Anlam Arayışı - Victor Frankl )

Genel olarak kınamamaya çalışmayı ve tükürüklerin paşa paşa yalanabileceğini öğrendim. Yine de bazı şeyler bana çok uç geliyor, onları da kabullenebilsem ne kadar güzel olur. Buna bağlı olarak, yapılabileceklerin kişilikle sınırlı olabileceğini öğrendim. O yüzden bir şey yapamazsam kişiliğime çamur atıyorum, "Ben değil, kişiliğim elvermiyor" diye. Sonra bakıyorum aynı sorumluluk elimde patlamış, yani aslında o kısımda pek bir şey de öğrenememişim. Bir de şunu çok seviyorum, ben değişmediğime göre kimseyi de değiştirmeye çalışmamam gerek. Sonuçta ben bir kişiyim, kalan insanların sayısı daha çok. Daha bir kişiyi değiştiremiyorsam, kimseyi değiştirmeyi beklememeliyim. Bir de güvenin atla deve olmadığını. Herkese her konuda güvenemem, bir kişiye de her konuda güvenemem ama herkeste güvenebileceğim bir konu çıkar. "Chaotic neutral" değilse.

Ask icin konusursak: genc yaslarda illa mukemmeliyetci olup cok fazla secici olmamak lazimmis. Lisede oyle veya boyle deneyim edinmek lazimmis. Sonra yas ilerledikce iyice tutukluk artiyor bir bakmissin butun bir gencligim yapayalniz birbasina geçmiş. Kafayi siyirma noktasina gelmissin. Millet neler neler yapar sen sanki köşede kıyıda görünmeyen hayaletsindir artik. O yuzden genclere tavsiyem secici olmayim bencil olum karsi tarafi begenmesenizde deneyim adina kullanin. Bunu yapan arkadaslarim su an cok mutlu

Nihayetinde, yani yasadiklarin ve hissettiklerin ne olursa olsun, hepimiz yalniz gomulecegiz. Bunu sakin unutma.